Əhməd ARİF

HƏSRƏTİNDƏN

QANDALLAR

DÜZƏLTDİM

Səndən

danışa bilsəm, səndən,

günəbaxan üzlü uşaqlara,

səndən

danışa bilsəm, səndən,

cəsur, igid qəhrəmanlara...

Qurd uyudu,

quş uyudu,

bir mən uyumadım, mən,

zillədim gözlərimi

yanımdan gurul-gurul

axıb gedən bahara...

Həsrətindən

qandallar düzəltdim,

saçlarına güllər taxdım,

qan rəngində!

Bir o yana,

bir bu yana...

Səndən

danışa bilsəm, səndən,

dibsiz quyulara,

göy üzündən axan ulduzlara,

səndən

danışa bilsəm, səndən,

əli

okeanın ən sərt

dalğasındakı

saman çöpünə yetişənə...

Səndən

danışa bilsəm, səndən,

ilk sevginin

əfsununu itirmiş,

ilk öpüşün dadını qaçırmış

fikir-xəyal içində

itib-batmış birinə...

Həsrətindən

qandallar düzəltdim,

saçlarına güllər taxdım,

qan rəngində!

Bir o yana,

bir bu yana...

Nə olar,

yumma gözlərini,

üşüyürəm...

MƏRHƏBA

Gün doğar,

qarın bağlar nəm torpaq.

İncəsu dərəsi, mərhəba.

Yuvalarda çılğın sərçələr...

Buludlarda qartal -

indi çalacaq ovunu...

Əfv fərmanını

gözləyən bir qadın

bir günü - bir noxudu

çıxaracaq kasadan.

İncəsu dərəsi, mərhəba.

Qüllədə bayraq -

sülhü düşünür,

kömür mədənindəki fəhlə -

göy üzünü.

Mən bunların hamısını

və səni düşünürəm,

gündə 24 saat!

Elani-eşq məqamından

bir misra

cücərib qımıldanar içimdə...

Amma muradıma

çatammaram,

bilirəm

ağdan-qaradan

bu qədərdi qismətim,

unutmuş gülməyi

göz bəbəklərim,

unutmuş öpməyi

dodaqlarım,

İncəsu dərəsi, mərhəba.

İÇƏRİDƏ

Xəbərin varmı, daş-divar,

xəbərin varmı

dəmir qapı, kor pəncərə,

saman yorğan-döşək,

yastıq,

qol saatım - zəncirim,

jandarmadan gizlətdiyim

məhzun rəsm,

uğruna

ölümlərə gedib-gəldiyim

ziyarətçim

göy soğan gətirmiş...

Qərənfil ətri verir siqaretim,

bahar bürümüş dağlarını

məmləkətimin...

UNUTMADIĞIM

Açardın,

yalnızlığımda bitən

masmavi və yamyaşıl

bir çiçək misalı.

Dovşan qanı kimi

xınalı və parlaq -

yenərdim bütün dərdlərimi...

Getmək,

gözlərində getmək sürgünə,

Yatmaq,

gözlərində yatmaq zindanı,

gözlərin hanı?

"To be or not to be" deyil,

"Cogito ergo sum" heç deyil.

Əsl iş labüd olanı -

qarşısı alınmaz uçqunu,

sonsuz axını anlamaqdır.

İçmək,

gözlərində içmək Ay işığını,

Varmaq,

gözlərində varmaq ruh sehrinə,

gözlərin hanı?

Qəlbimin

ən sirli yerində

bir qəlb idin,

qan deyil,

sevdamız axardı gecəyə,

cəllad dartdıqca kəməndi...

Duymaq,

gözlərində duymaq

sevinci, kədəri,

susmaq,

gözlərində susmaq

ülgüc kimi....

Gözlərin hanı?

Hazırladı: Dilsuz

Ədəbiyyat qəzeti.- 2017.- 28 oktyabr.- S.17.