TOSKANA

Günortadan sonra keçdim günəşin tarlalarından

Seyr etdim yer şumlayan rəbab buynuzlu öküzləri

Şərab üzümləriylə yüklü qısa asmalar arasından.

Dünyadan ağır qüruru vardı hamilə qadınların,

Munis təpələr oxşanmaq istəyən çiyinlərdi.

Ölümmü, eşqmi nəydi o susuzluq, o gözləyiş

Üfüqdəki dalğın maviliyin solmuş gül qoxusu

Daş sükutu boşuna cırmaqlayan yaz böcəkləri.

İsinən sarı sümüklərimlə, çarpan nar ürəyimlə mən

Ahu gözlü, yavaş nəbzli Toskana vadisində

şüurunu yaxmağa gələn bir fitil həyatdan ibarət mən

durdum sehrlənmiş kimi…

İyirmi birinci əsr deyildi bu.

Dəli çağların adsız, dilsiz bir sənətkarı

bu səhnəni bütün yonub yazın mərmərindən bədənimin.

Torpağın, günəşin içində həbs edib zamanı

yeni başdan yaratmış, aşiq Tanrılara çevirmişdi

qara üzümləri çeynəyən rəbab buynuzlu öküzləri,

Məndən hamilə qalmış ahu gözlü dünyamı, məni.

ÇAKIRIN ŞÜŞƏ DİVARI

Çakır kafesi üçün tək bir divar tikdi

Başdan-başa şüşə bir divar.

Üstündə yan-yana sürüşkən şüşələr,

bir evin örtükləri boşalmış ta

pəncərələri qovuşmuş kimi.

Çakırla zarafatlaşarlar

bir pəncərə açsa asqırırmı deyə.

Haqq üçün, kölgə etməz bu divar

Şalaşı küləkdən qorumaz

içəridən ayıra bilməz dışarısını.

Çakır yapışdırar pəncərə şüşələrini,

qışın buzunu, yazın tozunu silər,

ırıqlara yamaq vurar

baxar dəmir çubuqlar paslanmışmı

Çərçivələri qurd basmışmı.

Müştərilər darışmadan

açıq yaşıl kreslosunda Çakır

sərxoşdu, şüşələrin dərəbəyi,

divara baxar, boş könlünə baxar,

sayar günləri, pəncərələri…

Axşam olar, buludlar yanar,

yaxar Çakırın şüşələrini,

əyri şüşələr yelkənləri bürüşdürür,

sevər, şeir oxuyar Mərmərə dənizinə tərəf

Çakırın dəli divarları.

Sultan Catto

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 28 aprel.- S.9.