Elə susdum daş bildilər,

Hördülər divara məni.

Yenə yuxum qaçaq düşüb,

Yenə yuxum qaçaq düşüb,

Bu gecə - dözüm gecəsi.

Yeyib bitirəcək məni

Ömrün ən uzun gecəsi.

Oyanacaq xatirələr,

Elə ki, oyaq biləcək.

Keçmişin künc-bucağından

Kimlər tökülüb gələcək.

Fikrim, beynim tutmayacaq

Bu qədər qonaq-qaranı.

İçindən bir cığal çıxıb

Qarışdıracaq aranı.

Yenə üzü bozaracaq

Gün görməyən ayın, ilin.

Qılıncı qından çıxacaq

Sözünü kəsdiyim dilin.

Ölüb gedən arzuların

Qanı üzümə duracaq..

Bu gecənin şimalında

Bir şeiri ayaz vuracaq.

Elə susdum, daş bildilər

Bu nə yerdi, bu nə dövran,

Kim göndərdi bura məni?

Bir yol gördü div adamlar,

Yüz yol çəkdi dara məni.

Duyduqlarım duymadılar,

Dərd yedirib doymadılar,

İçimdə yer qoymadılar,

De, gizlədim hara məni?!

Baharımı qış bıldilər,

Nə etdim çaşbaş bildilər,

Elə susdum daş bildilər,

Hördülər divara məni.

Sən mənim şəklimi

çəkə bilməzsən

Ağacı çəkərsən, daşı çəkərsən,

Yazda beli sınan qışı çəkərsən,

Dünyada nə var - pis, yaxşı, çəkərsən,

Sən mənim şəklimi çəkə bilməzsən.

Oxşada bilərsən qaş-gözümü də,

Rəngini taparsan hər sözümün də,

Çəkərsən içimdə kor dözümü də,

Sən mənim şəklimi çəkə bilməzsən.

Bu qərib ürəyi çəkərsən bəlkə,

İçimdən həsrəti sökərsən bəlkə,

Ruhumu rənglərə tökərsən bəlkə,

Sən mənim şəklimi çəkə bilməzsən.

Gözünün önündən surətim getməz,

Özümü görməyə qüdrətin yetməz,

Ömür payın bitər, o şəkil bitməz,

Sən mənim şəklimi çəkə bilməzsən.

Böyüdüm

Qaldım yollar ayrıcında,

Yolumu seçib böyüdüm.

İçimə dolan ağrının

İçindən keçib böyüdüm.

Düşdüm bir qərib həvəsə,

Üz tutdum işığa, səsə,

Çəkdim başa birnəfəsə

Bu eşqi içib böyüdüm.

Girdim həsrətin qoluna,

Daldım ömrün sağ-soluna.

Dərdi geninə-boluna

Boyuma biçib böyüdüm.

Ruhum yüz kərə talandı,

Misralarda daldalandım.

Köksümdə tonqal qalandı,

Yanmadım, bişib böyüdüm.

Şairlər

Min il özünə yol gəlir

Özünü bilənə kimi.

Yüz kərə dirilib-ölür

Əcəli gələnə kimi.

Hörümçək kimi tor qurur,

Torunu içinə yığır.

Nə dərd var sinəyə çəkir,

Tüstülənib şeir çıxır.

Dağnan, bulaqnan dərdləşir,

Sıxır qayanın əlini.

Daşa danışmaq öyrədir,

Bilmir kor bəxtin dilini.

Allahın gözü üstündə,

Qəlbində Allah işığı.

Qocaldır, böyütmür Allah

İçindəki saf uşağı.

Sözündən asılıb ölür,

Qoymur sözü boğulmağa.

Bezib köhnəlmiş ömürdən

Ölür təzə doğulmağa.

Ömür sürət qatarıdı

Allah, məni kimdi qovan?

Kim bu nəfəsimi kəsən?

Ömrü kimdi tələsdirən?

Kimdi içimdə tələsən?

İllər sürət qatarıdı,

Ay başlayan kimi bitir.

Həftələr hey itələşir,

Günlər qovhaqovda itir.

Gecə-gündüz gözgörəti

Zaman mənə savaş açır.

Saniyəylə yarışıram,

Saatlar əlimdən qaçır.

Xatirəyə hopur anlar,

Hər şey dönüb keçmiş olur.

Tələsik açılır səhər,

Tez-tələsik vədə dolur.

İş-güc caynağına alıb

Ley kimi aparır məni.

Özümə qıymadığım vaxt

Özümdən qoparır məni.

Bu günüm tez dünən olur,

Sabahı qucub gedirəm.

Mən həyatı yaşamıram,

Üstündən uçub gedirəm.

Səni xatırlamıram

Səni xatırlamıram,

Hansı ildə ölmüsən?

Bəxtini hansı daşa

Çırpıb yüzə bölmüsən?

Bu leysanın yuduğu

İzin hansı sənindi?

O çoxdan unutduğum

Sözün hansı sənindi?

Qapqara təbəssümün

Nədən his çəkib belə?

İçində yaxşı nə var

Nə vaxtdan dönüb külə?

Öldür yadıma gəlmir

Səni harda görmüşəm.

İnan ki, xatırlasam

Demək mən də ölmüşəm.

Təranə Turan RƏHİMLİ

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 24 noyabr.- S.13.