İstiqlal və İstiqbal şeirləri

Balaş AZƏROĞLU

Elə oğul istəyir vətən

Gecədən xeyli keçmiş

Hələ qurtarmamış mübahisəmiz.

Filosof dostumla biz

Neçə bağlı papiros çəkmişik,

Bir samovarı boşaltmışıq.

Qanun və hisslərlə dolu

Mübahisəni

Gecə yarısınadək uzatmışıq.

Fəqət Çin hasarı kimi

Nə axırı görünür, nə nəticəsi,

Nə qədər uzun olsa da

Payız gecəsi, -

Məğlub ordunun əsgəri tək

Ulduzlu paqonları çıxarıb

Bir-bir

Atır yeni doğan şəhərin ayağına,

Gecə əriyir.

Ay bir qılınc kimi girir qınına...

Dostum tarlaşmış eynəyini

Hovxurur,

Silir,

Yenidən taxır...

Sonra eynəyin üstündən mənə baxır:

-Bəli,-deyir-

Şair olsan da

Yəqin bilirsən

"İks"i kökdən çıxarmağı!

Cəmiyyət də belədir.

Öz qanunu var...

O qanunla getməsən

Nə xalq azad olar,

Nə də "iks" kökdən çıxar...

Qulaq asıram

Filosof hey qanundan danışır.

Daha səbr kasası daşır.

Düzü əhvalım da qarışır.

Bir söz demək istəyirəm

Bu formullar mücəssəməsinə,

Ancaq dilimin ucundan qaytarıram yenə.

Lənət sənə, kor şeytan...

-Qardaş, saxla bu mühazirəni!

Vaxt gələr oxuyarsan tələbələrinə.

İndi qulaq as mənə:

Feysəlin sinəsi qurğuşunla ovulanda,

Xalq taxtından salanda istibdadı,

De görüm formullar pozuldumu?,

Ya pozulmadı?!

İndi elə bir zamandır ki,

Sədlər dayana bilmir

Ümmanların dalğasına.

Ağalar özləri səs verir

Müstəmləkə dünyasının dağılmasına.

Azad olur

Ağlar, qaralar.

Fəqət bizim Azərbaycanda

Orta əsrin bidətlər var.

Düşünürsən,

Fikirlər qızarmış dəmir tək

Beynini yandırır,

Əlini yandırır,

Dilinə alırsan

Nəfəsin od tutur,

Dilini yandırır...

İyirminci əsr ayaq tutduğu gündən

Üç dəfə şahla üz-üzə duran,

Üç dəfə hökumət quran,

Öldürən, ölən,

Döyüşdə üzü dönməyən,

Azadlıq üçün torpağa düşən,

Fəqət ayaqlarda sürünməyən

Bir xalqın

Haqqını qəsb etmiş ağalar.

Nə ana dilində məktəbi var.

Nə də əlifbası.

Budur Tehranın qisası...

"Milləti-qəyyur..." deyə

Kürəyinə əl vurub

Dilini kəsirlər bir millətin.

Görək kim qanıyla bahasını verəcək

Bu cinayətin!

Şərq xitabət kürsüsünə qalxdığı,

Qaralar ağların hakimiyyətini yıxdığı

Bir zamanda

Ana dili qadağan olmuş Azərbaycanda.

Bir həddinə baxın zülmün...

Səfəvilərin qanun yazdığı dilə

Kilid vurmuş cəlladın birisi.

Baxırsan,

Nə dili söz tutur,

Nə də

Beş qara pula dəyər

Dərisi...

İndi dilimiz "məhəlli"

Nəğməmiz "məhəlli",

Özümüz "məhəlli" olmuşuq.

Nizamisi dünyaya sığmayan

Bir xalq,

Bir məhəlləyə dolmuşuq!

...Filosof dostum!

İndi elə oğul istəyir vətən

Düşmənlərin başına

Alov töksün dilindən.

Qalxıb Savalan dağına

Bir millətin dərdini

Bütün Şərqə bağırsın.

Qoy qoca Şərq eşitsin

Dili bağlı,

Qolu bağlı,

Sinəsi çarpaz dağlıların

Səsini...

Qoy bilsin

Azərin taleyilə oynayan ağalar;

Kül sovuşmamış!

Köz sönməmiş!

Odla oynayanın

Ya əli,

Ya da saqqalı yanar...

İndi elə oğul istəyir vətən

O, Səttərxan ürəkli,

Xiyabani nəfəsli,

Möcüz niyyətli olsun.

Qılıncının odundan,

Sözünün qüdrətindən,

Şeirinin siqlətindən

Düşmən el-el qovulsun!

Ey filosof dostum!

İndi elə oğul istəyir vətən

Füzulinin "nəzmi-nazik"

Yazdığı dildə

Yadlara meydan oxuya bilsin.

Xətai qılıncıyla

Neçə top zəncirini qıra bilsin

On nəfərlə

Min nəfərə qarşı

Dura bilsin...

...İndi zamandır.

Elə oğul istəyir vətən

Dişilə zənciri qıra bilsin,

Süngü qabağında

Sinəsilə dura bilsin.

Ağır tankları əritsin nəfəsi.

Top gülləsindən uzaq getsin

Haqq deyən səsi...

Bir əli İsfahanda olsun,

Biri Mahabadda.

Neçə görkəmdə,

Neçə adda

Milləti toplaya bilsin

Bir bayraq altına.

Qoy İran yenidən qalxsın

İnqilab altına.

Bir yumruq kimi birləşsin

Sözün,

Qılıncın,

Şeirin qüdrəti.

Azadlıq təşnəsi milləti

Apara bilsin ardınca...

Razısan deyəsən!

Düşünəndə bir az,

Axı başqa yolu yoxdur

Bəşəriyyətin!

Nə qədər gücsüz olsa da

Səsini boğub,

Radikalını almaq olmaz

Bir millətin!

Hazırladı: Dilsuz

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 26 may.- S.17.