Əhməd Səlcuq İLKAN

 

ALLAH QƏHR ETSİN

 

Mən bu hala düşəcək

                     adammıydım?

Qar yağdı güvəndiyim dağlara,

Həp boş çıxdı tutduğum əllər,

Həp daş çıxdı sevdiyim qəlblər,

Həp alnından vuruldu ümidlərim,

Həp dəlik-deşik oldu ürəyim.

İştə, bu üzdən ipıslaqdı baxışlarım,

İştə, bu üzdən yumruq-yumruqdu

                                             əllərim,

İştə, bu üzdən belə çatıqdır qaşlarım -

Allah qəhr etsin...

 

Yox, bu belə getməyəcək,

Madam ki, bəyənmədin,

Bir sabah

      bir dilənçinin ovcuna

                   qoyacağam ürəyimi,

Götürüb aparsın,

     bəlkə bir işinə yaradı.

Kim deyər, qoy desin,

Qoyacağam ovcuna ürəyimi bir dilənçinin -

Allah qəhr etsin...

 

Bir vaxtlar

      gəzdiyimiz yerlərdə dolaşıram,

Sanki indicə qarşıma çıxacaqsan,

Sanki dayanacaqda

                         məni gözləyirsən,

Dünən birinə rast gəldim;

Saçları - sən,

Gözləri - sən,

Qaşları - sən...

Düşdüm arxasınca,

Elə bildi dəliyəm, -

Allah qəhr etsin!..

 

Dünya alov içində,

Savaşlar baş alıb gedir...

Afrikada çocuqlar

                        aclıqdan ölür,

Mən isə, burada, sənsizlikdən -

Allah qəhr etsin.

Güldanımda

      həp sənin sevdiyin çiçəklər,

Dodaqlarımda

       həp sənin sevdiyin türkülər,

Sənin ad gününü

             kutladım səndən xəbərsiz

hər səhər

          dualar oxudum

                     xoşbəxtliyin üçün.

 Hara getsəm,

              əcəl kimi

                     arxamca gəlirsən -

Allah qəhr etsin...

İştə, belə bir sevdadı mənimki,

Gəlib çatmış sonum,

Ən qorxunc uçurumlardanmı

                             atım özümü,

Ən dərin dənizlərdəmi qərq olum,

Amma qəlbimdə sən varsan...

Birdən sənə bir şey olarsa...

Allah qəhr etsin!..

 

Hazırladı: Dilsuz

 

Ədəbiyyat qəzeti.- 2017.- 21 oktyabr.- S.17.