Dünya söndükcə

Sən görünürsən, İlahi...

Min ildi, milyon ildi

Göylərdə ayaqyalın

Sənə sarı qaçıram,

ayaqlarım sevinir,

yolum sevinir, Allah,

Hər gün sənin göyünə

mismarlanır, dincəlir,

qolum sevinir, Allah.

Sevgin, ancaq sevgin var

bütün kainat boyu

qanrılan, qanı daman

qollarımın gözündə,

bəs nədən əzab gəzir

qolumu dəlib keçən

mismarların üzündə?!

Min ağrıyla, əzabla

Necə qıvrılır onlar,

Heç ağrı yoxdu mənə,

quş kimiyəm, İlahi,

yenə uçuram sənə,

Qolumdakı mismarlar

yalvarırlar ağrıdan,

yalvarırlar əzabdan,

Xilas elə onları,

Xilas elə, İlahi.

Xilas elə əzabdan

Boynumdakı kəndiri,

Altında dayandığım

Bu dar ağacını da,

xilas elə, İlahi.

Hər an bu göyüzünə,

həm də sənə tuşlanan,

yenidən dönə-dönə

məndən keçən gülləni

ağrılardan, əzabdan

xilas elə, İlahi.

Şükür, İlahi, şükür,

Min ildi, milyon ildi

Bağlayıb yollarımı

Bir-birinin ucuna,

Gəlib çatdım axırı

Sənin dar ağacına,

Kəndirin dartıldıqca

boynum dincəlir, Allah,

Boynum dincələn görüb

Tez vururlar boynumu,

Çiynim dincəlir, Allah.

Şükür, şükür, çox şükür,

Sən yenə göyüzündən

yerə enirsən, İlahi.

dünya gözümdə söndükcə

sən görünürsən, İlahi.

Vaqif BAYATLI ODƏR

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 6 oktyabr.- S.4.