Zaman keçir

Hər yaxşı-yaman keçir,

Verməyir aman keçir.

Hər zaman zaman keçir,

Qalan əməllərindi.

Zaman dəyirman daşı,

Üyüdər yaxşı-yaxşı.

Dərdlilərin göz yaşı

Daş yonan sellərindi.

Boşdu sərvət, tale, baxt,

Uzun ömür, qızıl taxt.

Sevib, sevildiyin vaxt

Ən gözəl illərindir.

Əllər əkən, biçəndi,

Dəni dəndən seçəndi.

Bu dünyadan köçəndə,

Boş qalan əllərindi.

Bu an da belə keçdi,

Oldu bir gilə düşdü.

Qalan görülən işdi,

Boş ömür yellərindi.

Eləmə

Atalar sözü var aydın və qısa:

"Mərdi qova-qova namərd eləmə".

Bir mərd qovulanda namərd olursa,

Sən bunu özünə bir dərd eləmə.

Qansan

Bəzi kal jurnalistlərə

"Allah ağıl versin" arzusu ilə

Həyatın dilindən, dediklərindən,

Hər şey öyrənərsən, qansan, anlasan.

Torpaq yetişdirib, yediklərindən,

Ən gec dəyən meyvə insandı, insan.

Peşmandı

Dəlilik, müdriklik

Bu iki ağır yük

Bir qara daşdı,

İki qardaşdı.

İki düşmandı,

Götürən də peşmandı,

Götürməyən də peşmandı.

Xahiş

Mən bir şey xahiş eləyəndə,

Əzizə, doğmaya, dosta

Bir şey diləyəndə…

Dilənçiyə oxşamayım deyə,

Yuyunuram, daranıram.

Ən təzə paltarımı geyirəm,

Yox, sən dilənçi deyilsən - deyirəm özümə.

Sonra bir neçə gün

Güzgüdə baxa bilmirəm üzümə.

Bu alçalmalar

Məni içəridən qurd kimi yedi.

Hər halda əl açıb dilənənlər

Məndən daha səmimidi.

Bayram axşamı

Hər yanda işıq, göydə fişəng,

masada şam…

Baxışlarının soyuğundan ürəyim üşüyür,

Tikə boğazımdan keçmir,

Udquna-udquna qalmışam.

Sənin alnında tər,

Dişlərin dəyirman daşıdı,

Altına nə atsan üyüdər, ötürər.

Sənə baxıram, mənə soyuqdu.

Sən

İstidən boğuldum - deyirsən -

Yəni bir stəkan buzlu su yoxdu?!

Bayram axşamı

Bir masa arxasında

Biri acdı, biri toxdu.

Birinə istidi, birinə soyuqdu.

Biri var, biri də var,

Göydən düşən üç alma yoxdu.

Olur

Gözəlin erkəyə dediyi tərif

Gözəl olur,

Amma gözəl yalan olur.

Düşmən düşməndi,

Bəzən mərd düşməndən adama

aman olur.

Dostun düşmən olanı yaman olur,

Deməyə ar eyləyən

İçində cəhənnəm oduna yanan olur.

Mərdliyin, mənliyin talan olur,

Sonra da olan olur.

Yoruldum insan olmaqdan

Allahım, yoruldum insan olmaqdan,

Gələn ömrümdə məni ağac eylə.

Bir az dadlı meyvəsi olan,

Yarpaqlarının pıçıltılı səsi olan,

Sərin kölgəsi olan

Bir ağac.

Nə yaşıl qanadlarımla uça bilim,

Nə də köklərimdən qırılıb

Tək ayağımla qaça bilim.

Başımda insan bəlası olmasın.

Barı meyvəmi yeyənlərin,

Kölgəmdə dincəlib "oxay" -deyənlərin

Əlində baltası olmasın.

Gözlərimi yumanda

Gözümü yumub

Xatirələrimin işığında yaşayan

Keçmişimə qayıdıram.

Doğma yerlərə, köhnə vərdişimə,

Köhnə işimə qayıdıram.

Nənəmin, babamın təndir çörəyi ətirli

Əziz səsinə.

Atamın, anamın oğrun-oğrun mənə baxıb

Gülümsəməsinə

qayıdıram.

Qızları sevərdim,

Nə eşqimi aça bilərdim,

Nə də qayıdıb qaça bilərdim.

Yanardım öz içimdə

Şöləsi titrəyən şam kimi.

Hələ də xatirəmdə yanır o sevgilər

Hərəsi oğurluq bir axşam kimi.

"Yox!" cavabı almaqdan qorxmuşam.

Yox cavabından yox!

Qızın yanında qəfil ölməkdən qorxmuşam.

Kirpiklərdən yağan

Odlu yağışlar kolleksiyam var.

Dünyada ən zəngin

Oğrun baxışlar kolleksiyam var.

Yaxşı ki, var!

Yoxsa indi gözümü yumanda

Dibsiz bir qaranlığa qərq olardım.

Bəlkə də çoxdan ölərdim.

Yol gəlir

Doqquz aydı yol gəlir,

Hardan, hansı həyatdan? -

Bəlkə də kainatdan.

Bir işıq zərrəsidi,

Bəlkə də bir nəsilin

Yüzillər arxasından

Geri dönən səsidi.

Suya, havaya, yerə

Doqquz aydır isnişir.

Anasının gözündən

Gözünə işıq düşür..

Anasının səsini,

Nəfəsini izləyir.

Əlinin sığalını

Layla kimi gözləyir.

Heç zaman görmədiyin

Ən doğma insan gəlir.

İki eşqin odundan

Yaranmış bir can gəlir.

Dünyaya gəldiyi an,

Bu havanı udan tək,

Ağlayacaq bu mələk.

Ağlar sevincdən, qəmdən

Biz onu hardan bilək.

İnsan, sən bu dünyada

Özün də bir dünyasan.

Gəlin elə yaşayaq

Dünyaya gəldiyinə

Peşman olmasın insan!

Yazığın gəlsin, Allah

Kişinin şan-şöhrəti

Özünə ağır yükdü.

Ədası, şıltaqlığı

Qələm əhlinə görkdü.

Özünə baxır, görür,

Özündən də böyükdü.

Bəzən elə darıxır

Dünya ona dar olur.

Tez-tez qiblə dəyişir -

Səhər müxalifətdi,

Axşam iqtidar olur.

Heç özüm də bilmirəm

Nə deyim, vallah, buna.

Yazıqdı - bəla vermə,

Bəlaya mübtəladı.

Ağıl ver, Allah, buna,

Ağıl da bir bəladı.

Bilmirəm bacarıqdı,

Yoxsa tale-baxtdı bu.

Havadan tutur, duyur

Günü, ayı, vaxtı bu.

İşi də yaxşı gedir,

Yəqin elə haqdı bu.

Bəzən də boş buraxır,

Özü bir "quş" buraxır,

Tez haray-həşir salır,

Saqqallı uşaqdı bu.

Heç özüm də bilmirəm

Nə deyim, vallah, buna.

Yazıqdı - bəla vermə,

Bəlaya mübtəladı.

Ağıl ver, Allah, buna,

Ağıl da bir bəladı.

Yüz yol özündən deyər,

Başqasından söz deməz.

Yalançı deyil, amma

Bərk ayaqda düz deməz.

Paxıllığı tutanda

Öz-özünə "döz" deməz.

Ulağın tərifləyər,

Köhlənlərə lağ eylər.

Bəzən ağı qaralar,

Bəzən də lap ağ eylər.

Dostlarının uğrunu

Ürəyinə dağ eylər.

Heç özüm də bilmirəm

Nə deyim, vallah, buna.

Yazıqdı - bəla vermə,

Bəlaya mübtəladı.

Ağıl ver, Allah, buna

Ağıl da bir bəladı.

Fikrət Qoca

Ədəbiyyat qəzeti.- 2011.- 8 iyul.- S.5.