17 dekabr

Dostum Şirməmməd Hüseynova

On yeddi dekabr... Sənin ad günün,

Hərənin bəxtinə bir ulduz düşür.

Həm də tapmacadır yolu hər ömrün,

Sönmüş bir ocağa birdən köz düşür.

Sabahı bu gündən görmək çox çətin,

Yatır kül altında bir od külçəsi.

Birinci pilləni atan nə bilsin

İkinci pillənin nədir müjdəsi.

Birinci pillədə görmüşdünmü sən

Bu gün yetişdiyin mənzili, qardaş?

Gəl, gəl, alqışlayaq biz əvvəlcədən

Üzümüzə gələn hər ili, qardaş.

İllər yaxşı gəlir biri-birindən

Küllər çözələnir od hənirindən.

Biz hardan biləydik iyirmi yaşında

Ömrün hələ altmış düşərgəsi var.

İndi də nə bilək elçi daşında

Oturan elçinin nə müjdəsi var.

Gah olur, həsrətlə umduğumuzun

Görürük həyatda tərsini, qardaş,

Gah da gözümüzə ələnən tozun

Zaman özü verir dərsini, qardaş.

Bəzən yolda qalır gözlədiyimiz,

Gözlənməyən yerdən bəzən köz çıxır.

Bəzən qazananda uduzuruq biz,

Bəzən şərimizdən xeyrimiz çıxır.

Lal axan çayların altında yerdən

Qaynayan suları görmürük, fəqət.

Qırır qolundakı zənciri birdən

Yatmış bildiyimiz bir kölə millət.

Vaxtın axarında sular durulur,

Gerçək gül açanda solur riyalar.

Bir anın içində uçub məhv olur,

Yüzillik, minillik imperiyalar.

Bu gün dağlardakı dumanın, çənin,

Sabah gül açması bir himə bənddir.

Bu gün təşəxxüslə "mən", "mən" deyənin

Sabahkı taleyi kimə bəllidir?

Birinci pillədə görmüşdünmü sən

Bu gün yetişdiyin pilləni, qardaş?

Təbrik eyləyirəm elə indidən

Sabahkı gün ilə mən səni, qardaş!

17 dekabr 1986

Bəxtiyar VAHABZADƏ

Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.- 3 avqust.- S.2.