Kədərin şəkli

Yorulmaq növbəti bir səhərin

və ya gecənin gəlməsini gözləməkdi.

Ümidsizliksə heç birinin olmadığını düşünmək.

Bəzən ümidlər bizi yorur,

Bəzən də biz, arzuları intihara sürükləyirik.

Bir də,

...əslində kədərin yeganə şəkli

bizə göstərdikləri klon yox,

Luver eşqiylə doğulub

Ucuz pivələrlə

kafe divarlarından asılan qadındı.

Radioda sevilməyən akademik musiqi

kasıb sevgilərinin reytiqinə bərabərdi.

Toplananların yerini dəyişdikdə

doğrudanmı cəm dəyişmir?!

Şübhə hər zaman etibarını itirmiş uşaq deyil,

şübhə bəzən də

illər öncə valideynini itirən kövrək qocadı.

"Bəzən"lərin sayı az olmasa da

hesaba gəlmiyəcək qədər deyil.

Hesaba gəlməksə işin axırına çıxmaq

ya da işinə hesab qatmaqdır.

Yəni nə az, nə çox -

aldığın sığal qədər

sevgi verməkdi, torpaq misalı.

Qəlbi qırılmış pəncərələr

Nigar İsmayılqızının əziz xatirəsinə

Sən ey pəncəsiylə qanadlanıb,

məchuldan əl uzadan dost,

gərək tələsməyəydin.

Çinarları saxladığın kimi

heç olmasa

ayaqlarının birini saxlayardın.

Axı o günəş

hələ dəyməmişdi, gülümsəməmişdi.

Xəbərin varmı,

özündən əvvəl

qəlbini qırdın pəncərələrin.

İçinə düşmüş adamlar

həyata

içinə düşmüş

pəncərələrdən baxacaq?!

Xəbərin varmı,

sadəcə baxacaq...

Gəlinlik donlu yağış da,

qar da yolunu

yenə buralardan salacaq;

Bir baxışla pəncərə olmuş insanlar

onları nə qarşılayacaq,

nə də yola salacaq...

...və

beləcə dünya

çərçivəsiz pəncərəylə dolacaq,

amma

daşmayacaq...

Dua

Əfv buyur,

mən sən olmaq istəmirəm.

Rica edirəm, məni özünə oxşatma.

Axı insanam;

bir az torpaq, su

və sairə.

Yaxud da

mən yaradılanam səndən fərqli...

Bir sözlə, təklik

mənim yox,

sənin bacardığın işdi.

Yaşamaq sözü

bəlkə də hardasa

inanmaq mənasına gəlir.

Bilmirəm.

Bax, mən

qar adamın xatirlərə dönmədiyi,

ümidin inasanla əylənmədiyi

və həmin o bəlkənin olduğu yerdə

adam kimi,

sadəcə, adam kimi

yəni, sənin yaratdığın kimi

ölmək istəyirəm!

Yorğun körpülər

Hər nə qədər zəhərli olsa belə

Sonra siqaret yandırdım

Qaranlıqlar tənha qalmasın deyə

Fəqət, bu bir məsum istəyiymiş, sən demə.

Sən demə, qaranlıqlar çoxdan quruyub qan içində

körpülər isə yorulub yellənmir daha intihar ipində.

Mən isə bir sonsuzluq qədər gecikmişəm...

Torpaqların boyu damlalardan,

güzgülərin təmizliyi isə ona baxan

tanrılardan asılıdı.

Əvvələr cansız olsa belə,

birinci şəkillər, sonra çərçivələr gəlirdilər.

İndi doğum evlərində uşaq yox, çərçivələr bələyirlər.

Bilirsiniz, dünənin ədəbi tərcüməsi xatirədir.

Xatirələr isə şirin olsa belə səhvlərə bənzəyir -

Hər zaman kədərlidi.

Demokratlar, meritokratlar,

texnokratlar, aristokratlar -

hamınız sırayla gecikmisiniz.

Çün Günəşə gedən yol qarışqa olmaqdan keçirdi.

Sizsə ayaqlarınızdan üz çevirmişdiniz

hərçənd, ayaqlarınız hər dəfə ilk sizə baxırdı.

Dadaist şeir

Bir sarışın qadın,

bir qaradinməz piano,

bir də mən.

Heç birinnən...

Yəni, nə pianonu düz-əməlli dindirdim -

hərçənd, unutsam da adını -

nə də o qadını...

Doğrusu,

sarışını uydurdum,

pianomsa əzəldən olmayıb.

Deyirlər,

zəncilərin orda da bəxti gətirməyib

yenə bəyazlar qalib gəlib...

Fuad Cəfərli

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 13 oktyabr.- S.3.