Azərbaycanda özəl teatrların (g)özəl tarixi...

Hə­sən Hə­sə­nov: "Ümu­miy­yət­lə, özəl te­atrla­rın in­ki­şa­fı on­la­rın mad­di-tex­ni­ki ba­za­sı­nın han­sı sə­viy­yə­də ol­ma­sın­dan ası­lı­dır"

Fi­ruz Mus­ta­fa: "Özəl te­atrlar o za­man güc­lü olar ki, onun bö­yük ma­liy­yə da­ya­ğı ol­sun"

Cə­va­hir Sə­lim­qı­zı: "Bi­zim­ki­lər cid­di re­per­tu­ar əvə­zi­nə nə­dən­sə..."

 Te­atr cə­miy­yə­tin hə­ya­tı­nı də­yi­şir de­yir­lər. İn­di bu mə­sə­lə­yə ya­naş­ma fərqli­dir. Bə­zi­lə­ri de­yir ki, te­atr bö­yük ide­o­lo­ji-mə­nə­vi tə­sir gü­cü­nə ma­lik­dir. Bə­zi­lə­ri isə id­dia edir ki, ar­tıq te­atr ki­no­ya, in­ter­net re­sursla­rı­na udu­zub. Ki­min nə de­mə­sin­dən və nə cür dü­şün­mə­sin­dən ası­lı ol­ma­ya­raq, de­yə bi­lə­rik ki, te­atr qə­dim çağ­lar­dan in­di­yə qə­dər in­san­la­rın mə­nə­vi gə­rə­yi­nə çev­ri­lib. Əs­lin­də, te­atr cə­miy­yə­tin bir par­ça­sı­dır de­sək ya­nıl­ma­rıq. Çün­ki bir­ba­şa hə­yat­la, can­lı ün­siy­yət­lə əla­qə­si olan te­atr sə­nə­ti ma­a­rif­çi­lik mis­si­ya­sı­nı bu gün də da­şı­yır. Bə­zən de­yir­lər ki, ki­no bu qə­dər sü­rət­lə in­ki­şaf edir, da­ha bö­yük tə­sir im­kan­la­rı­na ma­lik­dir, bu hal­da, te­atrla­rın fə­a­liy­yə­ti məh­dud­laş­ma­lı­dır. Bi­zim res­pub­li­ka­da bə­zi­lə­ri be­lə dü­şü­nür, bey­nəl­xalq aləm­də isə in­san­lar te­at­rın ya­şa­ma­sı, nə­fəs al­ma­sı üçün da­ha çox cəhd edir.

Azər­bay­can­da te­atr sə­nə­ti­nin in­ki­şa­fı­na döv­lət tə­rə­fin­dən bö­yük diq­qət və qay­ğı gös­tə­ri­lir. Azər­bay­can­da te­atrla­rın bö­yük his­sə­si döv­lət te­at­rı­dır, on­lar büd­cə­dən ma­liy­yə­lə­şir. Bu gün, de­mək olar ki, heç bir te­atr bi­let sa­tı­şı ilə öz kol­lek­ti­vi­ni sax­la­ya bil­mir. Odur ki, on­lar fə­a­liy­yə­ti­ni döv­lət dəs­tə­yi ilə da­vam et­di­rir. Tə­bii ki, döv­lə­tin te­atrla­ra dəs­tə­yi bu sa­hə­nin in­ki­şa­fı­na tə­sir­siz ötüş­mür. Döv­lət te­atrla­rı­nın fə­a­liy­yə­ti­ni ge­niş təh­lil et­mək niy­yə­ti­miz yox­dur. Məq­sə­di­miz özəl te­atrlar haq­qın­da araş­dır­ma apa­rıb on­la­rın in­ki­şaf perspek­tiv­lə­ri­ni öy­rən­mək­dir.

 

Özəl te­atrla­rı­mız...

Bu gün bü­tün dün­ya­da özəl te­atrla­rın fə­a­liy­yə­ti­nə ge­niş yer ay­rı­lır və özəl te­atrlar müs­tə­qil şə­kil­də fa­ə­liy­yə­ti­ni da­vam et­di­rir. O özəl te­atrla­rın öz re­per­tu­a­rı, öz ta­ma­şa­çı­sı var. Bey­nəl­xalq te­atr alə­min­də möv­cud olan özəl te­atrlar ki­fa­yət qə­dər ma­liy­yə da­yaq­la­rı­na ma­lik­dir. On­lar an­caq ta­ma­şa­çı büd­cə­sin­dən ası­lı de­yil, müx­tə­lif ma­liy­yə fond və qu­rum­la­rı da on­la­ra və­sa­it ayı­rır. Mə­lu­mat­la­ra gö­rə, bu te­atrla­rın müx­tə­lif öl­kə­lə­rə qastrol­la­rı da on­la­ra bö­yük ma­liy­yə gə­ti­rir. Bey­nəl­xa­lıq te­atr fes­ti­val­la­rı­nın iş­ti­rak­çı­la­rı­nın si­ya­hı­sın­da da­ha çox özəl te­atrla­rın adı­na rast gə­li­nir.

Bir sı­ra öl­kə­lər­də ye­ni özəl te­atrlar ya­ra­dıl­maq­la ya­na­şı, həm də döv­lət te­atrla­rı­nın özəl­ləş­di­ril­mə­si hal­la­rı baş ve­rib. Yə­ni im­kan­lı bir şəxs döv­lət­dən te­at­rı alıb və onu yö­nəl­dib, iş­lə­dib.

Bir vaxtlar be­lə xə­bər­lər ya­yı­lır­dı ki, Azər­bay­can­da da bə­zi döv­lət te­atrla­rı özəl­lə­şə­cək. La­kin be­lə bir hal baş ver­mə­di. Döv­lət te­atrla­rı öz sta­tu­sun­da fə­a­liy­yət gös­tə­rir.

Zən­gin te­atr ənə­nə­mi­zin ol­du­ğu hər kə­sə mə­lum­dur. Bu ənə­nə­lə­rin for­ma­laş­ma­sı uzun za­man he­sa­bı­na ba­şa gə­lib. Onu da əda­lət na­mi­nə vur­ğu­la­yaq ki, Azər­bay­can­da say­sız pe­şə­kar te­atr xa­di­mi, is­te­dad­lı in­san­lar var və on­lar güc­lü po­ten­si­a­la ma­lik­dir.

Qeyd edək ki, ke­çən yü­zil­li­yin 80-ci il­lə­ri­nin so­nu, 90-cı il­lə­ri­nin əv­vəl­lə­rin­də bir sı­ra is­te­dad­lı te­atr xa­dim­lə­ri müs­tə­qil te­atr an­la­yı­şı­nı gün­də­mə gə­tir­di­lər. Bə­zi­lə­ri iş­lə­dik­lə­ri döv­lət te­at­rın­dan çı­xıb özəl te­atr ya­rat­maq tə­şəb­bü­sü ilə çı­xış et­di, bə­zi­lə­ri ki­çik te­atr stu­di­ya­la­rı ya­rat­dı­lar.

 

Ya­rı yol­da qa­lan özəl te­atrlar...

XX əs­rin 90-cı il­lə­rin­də bir sı­ra özəl te­atrlar ya­ran­ma­ğa baş­la­dı. Tə­əs­süf­lər ol­sun ki, bu te­atrlar ara­sın­da tam ola­raq aya­ğa qal­xan, irə­li­yə ad­dım­la­yan ol­ma­dı... Özəl te­atrla­rın ək­sə­riy­yə­ti ya­ran­dı­ğı vaxtdan qı­sa za­man son­ra fə­a­liy­yə­ti­ni da­yan­dır­dı. Əl­bət­tə, on­la­rın fə­a­liy­yə­ti­nin da­yan­dı­rıl­ma­sı müs­bət hal de­yil və ək­sə­riy­yə­ti pe­şə­kar­lar tə­rə­fin­dən ya­ra­dı­lan özəl te­atrlar ma­liy­yə çə­tin­li­yi üzün­dən qa­pa­dıl­maq məc­bu­riy­yə­tin­də qal­dı. Söz­süz ki, ma­liy­yə da­yaq­la­rı ol­say­dı, o te­atrlar bu gün döv­lət te­atrla­rı ilə rə­qa­bə­tə gi­rə bi­lər­di. Çün­ki pe­şə­kar he­yət­dən iba­rət olan kol­lek­ti­vin ma­liy­yə­si olar­sa, o da­ha bö­yük iş­lər gör­mə­yə qa­dir­dir.

Bə­zi te­atrşü­nas­la­rın fik­rin­cə, Azər­bay­can­da özəl te­atrla­rın il­kin ya­ran­ma­sı pro­se­si dur­ğun­luq döv­rü­nə düş­dü­yü üçün, gö­rü­lən iş­lər özü­nü doğ­rultma­dı.

Te­atrşü­nas­lar qeyd edir ki, ya­ra­dı­lan te­atrla­rın ma­liy­yə da­ya­ğı ol­say­dı, on­lar özəl te­at­rın pi­o­ne­ri kim Azər­bay­can te­at­rı­nın yö­nü­nü da­ha er­kən dün­ya te­at­rı­na çe­vi­rə bi­lə­cək­di­lər. La­kin ma­liy­yə da­yaq­la­rı­nın zə­if ol­ma­sı, ya­xud heç ol­ma­ma­sı özəl te­atrla­rın "ra­xit" do­ğul­ma­sı­na şə­ra­it ya­rat­dı.

Ye­ri gəl­miş­kən qeyd edək ki, za­ma­nın­da özəl te­at­rın mər­hum te­atr xa­di­mi Hü­sey­na­ğa Ata­ki­şi­yev, xalq ar­tistlə­ri Afaq Bə­şir­qı­zı, İl­ham Na­miq Ka­mal, Arif Qu­li­yev, mər­hum Ha­cı­ba­ba Ba­ğı­rov və di­gər­lə­ri ki­mi pe­şə­kar pi­o­ner­lə­ri olub. La­kin qeyd edil­di­yi ki­mi, sə­nət­kar­la­rı­mız tə­rə­fin­dən ya­ra­dı­lan te­atrla­rın ək­sə­riy­yə­ti ya­rı yol­da qal­dı... Əf­sus­lar ol­sun ki, be­lə ol­du.

 

Mü­a­sir özəl te­atrlar və on­la­rın qay­ğı­la­rı...

Bu gün Azər­bay­can­da bir ne­çə özəl te­atr var, am­ma on­la­rın fə­a­liy­yə­ti elə də qa­ba­rıq gör­sən­mir. Əs­kə­riy­yə­ti ki­çik te­atr stu­di­ya­sı ki­mi fə­a­liy­yət gös­tər­di­yin­dən, on­la­rın nə­in­ki re­per­tu­a­rın­dan, heç fə­a­liy­yə­tin­dən be­lə ta­ma­şa­çı­la­rın xə­bə­ri yox­dur. Te­atrşü­nas­lar qeyd edir ki, ya­ra­dı­lan özəl te­atrla­ra qay­ğı ol­ma­lı­dır ki, on­lar pər­və­riş ta­pıb in­ki­şaf edə bil­sin.

Özəl te­atrla­rın for­ma­laş­ma­sın­da hər bir nor­mal dü­şün­cə­li və­tən­daş ma­raq­lı ol­ma­lı­dır. Te­atrlar da "özə­ləm" de­yib is­tə­di­yi­ni et­mə­mə­li­dir. Re­per­tu­ar mə­sə­lə­si ol­duq­ca cid­di iş­dir. An­caq tə­əs­süf ki, bə­zi özəl te­atrlar gün­dəm na­mi­nə ba­ya­ğı re­per­tu­ar se­çir. Bu da pe­şə­kar­la­rın haq­lı na­ra­zı­lı­ğı­na sə­bəb olur. Əl­bət­tə, gənclər ye­ni ide­ya­lar­la te­atr sə­nə­ti­nə bö­yük fay­da ve­rə bi­lər, bi­lir də. Am­ma xəs­tə dü­şün­cə­si­nin "ye­ni es­te­ti­ka" adı ilə təq­dim edil­mə­si yol­ve­ril­məz­dir.

 

"Azər­bay­can­da özəl te­atrlar hə­mi­şə olub və in­di də var"

Azər­bay­can­da özəl te­atrla­rın fə­a­liy­yə­ti və və­ziy­yə­ti haq­qın­da te­at­ra bağ­lı olan in­san­la­rın fi­kir­lə­ri­ni öy­rən­dik.

İrə­van Azər­bay­can Döv­lət Dram Te­at­rı­nın mü­dir mü­a­vi­ni Hə­sən Hə­sə­nov bi­zim­lə söh­bə­tin­də özəl te­atrla­rın for­ma­laş­ma­sı, aya­ğa dur­ma­sı üçün tə­ləb olu­nan amil­lər­dən da­nış­dı: "Ümu­miy­yət­lə, özəl te­atrla­rın in­ki­şa­fı on­la­rın mad­di-tex­ni­ki ba­za­sı­nın han­sı sə­viy­yə­də ol­ma­sın­dan ası­lı­dır. Azər­bay­can­da özəl te­atrlar hə­mi­şə olub və in­di də var. La­kin on­la­rın in­ki­şa­fı çox zə­if­dir. Bu da ma­liy­yə mə­sə­lə­si ilə bağ­lı­dır. Özəl te­atr açan şəxs ilk növ­bə­də ça­lı­şır ki, tez pul qa­zan­sın. Məhz o tez­lik­lə pul qa­zan­maq mə­sə­lə­si özəl te­at­rın in­ki­şa­fı­na ma­ne­çi­lik ya­ra­dır. Hər özəl te­at­rın özü­nün ya­ra­dı­cı­lıq kon­sep­si­ya­sı ol­ma­lı­dır. Gö­tü­rək Tif­lis özəl te­atrla­rı­nı, yax­şı iş­lə­yir­lər. Ba­la­ca bir zir­zə­mi­ni gö­tü­rüb te­atr mə­ka­nı ya­ra­dır­lar. Ta­ma­şa­çı za­lı ki­çik ol­sa da, on­lar bu­na qa­ne olur. Ona gö­rə də on­lar­da özəl te­atrlar in­ki­şaf­da­dır. Fik­rim­cə, ilk növ­bə­də, özəl te­atr ya­rat­maq üçün mü­əy­yən im­ti­yaz­lar ol­ma­lı­dır. Bü­tün ver­gi­lər­dən heç ol­ma­sa 5-6 il azad ol­ma­lı, ki­ra­yə bi­na gö­tür­mə­mə­li, il­kin ola­raq ki­çik kol­lek­tiv ya­rat­ma­lı­dır. Özəl te­atr ya­rat­maq is­tə­yən adam ət­ra­fı­na bi­lik­li in­san­lar yığ­ma­lı­dır".

H.Hə­sə­nov qeyd edir ki, bu in­san­lar gü­nün nəb­zi­ni tu­ta bil­mə­li və in­san­la­rın da­ha çox han­sı möv­zu­ya meylli ol­ma­sı­nı bil­mə­li­dir. Onun söz­lə­ri­nə gö­rə, ilk növ­bə­də, te­at­ra yar­dım edə­cək spon­sor­lar ol­ma­lı­dır: "O vax­ta qə­dər ki, te­atr özü­nü sax­la­maq gü­cü­nə ma­lik ola bil­sin. Güc­lü rek­la­mı ol­ma­lı­dır və bu rek­lam­lar­dan də­yər­lən­mə­yi ba­car­ma­lı­dır. Yə­ni ta­ma­şa­çı­nı al­dat­ma­ma­lı­dır".

 

"Te­atr pro­düs­se­ri o in­san­lar ola bi­lər ki..."

Qeyd edək ki, Azər­bay­can Res­pub­li­ka­sı­nın "Te­atr və te­atr fə­a­liy­yə­ti haq­qın­da" Qa­nu­nun­da təs­bit olu­nan bi­ri ne­çə mad­də pro­düs­ser­lik­lə bağ­lı­dır. Yə­ni dün­ya te­atr alə­mi­nin tə­lə­ba­tı­na uy­ğun ola­raq, Azər­bay­can te­atrla­rın­da pro­düs­ser­lik insti­tu­tu­nun for­ma­laş­dı­rıl­ma­sı mə­sə­lə­si sə­nəd­də əks olu­nub. Bu mə­sə­lə hə­lə­lik sə­nəd üzə­rin­də qa­lıb, ic­ra edil­mir.

Bu­na da mü­na­si­bət bil­di­rən H.Hə­sə­nov bil­dir­di ki, Azər­bay­can te­at­rın­da hə­lə bu sa­hə in­ki­şaf et­mə­yib: "Te­atr pro­düs­se­ri de­dik­də, ilk növ­bə­də, ağ­lı­mı­za te­atrda in­zi­bat­çı ya­da dü­şür. Biz­də hə­lə te­atr pro­düs­se­ri yox­dur, in­ki­şaf et­mə­yib.  Fik­rim­cə, te­atr pro­düs­se­ri o in­san­lar ola bi­lər ki, te­at­rı, dra­ma­tur­gi­ya­nı in­cə­li­yi­nə qə­dər bil­sin. Te­atrla ta­ma­şa­çı ara­sın­da güc­lü əla­qə qur­ma­lı­dır, yax­şı im­ka­na ma­lik ol­ma­lı­dır ki, heç ol­ma­sa ilk ta­ma­şa­ya ve­ri­lən qu­ru­luş rek­lam xərclə­ri­ni ödə­yə bil­sin. Lo­ru dil­də de­sək, pul qo­yub pul gö­tür­mə­li­dir. Te­atr da elə ta­ma­şa­lar ha­zır­la­ma­lı­dır ki, pro­düs­se­ri zər­bə al­tın­da qoy­ma­sın. Əsas və­zi­fə­lə­rin­dən bi­ri də te­at­rı dün­ya miq­ya­sı­na çı­xar­ma­ğı ba­car­ma­sı­dır. Ona gö­rə, yu­xa­rı­da qeyd et­di­yim ki­mi, yax­şı ma­liy­yə im­ka­nı­na ma­lik ol­ma­lı­dır. On­da özəl te­at­rın rəh­bər­li­yi də, aktyor­lar da bü­tün qüv­və­lə­ri­ni sə­fər­bər edə­cək ki, ta­ma­şa yük­sək sə­viy­yə­də ha­zır­lan­sın".

 

"Bu gün də im­kan­lı şəxslər te­at­ra da­yaq ol­ma­lı­dır"

Ta­nın­mış dra­ma­turq Fi­ruz Mus­ta­fa da bi­zim­lə söh­bə­tin­də özəl te­atrla­rın for­ma­laş­ma­sı­na əsa­sən ma­liy­yə çə­tin­li­yi­nin ma­ne ol­du­ğu­nu de­di: "Özəl te­atrlar o za­man güc­lü olar ki, onun bö­yük ma­liy­yə da­ya­ğı ol­sun. Bü­tün dün­ya­da ol­du­ğu ki­mi, bi­zim öl­kə­də də fə­a­liy­yət gös­tə­rən özəl te­atrlar müx­tə­lif bey­nəl­xalq la­yi­hə­lər­dən bəh­rə­lən­mə­li­dir, fondlar­dan ma­liy­yə al­ma­lı­dır. On­lar QHT-lər­dən də qrant udub te­at­rı sax­la­ya bi­lər. Ümu­miy­yət­lə, özəl te­at­rın ta­ma­şa­çı he­sa­bı­na ya­şa­ma­sı müm­kün de­yil. Onu da vur­ğu­la­yım ki, özəl te­atrla­rın spon­sor­la­rı ol­ma­lı­dır. Azər­bay­can­da ilk pe­şə­kar te­at­rın ha­mi­si mil­yon­çu Ha­cı Zey­na­lab­din Ta­ğı­yev idi. Bu gün də im­kan­lı şəxslər te­at­ra da­yaq ol­ma­lı­dır. Döv­lət öz nə­za­rə­tin­də olan te­atrla­ra qay­ğı gös­tə­rir. Bu çox müs­bət hal­dır".

Te­tar­lar­da pro­düs­ser­lik insti­tu­tu­nun fə­a­liy­yə­ti­nə to­xu­nan dra­ma­turq qeyd et­di ki, hə­lə biz­də bu sis­tem for­ma­laş­ma­yıb.

 "Biz­də özəl te­atrlar hə­lə for­ma­laş­ma­yıb"

Ta­nın­mış ya­zar Cə­va­hir Sə­lim­qı­zı­nın qeyd et­di­yi­nə gö­rə, özəl te­atrla­rın in­ki­şa­fı­nın zə­if ol­ma­sı ma­liy­yə prob­le­mi ilə bağ­lı­dır: "Bu te­atrla­ra mad­di dəs­tək yox­dur. On­la­rın nor­mal bir əsə­ri səh­nə­ləş­dir­mə­si üçün ma­liy­yə la­zım­dır. Tə­bii ki, aktyor da ac­qa­rı­na oy­na­maq is­tə­mir. Klas­si­ka­ya mü­ra­ci­ət edib ha­di­sə­yə çev­ri­lə bi­lən ta­ma­şa ilə də özə­lə­ri­ni ta­nı­da bi­lər­lər. Am­ma et­mir­lər. Bi­zim­ki­lər cid­di re­per­tu­ar əvə­zi­nə nə­dən­sə 18+ ta­ma­şa­lar­la və­ziy­yət­dən çıx­ma­ğa ça­lı­şır. Pul­suz ko­man­da­nı qı­na­maq da ol­mur. Biz­də özəl te­atrlar hə­lə for­ma­laş­ma­yıb. Ru­si­ya­da və di­gər öl­kə­lər­də özəl te­atrla­rın döv­lət te­atrla­rın­dan da­ha çox ta­ma­şa­çı­sı var".

İra­də SA­RI­YE­VA

Bakı xəbər.- 2017.- 7 fevral.- S.13