Bir qismət

Üzünə, gözünə baxdım, -

Cavan yaşlarında ağappaq,

Gecə saçlarının ömrünə

qoşulub axdım.

Axın-axın gedən ömrün

İlləri mənə nələr danışdı,

Sən danışanda,

Bunu duymadın, bilmədin,

Gözə görünməz göz yaşlarımı,

silmədin.

fikirlər, düşüncələr,

Apardı məni dünyanın

Əlçatmaz zirvələrinə,

sənsə bilmədin;

Öz tənha duyğularıma

Qoşulub getdim.

Bir qəhrəman oğlun

Ömrünü sehr etdim,

Hər şey günəşin qızılı şüalarının

Altından görünürdü,

Duyğularım həm kədərlənir,

Həm də öyünürdü.

Niyə belə qismətlə mən

Səni gördüm?

Bu da bir gecə saçların

Gündüz qismətidir.

Yoxsa bir əyilmiş rüzgarın

Düz qismətidir,

qismət,

qismət,

nələr keçir sənin oxundan?

Bu oxun qoxusundan

Bihuş olmuş qələmim də

yatmır.

O böyük, əzəmətlə ötən ömrü

Əvəz etməyə bu dünyanın

Özü də çatmır.

Çata da bilməz,

bir də görünməz,

Çünki anam,

Anam bu dünyanı tərk edib.

Torpaq ona qarışıb,

Mənim yaralı könlümlə

yanıb-alışıb.

Bu alova qarışıb

gedirəm,

Sən gedən yollarda

İşıq tükənməsin deyə.

Bu günüm, sabahım,

birisigünüm

Bu günüm,

sabahım,

birisigünüm, -

deyib düşünürəm.

Gözlərim baxır,

beynim dumanlanır,

ağlımsa kəsir.

Bütün vücudum bu gələn

günlərimin üstündə əsir.

Günlərimə əsirəm -

qablaşdırmağa tələsirəm,

Sevinirəm sabahıma

çatmaq üçün,

can atıram,

Gələn günümü

Keçən günlərimə qatmaq üçün.

Gedən gedir qayıtmır, -

Mən onun arxasınca

baxıram,

O isə bir an belə

dönüb geri baxmır.

Dünyanı bərqərar edən

insan ömrü çay

kimi axır;

Bu günüm, sabahım,

birisigünümsə

Tələsə-tələsə

keçən günlərimin

ardınca baxır;

Gülür, gülümsəyir,

öz xəfifliyindən mənə də

bəxş etmək istəyir əzmlə,

Mənsə hesabdayam,

öz tərəzimlə…

Simuzər Nüsrətbəyli

Ədəbiyyat qəzeti.- 2011.- 30 sentyabr.- S.6.