Evim

Bir libasda, bir geyimdə,

Həmişə kasıb evim.

Evlərə bayram gələndə,

Boynunu qısıb evim.

Pərdəsi qəmdən çözülü,

İçini yandırır çölü.

Göz görəndə kinayəli,

Əzilib, susub evim.

Əl açıbdı səsə-küyə,

Dua edib üzü göyə.

Qapımı bəxt döyər deyə,

Səbrini basıb evim.

Göynədim

O gedən yamanca bənzədi sənə,

Ürəyim alışdı, yandım, göynədim.

Sənli günlərimi hey dönə-dönə

Həsrət dumanında andım, göynədim.

Dilim dillənmədi, qəlbim köz oldu,

Dərdim cilalandı, dərdim yüz oldu.

Bu bahar fəslində əlim buz oldu,

Titrədim, üşüdüm, dondum, göynədim.

Elə bil canımdan ruh bezib uçdu,

Boylandım yollara hey suçlu-suçlu.

Dost-tanış halıma yandı, söz açdı,

Yenə sənsizliyi dandım, göynədim.

İradə Aytel

Ədəbiyyat qəzeti.-2011.- 16 sentyabr.- S.5.