Toy

Taksi şoferi sıçrayıb maşından düşdü. Dal qapını açdı.

- Həmişə toyda, ağsaqqal ,- dedi.

Həyat yoldaşımla mən maşından düşdük. Bayaqdan plaşımın cibində ayırıb qoyduğum "beş"liyi çıxarıb şoferə uzatdım. Əlimi geri qaytardı.

- Mənim qonağımsız. Yaşlı adamlardan mən pul almıram. Həmişə toyda!

Bunu deyib şofer götürüldü. Həyat yoldaşım maşının dalısınca baxa-baxa dedi:

- Dünya xalı deyilmiş, balam. Yaxşı adamlar varmış.

Şadlıq evinin qapısından içəri girən kimi televiziya işçiləri bizi dövrəyə aldılar.

- Dursunun toyuna gəlmisiz? - deyə cavan bir oğlan soruşdu.

- Bəli,- dedim. - Bizi dostum - Dursunun babası dəvət eləyib toya.

- Lap yaxşı, - deyə cavan oğlan mikrafonu mənə uzatdı. İstəyirik siz Dursunun babasının dostu kimi xeyir-dua verəsiniz, ürək sözlərinizi deyəsiniz. Dursun bizimlə birlikdə işləyir.

- Çox yaxşı, oğlum. Amma mən televiziya ilə çıxış etməyi tərgitmişəm.

Mənim bu sözlərimə cavanlar qəhqəhə ilə güldülər. Müsahibə almaq istəyən oğlan məni dilə tutmağa başladı:

- Siz tanınmış alimsiz, dəfələrlə ekranda görmüşük sizi...

- Oğlum, dilə tutma məni. Tərgitmişəm.

- Niyə? Səbəbi var?

- Var!

- Deyə bilərsinizmi?..

Həyat yoldaşım hirsləndi.

- Qoyun gedək toya də... Onsuz da gecikmişik. Səbəbini bilmək istəyirsiz? Səbəbi odur ki, sizdə Sona adlı bir qız var. O, bu kişini ələ saldı. Çağırdı, çıxışını yazdı, dedi filan vaxtda baxarsan. Baxdıq, vermədi.

- Sona?- deyə cavan oğlan maraqla soruşdu və özü də sualına cavab verdi:

- Bizdə Sona adlı qız yoxdur.

Elə bu vaxt Dursunun babası qəfildən peyda oldu. Məni görən kimi qucaqladı.

- Elə bildim gəlməyəcəksən, - dedi.

- Heç elə şey olar? Nə danışırsan, - dedim.

- Sən gəlişinlə mənə dünyanı bağışladın, qardaş, - deyə Dursunun babası bizi lap yuxarı başa apardı və: - Harda ürəyiniz istəyir, əyləşin,- dedi.

Münasib bir yerdə oturduq. Süfrə gözəl bəzədilmişdi. O biri toylarda gördüyüm israfçılıq, bir-birinin dibində nə olduğu bilinməyən salat nimçələri yox idi. Heç içki-araq, konyak da yox idi burda. Sağlıqlar deyiləndə hamı susurdu. Hələ qulluq edənlər... Elə ədəb-ərkanla davranırdılar ki... Keçən toyların birində qulluq eləyən "Jalə" şirəsini tökdü ağ pencəyimin sağ çiyninə. Biri də vardı. Narşərabı nimçə yerinə süzmüşdü şalvarıma. Gedəndə pencəyimi çıxarıb qabağıma tutmuşdum. Can deyil bu toy. Şükür, belə bir toy da gördük.

Bir süfrədə oturduqlarımdan orta yaşlı bir kişi məni tanıdı. Demə onun müəllimi olmuşam bir vaxt. Hal-əhval tutduq. Başqa toylarda heç söhbət eləmək olmur. Toy başlayandan gəlin çıxıb gedənəcən çalırlar, adamın atasını yandırırlar. Toydan qayıdandan sonra da səhərəcən qoşa nağaranın səsi adamın beynini dağıdır.

Şirin, lirik bir musiqi səsləndi. Bir qız oxuyurdu. "Aldatmayaq bir- birimizi" deyirdi. Vaxtilə bu mahnıya mən Şövkət Ələkbərovanın ifasında qulaq asmışdım.

Mahnını dinləyə-dinləyə həyat yoldaşımdan soruşdum:

- Necə toydur? Görürsən ədəb-ərkanı? Gəlin hələ bircə dəfə də oynamayıb ey... Amma o biri toylarda gəlinlər əvvəldən axıra qədər atdana-atdana rəqs eləyirdilər.

- Düz deyirsən. Çox yaxşı toydur. Gəlin də əladır, bəy də. Amma getmək vaxtıdır.

Razılaşdım.

- Yaxşı. Gedim, pul salım, gəlirəm.

- Çaşıb qız evinin qutusuna salma ha...

- Narahat olma.

Salondan çıxdım. Toylarda gördüyüm "oğlan evi" "qız evi" sözləri yazılmış qutular yox idi. Sağa baxdım, sola baxdım, ancaq yemək-içmək idi.Bir də gördüm Dursunun babası gəlir üstümə.

- Nə axtarırsan, qurban olum sənə?

Tutuldum. Əlimi cibimə saldım.

- Heç zəhmət çəkmə. Gözümün ağı-qarası bircə nəvəm var. Deyirsən yəni bir məclislik də pulum yoxdur. Bu günü görmək mənim ən müqəddəs arzum idi.

Kişinin gözləri doldu. Qucaqlaşdıq.

- Bilsəydim heç olmasa gül alardım, - dedim. Mən də kövrəldim. Dostum göz yaşlarını sildi.

- Sən özün elə gülsən də...-dedi.

Bir də qucaqlaşdıq.

İçəridən "Tərəkəmə" rəqsinin sədaları eşidilirdi.

Dostum:

- Gedək, bir oynayaq,-dedi.

- Mənim bu gözlərim üstdə,- dedim.

Getdik. Bütün oynayanlar kənara çəkildilər, başladılar əl çalmağa. Cuşa gəldim. Qollarımı lap geniş açdım...

... Həyat yoldaşım məni yuxudan oyatdı.

- Yuxuda nə görürdün? Əlin dəydi ey... sifətimə.

- Toyda oynayırdım. Qollarımı açıb oynayırdım. Qəribə toy idi. Çox qəribə... Pah atonnan... sənin. Qutu...

- Nə qutu? Səhər danışarsan. Ver özüvü yuxuya, yat...

Səhərəcən yata bilmədim.

Aqşin Babayev

Ədəbiyyat qəzeti.- 2010.- 3 dekabr.- S.5.