Pis şey deyil müharibə
Pis şey deyil müharibə
Məğlub oluram
İşğal edirsən məni.
Yazıram elə gözəlsən
ki!
Yazıram elə gözəlsən
ki
Dənizə yollansın deyə
Suya dönür
qayalar yollarında.
Yanında qalsınlar
və dənizin qucağına düşməsinlər
deyə
sığınır qayalara qayıqlar.
Yazıram elə gözəlsən
ki
Dənizin qarşısında dayanır
bütün sular
Ki görsünlər sənin
gəlişini
Ey axar çay,
Ver mənə barmağını
Şeirlərimin sahilinə ayaq
bas!
Bilmirəm səni necə
vəsf edim ki,
şeirlərimin dəftəri
islansın.
Ver mənə barmağını,
Dəftərimin pillələrinə ayaq bas
İstəyirəm şeirlərimdə çiçəklər açsın
Ki hiss edəsən barmaqlarımın
ucunda
alovlu saçlarını.
Darıxmaq
Darıxmaq
qara üzüm salxımıdır.
Ayaqla!
Ayaqla!
Qoy ağzı bağlı bir qabda qalsın
Sərxoş edəcək səni
bu kədər!
Gecə keçməkdədir
Gecə
keçməkdədir
Gecə
gözlərində keçməkdədir
Bir başqa
yuxu məni oyadan.
Sənin
varlığında tapdım
Yaranışın həqiqətini.
Sənin
yanında bir səhərdir ki,
Gecələrin ağrısını unutdurur.
Qoy səhərimi sənlə
açım ki,
Yaddan çıxarsın
pərişanlığımı.
Mənə çox rahatdır
Ki küçələri büküb
yerləşdirəm çantama
Ki səndən başqa kimsə
duymasın yağışın
səsini.
Deyəm
nar ağacına
Öz əlilə
narı gətirsin qapıma.
Mənə rahatdır,
Üç gün üç
gecə dənsiz-susuz
buraxım
Günəşi.
Və halsız gündüzü
Çəliklə Xəzərin göyündən
yuxarı çıxaraq
görüm.
Rahatdır ki, sərçələrin
cəhcəhindən
Toxuyam sənə
yuxu köynəyi.
Mənə rahatdır
ümidsizliyin daşına
əmr edim ki,
gəldiyi yerə
qayıtsın.
Rahatdır
suların yumuşaqlığında
söz söyləyim
Və qayanın
ürəyini yarım.
Rahatdır
mümkünsüzləri mümkün
edim
Və
planet qulağıma desin
ki,
bəsdir dostum!
Amma heç də rahat deyil
Ölümü anlamağım
Sən həyata "hə" dediyin zaman!
***
Mən bir yolam
Gəlmədən öncə gəlirəm,
Çatmadan öncə çatıram,
Yolların ucqarlarına baxırsan
Sənin
ayağın altındayam...
***
Məndən yalnız sən
qalmısan
Qanad açıram
Qanadımı göy üzünün qürubuna sürtürəm.
Gecə
olur
Dünyanın qaranlığında yalqız gəzirəm
Küləkdən, qaranlıqdan qorxmadan
Məndən
Yalnız
sən qalmısan
Gecikmisən
Qəzet
köşkünün üstünə
Yağış
yağır əlifba
şəklində.
Sevirəm bir neçə
hərf,
Bir neçə gül tutaraq
dimdiyimdə
intizarını çəkim.
Günorta yağışı
ahəngdarlığı ilə
yağır,
yağır,
yağır...
Və sən
gecikmisən.
Çiçəklər,
tələyə düşmüş
quş kimi çırpınır əlimdə.
Sən gəlməyəcəksən...
Və şeir
uçmağı sevən,
lakin qanadı olmayan
bir quşun hekayəsidir.
Bitməyəcəkdi
mənim hekayəm
Bitməyəcəkdi mənim hekayəm,
əgər sənin
ətrin oturacaqdan qalxmasaydı,
əlimi tutmasaydı
və küçəyə
aparmasaydı...
Yediyimiz
düz-çörəyin hörmətinə
Çörəyi sən apar,
Yolun uzundur,
səbrin isə
az.
Duzu mənə saxla,
istəyirəm
bu yara
həmişə təzə
qalsın!
***
Söz söyləməkçün deyil
əlifba
Sənin
adını yazmaq üçündür...
Ədədlər...
Sənin
doğum günündən
öncə sıralandılar
ki doğum gününün sirrini bilsinlər.
Əllərim
səni axtarmağa yarandı.
Ağzım
sənin ağzının
kəşfidir.
Ey odu kəşf edən,
Ürəyimin göyündə qar
topası var,
Ki ürək
verib sənin gülüşlərinə.
***
Bir nəğmə olmaq istərdim
Ki əzbərləsin məktəb
uşaqları
Dəniz
eşidir,
Fırtınasını arxasında gizlət
Və otların yarpaqları
Darmadağın musiqi notlarını
Mənim səsimdən yazsınlar.
Bir nəğmə olmaq istərdim
Ki zümzümə etsin bir bulaq
Şəlalə
Zəng və nağarayla oxusun.
Amma kədərli bir nəğməyəm
dəniz və qürub
toplayır uşaqlarını
ki duymasınlar səsimi.
Notlarım bitmədən
Niyə buraxdın məni?!
Məhəmməd Şəms Ləngərudi
Tərcümə etdi: Ümid Nəccari
Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.-
6 oktyabr.- S.32.