Tanrıya gedən yolda

Şövkət Zərin Horovlunun imzası şeirsevərlərə yaxşı tanışdır. Ədəbi aləmə bir qədər gec gəlməsinə baxmayaraq, Şövkət xanım son illərdəki fəallığı ilə diqqəti cəlb edən şairlərimizdəndir. Yurda məhəbbət, vətənə, torpağa sevgi, insanlığa insani münasibət, həqiqi vətəndaş mövqeyi onun yaradıcılığının leytmotivini təşkil edir. Elə "Vətən" şeirində olduğu kimi:

Dönük çıxsam başım üstdən qayğını çək,

Yovşan kimi çöldə bitir, düzündə ək.

Əgər canım şəhidliyə olsa gərək

Götür onu, - təki məndən dönmə, Vətən!

Şövkət xanım Araz boyunda, Xudafərin yaxınlığında boya-başa çatan, erkən yaşlarından ikiyə bölünmüş vətənin faciəsini yaşayan və zaman keçdikcə onu yaddaşından yazıya köçürən, şeirə çevirən istedadlı şairlərimizdəndir. Bir vaxtlar keçilməz Xudafərindən o taya keçmək istəyən, Təbrizi, Ərdəbili, Zəncanı, Marağanı ziyarət etmək həsrətilə çırpınan müəllif indi doğma Cəbrayılını itirərək Xudafərin körpüsünün özünə yaxın düşmək iqtidarında deyil:

Əcəl də girləyir düşüb izimə,

Yaxınlar, doğmalar dəymir gözümə.

Dar ağacı qurun bu daş dözümə,

Yetirin siz məni Xudafərinə.

Ömür-gün qəhri bir yana, bəzən yaşın da ovqatı Şökvət xanımı duyğulandırır. Təbiidir ki, hər yaşın öz gözəlliyi olduğu kimi, öz ovqatı da var. Amma bu yerdə demək istərdim ki, şairlər anadan "qocaman" doğulur. Çünki hər kəsin düşüncəsindən yüksəkdə dayanmaq özünüdərkin və dünyaduyumunun, fikir və duyğunun "qocamanlığından" xəbər verir. Bu mənada, Ş.Horovlunun "Bir payız ovqatı, yaşayır ürək" şeiri xüsusi maraq doğurur:

Bağların pərişan, solğun vaxtıdır,

Solur göz önündə yenə gül-çiçək.

Yaşıl duyğuların yorğun vaxtıdır,

Bir payız ovqatı yaşayır ürək.

Şövkət xanım dərin müşahidələrini şeirə çevirərkən yanılmır. Onun yazılarında həyat olduğu kimi, natural görüntüsündə təqdim olunur. Elə sənətkarlıq da həyat həqiqətini bədii həqiqətə çevirmək bacarığındadır. Şairin poetik qənaəti isə budur ki, "Tanrıya gedən yol sevgidən keçir".

Məhəbbət suyunu ürəkdən içir,

Gah sevinc becərir, gah da qəm biçir.

Tanrıya gedən yol sevgidən keçir,

O Tanrı yoluna dönək təzədən.

Nə deyirəm! Hər kəs Tanrıya tapınsa, özünü tapar, sözünü tapar! Tanrı sizi qorusun, Şövkət xanım! Ömrün yetmişinci pilləsində dayandığınız bu günlərdə sizə möhkəm cansağlığı və yeni-yeni yaradıcılıq uğurları diləyirəm.

Adil CƏMİL

Ədəbiyyat qəzeti.- 2011.- 8 aprel.-S.5.