EHTİMAL

Mən,

çocuq olsaydım əgər,

qov çaxmaq satardım

bulud əmilərə -

əvəzində

peşmək,

bir də közdə bişirilmiş

qarğıdalı alardım.

Mən,

çiçək olsaydım əgər,

heç saxsı ayaqqabı

geyinməzdim ayağıma,

borc qanad alardım

göyərçin xalalarımdan -

"Sülh" deyə-deyə

uçardım başınızın üstündən.

Mən,

çay olsaydım əgər,

düşmən kimi

sürünə-sürünə

yaxınlaşmazdım dənizə.

Mən,

tüfəng olsaydım əgər,

ölüm saçmazdım,

od püskürməzdim -

utanardım tətiyimdən,

bir də

insanların əyri barmağından.

SEVDALI SÖZCÜKLƏR

Məni tanımadınmı dedi

bir sözcük bir sözcüyə.

Çevir zamanın vərəqlərini,

Yaddaşını bir qurdala...

Yaxşı bax gözlərimin içinə,

xatirələr

bərq vuracaq üzümdə.

Bir

yağışlı gündən

sonra idi,

yan-yana düşmüşdük

bir şeirin ilk misrasında.

Göz-gözə gəldik

qəflətən,

bir şey qımıldadı

içimizdə;

sonra qovulduq şeirdən -

gizli öpüşmüşdük deyə...

Xatırladım dedi o biri,

əlin əlimə dəyəndə

sıçradım

sevdanın bənövşəyi atına;

eyy... haralara getmədim?

Mən getdikcə -

ayrılıq böyüdü,

mən getdikcə -

həsrət böyüdü,

mən getdikcə -

hüzn böyüdü...

Bilmədim, nə idi,

qırıldı, töküldü içimə.

Nə acılar çəkdim,

bir bilsən,

üzümmü gülər qürbətdə?

Amma

bir an belə

unutmadım səni,

üz-üzə,

göz-gözə durmadım heç

bir başqa sözcüklə...

Səsin səsimə qovuşunca

içimdəki süd dənizləri

qabarmağa başladı yenə-

öpüşə batırınca

dodaqlarımızı,

öz ətrini duydu yosun,

öz rəngini gördü

bənövşə...

Haydı, gəl, dedi,

qız sözcük

oğlan sözcüyə:

"Başqa bir şeirə girək

ozan babanın

gözünə görünmədən..."

SEVGİ

Nəyinə lazımdı

bağça-bağ,

nəyinə lazımdı bahar

səsi bərbad bir quşun?

Nəyinə lazımdı naz-qəmzə,

nəyinə lazımdı al yanaq

qaraqabaq bir qızın,

deyilmi,

Qaracaoğlan?

İrmaq idik - axdıq,

şimşək idik - çaxdıq,

hər şeyin axırına çıxdıq,

dinimiz, imanımız -

tək türkümüz

qaldı əlimizdə,

tək sevgimiz

qaldı əlimizdə,

deyilmi,

Yunus Əmrə?

Dinləyin məni, çocuqlar,

minməyin bu kor gəmiyə.

cançəkişən dənizi

aparın bir sərinə...

Kiklop əmilərə

fikir verməyin;

minlərcə qəlb,

minlərcə göz - sizdə,

deyilmi, Homer?

Dəniz pərilərinin

çaldıqları sirenlər də

bir şeyə yaramaz,

deyilmi,

Ruhi Usta?

Yalnızlıq nədi ki,

haydı, çocuqlar,

enirik

bu başsız dağdan.

Ayrılıq nədi ki,

boyayır qürbət

öz-özünü

gözlərimizin rənginə,

deyilmi,

Nazim Hikmət?

Yer yorğun,

göy yorğun,

susuz-qısır buludlar...

Çıxırıq bu meyvəsiz bağdan,

haydı, haydı, çocuqlar.

Əzrail kimdi ki,

kimdi ki, Xızır paşa,

minlərlə can

hər birimizdə,

deyilmi,

Pir Sultan?

Yer darğın,

göy darğın,

irmaq idik - axdıq,

şimşək idik - çaxdıq,

hər şeyin

axırına çıxdıq,

dinimiz, imanımız -

tək türkümüz

qaldı əlimizdə,

tək sevgimiz

qaldı əlimizdə.

Haydı, haydı, çocuqlar,

gedirik bu qəvi dağdan,

"Mərhaba!" deyirik insanlara.

Hirs, acıq nədi ki?

Baxmayın siz

Pinoçetlərə,

deyilmi,

Pablo Neruda...

Əli Yücə

Hazırladı: Dilsuz

Ədəbiyyat qəzeti.- 2017.- 23 sentyabr.- S.16.