Səni soruşmaq istəyirəm...

Görüş yerləri

bağçamızdakı rəngbərəng çiçəklərin ləçəkləri olan

arılardan soruşmaq istəyirəm səni.

Bağçanızdakı güllərin ləçəklərindən öpəndə

bizim çiçəklərin ətri çökürmü onlara?

Sizin həyətin tozunu bizə gətirən

bizim həyətin tozunu sizə aparan küləklərdən

soruşmaq istəyirəm səni -

ətrini o tozlara qarışdırıb

gətirə bilərlərmi mənə?

Məni sevdiyini söylə külək əsəndə,

əzizim,

necə ki mən pıçıldayıram küləklərə səni sevdiyimi.

Bilirəm ki, o pıçıltım

qarışacaq tozlara

bələnəcək

adamların külək əsdikcə

ovxaladıqları gözlərinin yaşına

son ünvanı sən olacaqsan

ürəyin olacaq

gözlərin olacaq

sevgilim...

Səni yaxıb-yandırsa da,

tale kimi

qaraltsa da

bax günəşə, doyunca bax,

qorxma...

Səni öpüb yorulanda

mənə qonaq gələcək

üzünü, gözlərini öpdüyü zər telləriylə

öpəcək mənim üzümü,

gözlərimi,

isidəcək ürəyimi.

Dadacaq sevgini

sevgi dolu olacaq günəş

əvvəl sənin

sonra mənim ürəyimə dolacaq günəş.

Gözəl günəş,

sevgili günəş

işıq saçanda ağıllı

yaxıb-yandıranda dəli günəş...

Dənizə vurğun qağayılardan

qışın qarında, şaxtasında vətənini tərk etməyən

sərçələrdən

sahibini qoruyan itlərdən

soruşmaq istəyirəm səni.

Öyrətdilərmi sənə etibarlı olmağı

sevdiyinə xəyanət etməməyi...

Səni

yalnız səni soruşmaq istəyirəm gördüklərimdən

yaxşılardan yaxşı nə varsa öyrənməyini istəyirəm

sevməyini

istəyirəm

sevməyini...

Sevmək üçün yaranmaq...

Elə getdin...

Ürəkli olduğum vaxt ruhumdan çıxan qorxu kimi,

Evdəki səs-küyə dözə bilməyib

gözlərimdən qaçan yuxu kimi

çəkilib getdin...

Niyə getdin?

Hara getdin?

Tənhalığamı pənah aparım?

Tənhalıqlamı edim sənə xəyanət?

Yox! Bunu bacarmaram.

Mən səni sevmək üçün yaranmışam, əzizim,

itirmək üçün yox...

Uçurum

Yay gəlib

Qılınclı-qalxanlı, toplu-tüfəngli ordu kimi

küləklər kəssə də yolunu

bağçamızda çiçəklər açıb

bağımızda meyvələr yetişib.

Nə xəzri

nə də gilavar kəsə bilmədi bu yay

yenilməz qəhrəmana bənzəyən

günəşin

yolunu

sevgim də bu cür dolub sənin ürəyinə

xəyanətə gedən yolun

uçurumundasan

yıxılsan da sağ qalacaqsan...

Səni sevgim qoruyacaq

Bu yayın günəşinə bənzəyən sevgim...

Uzaqları görmək üçün...

Ağladım

çəkildi gözlərimin suyu

qışda axşam düşüncə

çöllərdən əl-ayaq çəkilən kimi...

Uzaqları görmək üçün

açdım pəncərəni,

Otağıma doldu, sarıldı ruhuma

sərin hava...

Əvvəl gülümsəməyi öyrəndim,

Sonra

qəhqəhə çəkməyi

Təzələdim üst-başımı,

hündürdaban ayaqqabılar aldım -

boyum bir az da uzandı,

həqiqətdən

bir az da uzaqlaşdım

və beləcə

çıxdım depressiyadan...

Ayrılığı tərk etmək

Gözlərimdən gülüş,

sevinc ayrılan kimi

ayrılıb getsəm uzaqlara

yaralı ürəyimin qaysağını qoparan kimi

qoparıb baxışlarımı gözlərindən

gedərdim

mümkün olsaydı getmək...

gedərdim yeni sevgilər olan yerə

gedərdim

məsələn

dənizlə göy üzünün öpüşdüyü

üfüq xəttinə tərəf.

Amma, sevgilim,

ordan da

ayrılıq qoxusu gəlir,

orda da

sevgi var,

saflıq var,

ölüm var...

Mümkün olsaydı getmək

ayrılığı tərk edərdim...

Qara kağız

Yenə qapıda

bir üzündə işıqpulu yazılmış kağız

kasıblığa təslimiyyət bayrağı kimi yellənir...

o biri üzünə gözlərimi siləcəm -

qaranlıqda qalanda

görməsinlər göz yaşlarımı...

Mən zəif deyiləm,

qaranlıqdan yox,

qaranlığı aydınlatmaq üçün

gələn ağ kağızlardan qorxuram.

Qaranlıq rəngində

zülmət rəngində

ölən ümid rəngindəki ağ kağızlardan...

Xuraman Hüseynzadə

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 7 iyul.- S.11.