Jeton Kelmendi

SABAHIN BEŞİNDƏ PEJA

Atam üçün

Şəhər yuxuda.

Gecə və insanlar uyuyarkən,

Yenə dinlənmədə səssizlik,

dünənin yorgunluğunda.

Beləcə, Pejada şəfəq saçmağa başlar

Sabahın beşindən sonra.

12 aprel günü,

Yox, o qədər asan deyil

hər röyanı anlada bilmək.

Bəziləri röyasında baharı görür,

Bəziləri çox şeyi:

Xərcini-borcunu, arzularını.

Röyalar olmadan yuxu yox bundan sonra.

Mən də uyuyurdum

və röyamda

Atamın gedişini gördüm,

Dağlara,

Nə qədər erkən olsa da, dağlara getmək.

Atamın

Qaydasıdır hər işi erkən görmək.

Amma bu səfər çox erkən oldu.

Oyanmışdı,

bir sonrakı dünyaya

bağlayan körpünü keçmək üçün.

Ruqovada,

gözəgəlimli kişilər erkən ölür,

Belə gərəkdirir təbiət

Söylərdi atam,

Qəbilələr, soylar haqqında danışardı.

Onlar arzularını-əsərlərini gerçəkləşdirir

bir ömür boyu.

Sonra qəlbə yenilib

sonsuzluğa qarışırlar.

Atamı xatırlayıram,

hər bitirdiyi iş

Özünə zövq verərdi

əylənərək

keçirərdi bütün günü.

Cümə günüydü o gün.

Və atam

hər zamankı kimi səssiz,

bütün xəyallarını təslim etmiş,

Röyaları olmadan yxuya getmişdi.

Azad vətənini tərk edirdi.

Oyandı, saysız şikayətləriylə,

yanına çağırdı oğullarını:

Bu üzdən gözü qapalı,

özgür ilk baharı görə bilmədi

Atam.

Ah, bahar!

Belə gözəl bir gündə

geri dönüşün əvəzini alırdı,

amma bu səfər

atamı aldı.

Bundan sonra bizi rahatsız edər,

çox mal-mülk,

çox xatirələr, hekayələr...

Hər şey daha çox.

Sadəcə, nəsihətlər azalmış

Çünki artıq atamız yox.

ONUN RÖYASI

Bütün görüntüləri dördnala gəlib aldı,

misrada çörək kimi o gözəl qadın.

Özü bir şeir

ya da bir söz kimi o gənç qadın.

Mənaları dəyişdirən kraliça…

Daş da bilir

Üzünü ağartdıqca

günəşim

qəlbimin səsini arayar.

Bunca zamandır

məni o şəkildə sevər.

Misranın təbii ki atəşi vardır.

BÖYÜK AYRILIĞIN QIŞI

İbrahim Rugovaya

Görmədim

Heç bir zaman

bu qədər səssiz

qızıl heykəlimizin

özündən uzağa gedişini.

Uzaqlarda

bir başqa gün tapmadımı?

Şəhidlər təpəsində

dinləndiyin

sürə içərisində

xəyal et.

Və dua et Dardaniya

üçün.

Qaşların arasına

qış yalnızlığı düşmüş.

Hər şey göz yaşıyla gəldi

böyük göy üzündən

ayrılıq günü yaslı ocaqdan.

Danışmayanların mizrağı,

kəlmələrin və xəyallarn devi

rüzgarları necə toplayıb

sərhədləri aşdın o gün?

Dağlı

kəlimələrin nə qədər ağırlığı vardı.

Yeton Kelmendi

Tərcümə etdi: Məmməd İsmayıl

Ədəbiyyat qəzeti.- 2017.- 25 noyabr.- S.21.