Sara Selcana xoş gəlmisən deyirəm

Bu Saranı da sel aparır,

Axan Arpa çayı deyil.

Fələyin verdiyi açar

Heyif, bəxt açarı deyil.

Və yaxud başqa bir kiçik şerində oxuyuram:

Yenə solmağa başladım,

Hayandasa payız gəlir.

Sən al qanınla yazırsan,

Mənə qara kağız gəlir.

Gənc oxucularımız üçün "qara kağız" sözünü izah etmək istəyirəm. İkinci Dünya müharibəsində həlak olmuş əsgərlərin ailəsinə ölüm xəbərini verən məktublara deyilirdi.

Yuxarıda sizə təqdim etdiyim misralar "Azərbaycan" jurnalının yeni çapdan çıxmış doqquzuncu sayındandır. Jurnal ənənəsinə sadiq qalaraq bizim ağsaqqal, ağbirçək sənətkarlarımızla yanaşı gəncləri, hətta bəzi gənclərin ilk şeirlərini oxuculara təqdim edir. Təki yeni nəfəs olsun, misralarda istedad işığı duyulsun. Jurnal bu işi yarandığı gündən bu günə kimi davam etdirir. Bizim nəslin də, bizdən əvvəlki nəslin də bu jurnalın arxivimizdən saralmış səhifələrində gənc qəlbimizin çırpıntılarından yaranmış misralarımız yaşayır. Uzun illərdən sonra bu jurnalın qəzet bolluğunda, ədəbiyyat aləmində öz sanballı yerini qoruyub saxlaya bilməsinin də səbəbi peşəkarlarla yanaşı, o biri əli ilə gənclərin əlindən yapışmasıdır. Sovetlər dağılandan, poeziya məkanından sərhədlər götürüləndən sonra bədii sözlə, bənzətmə, tapıntı ilə oxucu təəccübləndirmək çətindir. Çox şükür ki, belələri tapılır. "Azərbaycan"ın 9-cu sayında imzasına ilk dəfə rast gəldiyim Sara Selcan bu gənclərdəndir (Bəlkə gənc deyil, çox çap olunub. Mən boynuma alıram ki, şeirlərini ilk dəfə oxuyuram). Amma oxuduğum bu şeirlərdən deməyə sözü olan, istedadlı, mütaliəli bir insan görürəm. Çox vaxt, hətta mavi ekrandan bəzi gənclər istedada mütaliənin gərəksiz olduğunu deyirlər. Mütaliə lazımdır, vacibdir! Heç olmasa ona görə ki, kəşf olunmuşları, yazılmışları bilmədən yenidən "kəşf edib", öz kəşfin bilib, zəif təkrarı ilə öyünüb gülünc vəziyyətə düşməmək üçün. Bu misralar arxasında alovlu və ağrılı bir ürək çırpınır, sözü tükənməyəcək bir ürək:

Hər doğulan insanla,

Ölən insanla

Tanrı dünyaya

Bir kəlmə pıçıldayır:

Ardı var…

Sara Selcan başqa bir şerində deyir:

Könlüm saz nəşəsidir,

Söz saflar peşəsidi.

Daha nə düşəsidi

Bəxtimə bundan gözəl?!

Görmədiyin, tanımadığın, danışmadığın və danışdırmadığın insan haqqında belə böyük inamla danışmaq hünəri məndə hardan qaynaqlanır, heç özüm də bilmirəm.

Bu Sara Selcan, bu da onun şeirləri, oxuyun, qarşıda uzun bir yol var, uğur olsun.

Fikrət QOCA

Ədəbiyyat qəzeti.- 2010.- 8 oktyabr.- S.7.