Sergey Yesenin

Bakı, sağ-salamat qal

Bakı, sağ-salamat qal! Bəlkə, görmədim səni,

Varlığımı çulğayıb indi qəm, təlaş özü

Əlim ürəyim üstə, duyuram bu qüssəni,

Hiss edirəm əzizdir adicə bir "dost" sözü!

Bakı, sağ-salamat qal! Göy türk yurdu, əlvida!

Damarımda donur qan, öləziyir taqətim.

Məzar mənzilimədək olacaq səadətim

Kaspi dalğaları da, Balaxanı mayı da!

Bakı, sağ-salamat qal! Sadə bir nəğmə təki!

Son kərə qoy bağrıma basım ürəkdaşımı!

O, yasəmən çalarlı tüstülər içindəki

Qızılgültək ehmalca yırğalasın başını!

***

Прощай, Баку! Тебя я не увижу.

Теперь в душе печаль, теперь в душе испуг.

И сердце под рукой теперь больней и ближе,

И чувствую сильней простое слово: друг.

Прощай, Баку! Синь тюркская, прощай!

Хладеет кровь, ослабевают силы.

Но донесу, как счастье, до могилы

И волны Каспия, и балаханский май.

Прощай, Баку! Прощай, как песнь простая!

В последний раз я друга обниму...

Чтоб голова его, как роза золотая,

Кивала нежно мне в сиреневом дыму.

May-1925

***

Çılpaq qayın ağacım, bağlamısan sıra-sıra,

Nə durursan qar-çovğun qəddini qıra-qıra?!

Yoxsa, nəsə görmüsən? Nə çatıb qulağına,

Gəzmək üçün çıxmısan, yoxsa kənd qırağına?!

Ya yolda səndirləyən bayğın gözətçisayaq

Batmısan qar tığına, dona dönübdür ayaq?!

Ah, mən özüm də indi çox sustalmışam, nəsə,

Mənzilə yetəmmərəm, düşmüşdüm dost məclisə.

Orda gözümə dəydi şam ağacı, pişpişə,

Çovğunda yay nəğməsi oxudum-bir bax işə!

Mənə elə gəldi ki,beləcə bir qayınam,

Tökülməmiş yarpağım, hələ yaşılam tamam!

Çaş-baş olmuşdum bütün, daha həya bilmədən

Qucdum ağcaqayını yad arvadı kimi mən!

***

Клён ты мой опавший, клён заледенелый,

Что стоишь, нагнувшись, под метелью белой?

Или что увидел? Или что услышал?

Словно за деревню погулять ты вышел

И, как пьяный сторож, выйдя на дорогу,

Утонул в сугробе, приморозил ногу.

Ах, и сам я нынче чтой-то стал нестойкий,

Не дойду до дома с дружеской попойки.

Там вон встретил вербу, там сосну приметил,

Распевал им песни под метель о лете.

Сам себе казался я таким же кленом,

Только не опавшим, а вовсю зеленым.

И, утратив скромность, одуревши в доску,

Как жену чужую, обнимал березку.

28.11.25

Tərcümə etdi: Rəşid Təhməzoğlu

Ədəbiyyat qəzeti.- 2017.- 25 noyabr.- S.30.