Kamandar Eyvazlı - 55

Hayıf sizə dağlar, min dəfə hayıf...

55 yaşlı tanınan şair-jurnalist Kamandar Eyvazlı özünəməxsus nəfəsi olan, öz cığırı, yol-ərkanı bəlli qələm adamlarındandır. Ömrünün çox böyük hissəsini yazıya, sözə xərcləyən, bununla da təsəlli tapan və oxucularının könlünü dilləndirən şair hər il yeni şeirlərini "Bakı-Xəbər"ə təqdim edir. Bu dəfə də Kamandar Eyvazlı yeni söz sovqatı ilə redaksiyamızın qapısını döydü. K.Eyvazlının 55 illik yubileyi münasibətilə qəzetimizin bu sayında onun yeni şeirlərini təqdim edirik.

Olum

(Eloğlum, dəyərli insan

Namiq İsmayılova)

Yaman vaxtda gərək oldun,

Gərəyinə qurban olum.

Kömək oldun, dirək oldun,

Dirəyinə qurban olum.

Nə dərdimi sual eylə,

Nə halımı xəyal eylə.

Çörək verdin, halal eylə,

Çörəyinə qurban olum.

Taleyi kəm, bəxti qara,

Şair hara, sevinc hara?

Qucaq açdın Kamandara,

Ürəyinə qurban olum.

Hayıf

İl gəlib calandı ilə, bilmədim,

Bir dəfə yanına gələ bilmədim.

Əhvalın necədi, bilə bilmədim,

Hayıf sizə dağlar, min dəfə hayıf.

Aradan gör neçə fəsillər ötdü,

Həm yaxşı, həm də ki, pis illər ötdü.

Nəsillər dəyişdi, nəsillər ötdü,

Hayıf sizə dağlar, min dəfə hayıf.

Oxşarın, bənzərin, tayın harda var?

Günəşin, ulduzun, ayın harda var?

Payızın harda var, yayın harda var?

Hayıf sizə dağlar, min dəfə hayıf.

Göyündə dumanı, çəni görürəm,

Yerində bitməyən dəni görürəm.

Gecələr yuxuda səni görürəm,

Hayıf sizə dağlar, min dəfə hayıf.

Sənsiz ocağımın odu azalıb,

Doğması dağılıb, yadı azalıb.

Ağzımın ləzzəti, dadı azalıb,

Hayıf sizə dağlar, min dəfə hayıf.

Bir də o bağçanı-bağı deyirəm,

Gəzəydim hər axşam çağı deyirəm.

Adını çağırıb ağı deyirəm,

Hayıf sizə dağlar, min dəfə hayıf.

Ayağım tutulub, yolum bağlıdı,

Sağım yaralanıb, solum bağlıdı.

Burdan sənə tərəf yolum bağlıdı,

Hayıf sizə dağlar, min dəfə hayıf.

İndi dərələrdən selin yığılmır,

Cəm olub bir yerə, elin yığılmır.

Çiçəyin dərilmir, gülün yığılmır,

Hayıf sizə dağlar, min dəfə hayıf.

Nə yükdü çiynimə götürdüm, billəm,

Gələndə mən nəyi gətirdim, billəm.

Sizinlə nəyi də itirdim, billəm,

Hayıf sizə dağlar, min dəfə hayıf.

Kamandar gedəmmir o dağa, hayıf,

Dözür bu həsrətə, bu dağa, hayıf.

Müqəddəs saydığım torpağa hayıf,

Hayıf sizə dağlar, min dəfə hayıf.

Yaşındayam

Bir ömürdü, yol gedirəm,

Atım yoxdu, maşındayam.

Hərdən dərin dərələrdə,

Hərdən dağlar başındayam.

Hər qarışda qalır izim,

Hər yoxuşda mənim sözüm.

Axtarsanız kəndimizin

Torpağında-daşındayam.

Damcı-damcı axılaram,

Yerə düşüb yox olaram.

Bir yel əssə yıxılaram,

Dərin yarğan qaşındayam.

Ay Kamandar, getdi günlər,

Neçə gecə, neçə səhər.

Gələn ilə döz bir təhər,

Ata-baba yaşındayam.

Yorulmuşam

Yazı-yayı keçib gəldim,

Qarlı qışda yorulmuşam.

Yoxuş qalxdım, zirvə gördüm,

Yastı döşdə yorulmuşam.

Yolum haqqın yolu oldu,

Sağı oldu, solu oldu.

Nə gördümsə dolu oldu,

Yalan işdə yorulmuşam.

Məndən soruş həsrət nədi,

Sevgi nədi, nifrət nədi.

Uzun ömrə heyrət nədi,

Mən bu yaşda yorulmuşam.

Torpaq əkdim, yorulmadım,

Zülüm çəkdim, yorulmadım.

Qala tikdim, yorulmadım,

Qalıb boşda yorulmuşam.

Qismət budu, verən verib,

Kim becərib, kim də dərib.

Mən şəhərdə ömür sürüb

Dağda-daşda yorulmuşam.

Ürəyimdə yanır ocaq,

Gözümdə var qaynar bulaq.

Çəkdirdiyim son şəklə bax,

Bu duruşda yorulmuşam.

Ayı-günü izləyirdim,

Kamandara döz deyirdim.

Səksən beşi gözləyirdim,

Əlli beşdə yorulmuşam.

Gözəl

Boyuna sözüm yox, yerişin əla,

Gəlişin, gedişin, görüşün əla,

Baxışın əladı, duruşun əla.

Bu nə teldi, bu nə sığal, bu nə əl,

Gözəlim, gözəlsən, gözəldən gözəl!

Mən sənə parlayan ay deyəmmirəm,

Mən sənə çağlayan çay deyəmmirəm.

Tanrının verdiyi pay deyəmmirəm,

Gəlmisən ömrümə sən ondan əvvəl-

Gözəlim, gözəlsən, gözəldən gözəl!

De, hansı eldənsən, elinə qurban,

Baxıb bəslədiyin gülünə qurban,

O şirin ləhcənə, dilinə qurban.

Hardaydın, çıxmırdın qarşıma əzəl-

Gözəlim, gözəlsən, gözəldən gözəl!

Düşdün Kamandarın elə vaxtına,

Neyləyim, əl çatmır bəylik taxtına,

Olsun qismətinə, olsun baxtına.

Bir kiçik hədiyyə bu şeir, qəzəl,

Gözəlim, gözəlsən, gözəldən gözəl!

Ay ellər

Ötüşən hər ayda, gündə dəyişdim,

Sıxlaşan dumanda, çəndə dəyişdim.

Məni qınamayın, mən də dəyişdim,

Görün indi nə haldayam, ay ellər!

Bu vaxtımda çatan hanı haraya,

Bu ağlımla mən gedirəm haraya?

Kimlər saldı bu həsrəti araya,

Görün indi nə haldayam, ay ellər!

Mənim daha günəşim yox, ayım yox,

Payızım yox, baharım yox, yayım yox,

Çəmənim yox, çiçəyim yox, çayım yox,

Görün indi nə haldayam, ay ellər!

Axşam-səhər yaş kəsilmir gözümdən,

Ürək gülmür, qəlb açılmır sözümdən.

Baş açmıram hərdən özüm-özümdən,

Görün indi nə haldayam, ay ellər!

Ayrılanım, gedənim var nə qədər,

Qırılanım, itənim var nə qədər,

Qeybətimi edənim var nə qədər,

Görün indi nə haldayam, ey ellər!

Kamandaram, səsə-ünə alışdım,

Açılmayan min düyünə alışdım.

Yetim ömrə, kasıb günə alışdım,

Görün indi nə haldayam, ay ellər!

Deyirəm

(Məhəbbət Kazımovun xatirəsinə)

Gecə ürəyimdə, gündüz dilimdə,

Laçın söyləyirəm, Laçın deyirəm.

Bəzən silah olur qələm əlimdə,

Qaçın qabağımdan, qaçın, deyirəm.

Nə oldu, istəkdən-sevgidən oldu,

Qapqara saçlarım dümağ dən oldu.

İl ötdü, ay getdi, ömür tən oldu,

Ey ayım-günəşim, saçın, deyirəm.

Görün o dağlarda nələr qalıbdı,

Kim ağlar, kim də ki, gülər qalıbdı.

Nə vaxtdı Kamandar mələr qalıbdı,

Açın o yolları, açın, deyirəm,

Gecə də, gündüz də Laçın deyirəm.

Dondum

Bu nə tale, nə qismətdi,

Qışda yanıb, yayda dondum.

Dərya məni üşütmədi,

Çimdim, dayaz çayda dondum.

Onda bildim kədər nədi,

Ömrü vermək hədər nədi,

Qismət nədi, qədər nədi,

Vaxtsız düşən vayda dondum.

Dağ çəkildi ürəyimə,

Ox vuruldu kürəyimə.

Bayis oldu çörəyimə,

Neçə insan, sayda dondum.

Ay Kamandar, çox ağlama,

Aya, ilə bel bağlama.

Yeri gəlib de, saxlama,

El qaldıran vayda dondum.

Görəsən

(Hörmətli müəllimim

Məsim Qasım oğluna)

Əlac gəzdim, tapammadım dərdimə,

Dərman varmı bizim eldə görəsən?

Bölüşməyə kədəri mən, dərdi mən,

Loğman varmı bizim eldə görəsən?

Vaxtlı-vaxtsız heç bilmirəm biz niyə

Düçar olduq bir bu qədər itkiyə?

Heç olmasa innən sonra dözməyə

Güman varmı bizim eldə görəsən?

Kamandarı tanımırsan elə də,

Dərdi onu salıb dildən dilə də.

Ölüm saçan, qan ağlayan hələ də

Tufan varmı bizim eldə görəsən?

Sehr

Saz sinədə, göz bəbəkdə ağladı,

Bu aləmin sirri nəydi, sehri nə?

Aram-aram elə coşdu, çağladı,

Məni saldı barmaqların sehrinə.

Ayrılığı qana-qana çaldı o,

Olanları ana-ana çaldı o,

Alovlandı, yana-yana çaldı o,

Dözəmməyib bu dünyanın qəhrinə.

Ay Kamandar, hekayətdi, gördün ki,

Yuxu deyil, həqiqətdi, gördün ki,

Ədalət də Ədalətdi, gördün ki,

Yaman düşdün bu ovqatın təhrinə.

Kəndimin

Belə söyləyirlər gəlib-gedənlər

Azalıb şirini-balı kəndimin.

Bulaqlar üstündə əvvəlki kimi

Açılmır süfrəsi, xalı kəndimin.

Ağaclar boy atmır barı düşəndən,

Yarı quruyannan, yarı düşəndən,

Şaxtası, çovğunu, qarı düşəndən

Çoxalıb saçının çalı kəndimin.

Şair Kamandarın özü də deyir,

Söhbəti də deyir, sözü də deyir,

Yanan ocaqların közü də deyir

Yamanca dəyişib halı kəndimin.

Ötən günlər sorağında

Qarşımda şəkil var, sənə oxşayır,

Başımda duman var, çənə oxşayır,

Saçına ağ düşüb, dənə oxşayır,

Tanıya bilmirəm həmin gözləri,

Mən necə qaytarım ötən günləri?

Yadına düşürmü, biz görüşərdik?

Verib bir-birinə söz, görüşərdik,

Vaxtına-vədinə düz, görüşərdik,

Bölüb saatları-dəqiqələri,

Mən necə qaytarım ötən günləri?

Səni qısqanardım deyib-güləndə,

Dərsə mənsiz gedib, mənsiz gələndə.

Sən sağa baxanda, sola dönəndə

Cırıb dağıdardım kitab-dəftəri,

Mən necə qaytarım ötən günləri?

Biri elm öyrənib, dərs oxuyardı,

Biri dostlarıyla birgə olardı.

Mənim bir adətim, bir işim vardı-

Gəzərdim arxanca bütün şəhəri,

Mən necə qaytarım ötən günləri?

Budur, həmin guşə, həminki təhər,

Səni gözləmişəm burda hər səhər.

Mindiyin avtobus gələnə qədər

Sayardım yığdığım son qəpikləri,

Mən necə qaytarım ötən günləri?

Bu duyğu payızın əsən yelimi?

Bu həsrət dağların axan selimi?

Ən əziz xatirə kitabı kimi

Açıb vərəqlədim keçən illəri,

Mən necə qaytarım ötən illəri?

Bu şəkil necə də oxşayır sənə,

Bu duman necə də oxşayır çənə...

Bir zaman gözəl tək əzizdin mənə,

Bu günsə ana tək... el bəxtəvəri,

Mən necə qaytarım ötən günləri?

Mənimdi

Göz açıb yummamış əllini keçdim,

Alnıma yazılan bu yaş mənimdi.

Özüm istədiyim bir yolu seçdim,

Bu ağıl, bu kamal, bu baş mənimdi.

Yanan ocaqlara pərvanə oldum,

Eşqdən alovlanıb divanə oldum,

Mən necə dağılıb biranə oldum,

Bu nəmli göz üstə bu qaş mənimdi.

Kamandarla hər bir adam danışar,

Küsən varsa gələr, görər, danışar.

O çay daşı məzarıma yaraşar,

O daşa dəyməyin, o daş mənimdi.

İradə SARIYEVA

Bakı xəbər.-2015.- 22 iyul.- S. 13.