Gələcəyin şəkli

fotoda yeddi nəfər:

atam, anam,

mən, qadınım

və üç uşaq.

atam, anam yaşlıdı,

qadınım və mən cavan,

uşaqlar körpə.

iyirmi beş il əvvəl çəkilib foto.

atam, anam həyatda yoxdu artıq,

mən və qadınım ortayaşlı,

uşaqlar cavan.

keçmiş zamandı şəkillər.

gələcəkdə çəkilsəydi bu şəkil,

təxminən iyirmi beş il sonra:

uşaqlar yaşlanıb,

atam və anam cavan,

mən və qadınım körpə.

fotoda yeddi nəfər:

keçmiş zamandı şəkillər,

xəyallar - zaman maşını.

Gölməçə, ağ çiçək,

bəyaz kəpənək və gün işığı

yağışdan sonra doğulan gölməçədə

çirkaba bulaşmış ağ çiçək üzür;

olduqca gözəl mənzərə.

köçürüb ağ vərəqə çirkli gölməçəni

salasan dairə şəklinə: içində füsunkar

ağ çiçək, çiçəyin üstündə bəyaz kəpənək.

dairə - dərindən-dərin

qapalı görünsə də.

xəyal qırıqlığına uğrayıram burada:

bir maşın

gölməçəni tapdayıb keçəcəkdi az qala.

gölməçə yerindədir hələ,

çiçək də üzür gölməçədə.

böyüyür gölməçə xəyalımda

dənizə dönür, çiçək ağyelkənli gəmiyə,

kəpənəksə bəyaz libaslı adama.

dəniz sonsuzluğu yaşayır,

gəmi azadlığı,

adam

sonsuzluğa qərq olmuş azadlığı.

budur, gün çıxır.

quruyacaq gölməçə,

solacaq ağ çiçək.

gün çıxır...

"gölməçə, ağ çiçək və bəyaz kəpənək" nağılı

yaddan çıxır.

havada vərəq uçur.

vərəqdə şəkil;

gölməçə - qara halqalı dairə,

içində füsunkar ağ çiçək,

çiçəyin üstündə bəyaz kəpənək.

şəkildə

günəş görünmür nədənsə.

Əksim və mən

gedirəm.

kölgəm - gah irəlidə,

gah də geridə.

gah da qeyb olur bədənimdə.

dayanmışam qarşısında;

güzgü - əksim hərəkətdə.

çəkilirəm,

əksim gizlənir zülmətdə.

oturmuşam. qarşımda

fotolar - şəkillərdə

düzbucaqlı xatirələr.

baxmıram,

yox olur hadisələr.

kölgə (gedirəm),

güzgüdə əksim (dayanmışam),

fotolar (oturmuşam) və

mən (gedirəm. dayanmışam. oturmuşam).

nə sirr var bunlarda,

yəni kölgədə, güzgüdə, fotolarda? -

həm mənəm, həm də mən deyiləm.

nə sirr var? - birini deyim:

mən üçölçulu - fəzada hərəkətdə,

onlar müstəvidə - ikiölçülü təsvirim.

nə sirr var məndə,

nə sirr var? -

birini deyim:

mən də təsvirəm,

üçölçülü güzgüyəm, şəkiləm, kölgəyəm.

Məkan cazibəsi və ya

yeni qravitasiya qanunu

Bir iş var:

o, nə vaxtsa olduğu məkanlara

qayıtmağı çox sevir.

Hətta o məkanlarda

"darıxma anları" yaşansa da arabir.

Yaxşı ki,

zamandan fərqli, məkan boyu

gerçək səyahət edə bilir adamlar.

Yoxsa elə zaman kimi

məkan barədə də yalnız

ehtimal və fəlsəfələrlə

dolub-daşardı "düşüncə sandıqları".

Bir iş də var:

məkan kimidi adamlar da.

Çıxıb gedəsən hərdən, çıxıb gedəsən

təkcə məkanlardan yox,

elə adamlardan da.

Sonra yenidən qayıdasan

getdiyin məkanlara və getdiyin adamlara.

Daha bir iş də var:

nəsə qalır adamdan

getdiyi məkanlarda və getdiyi adamlarda,

nəsə qalır yoxluğundan savayı.

Nəsə qalır daima geriyə səsləyən,

qravitasiya təsirini

uzaqlıqların belə zərrəcə

azalda bilmədiyi nəsə -

dəqiq adını tapmaq çətin olur çox zaman.

Qayıtmağı sevdiyi şəhərlərin birində

otel bələdçisi gözəl xanım

nəzakətlə, amma yad adam kimi

qarşıladı onu əvvəlcə. Sonra

tanıyıb gülümsədi və rəfdəki

kitabı göstərdi;

iki il əvvəl avtoqrafla otelə bağışladığı,

üz qabığının arxa hissəsində fotosu.

Əli Şirin Şükürlü

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 21 iyul.- S.21.