“Sen”tyabr tənhalığı

Gözlərimizi uzaqlara zilləyib gəlməyəni gözləmək kimidir çox vaxt həyat.

Bir fincan qəhvə hazırlayıb, kofein dadında “sən”tyabr sübhündən boylanıram yenə keçmişə.

Bütün gələcəklər yenə keçmiş rəngindədir. Bütün keçmişlər isə günahkardır.

Sənlə dolu xoşbəxtliklərimin yaşandığı keçmişlər bir az qaranlıqdır, bir az da bədbəxtdir, əzizim.

Təcrid olunmuş sevgilər sahibsiz və yarımçıq qalmağa məhkummuş.

Öyrəndim artıq…

Yenə bir “sən”tyabr başladı ömür səhifəmdə. Yenə solacaq çiçəklər, töküləcək bütün yarpaqlarımız. Çılpaq ağac tək güclü görünməyə çalışacağıq, çılpaq ağac tək ümidli…

Bütün sentyabrlar kimi bu sentyabr da solğun sənlərlə dolub-daşacaq.

Qəhvə qoxusu hopmuş xatirələrdə yaşayırsan, əzizim.

Nimdaş mənsizliklərimdə bir ovuc peşmanlıq qırıntısı.

Mən sarılıb peşmanlıqlarıma, özümü həbs edirəm bir vaxt sən dolu otağıma.

Mənim monoton təkliklərim, sənin neologizmlərlə dolu xoşbəxtliklərin…

İroniyalarla dolu qəhqəhələrimi unuduram, köhnə kitab rəfində…

Geyinib yolka rəngində yağmurluğumu. Açmadan çətirimi.

Addımlayıram neft qoxuyan şəhərin gülümsəməyən insanlarının gəzişdiyi küçələrdə…

Bu “sən”tiyabrın nə istədiyini bilməyən şımarıq yağışlarında unutmaq istəyirəm ikimizi…

Nifrət etmək istəyirəm, yaşanan bütün yarımçıqlıqlarımıza…

Nargis

Ədəbiyyat qəzeti.- 2017.- 7 oktyabr.- S.23.