Hər günüm sənə boylanır

Qarışıb xaraba şəhər,

Hərə öz aləmindədir.

Dərdli gizli otağında,

sevincli dünyadan uzaq,

Şair söz aləmindədir.

Məni məndən alan,

möcüzə dolmuş hər günümü

səndən uzaq tuturam.

Fayda yox

Hara üz tutsam,

Hər günüm sənə boylanır.

Özbaşına hadisələr,

Burda nə yaman qol açır?

İlahi, fikri çəkdikcə ağlıma,

Fikrə dəqiqələr geniş yol açır...

Çoxalır gah suallar,

Yox olur gah suallar,

Yuxum da gah qoyub qaçır

Məni gecəylə baş-başa...

Özümə bir günüm qalır,

O da ki,

Sənə boylanır.

Saatın hər gedişində,

günəşin hər gəlişində,

İlin gizli fəsilində...

Bir ağacın kölgəsində,

bir aşiqin ölkəsində.

Ya bir evin ortasında,

ya küçənin lap sonunda,

Hər günüm sənə boylanır..

Gülümsəyən

o çiçəyin, ətri həmin ətir deyil..

Yenə şeir yazdım, amma...

Sətir həmin sətir deyil.

İndi tamam başqa məna...

İndi girib başqa dona.

Çalışma gözdən itməyə

Hər günüm sənə boylanır.

Xəbərsiz kimi adlamaq istərəm

Hərdən bir sevginin qiyamətini.

Hərdən bir qürura ağız açıram..

Yalvarıram, düz saxla qamətini.

Gücüm yoxdu...

birdəfəlik götürüb qamətimi də

Hər günüm sənə boylanır.

Düşünürəm, bəlkə də, dünya dardı,

Bəlkə də, tükənib qaçmağa yerim

Bəlkə, ölsəm də dəyişməz həyatım.

Ordan da bu dünyaya boylanacam...

Nə qədər bu dünyadayam,

Nə qədər ki, bu dünya var,

Gecə-gündüz bil, ey adam,

Hər günüm sənə boylanır...

Şəlalə Nuriyeva

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 29 dekabr.- S.26.