Üfüqdə gülümsənən

Yaz günəşi şairdir.

Torpağa şeir yazır,

Yarpağa şeir yazır.

Nəvələr də yaşasın,

nənələr də yaşasın

Səhərdən axşamacan

Ömür diləyir mənə.

Nəyi görürsə nənəm,

Qurban eləyir mənə.

Deyir: - Sənə qurbandır,

Malım, mülküm, bu canım.

Sağlam böyü, tez boy at,

İgidim, pəhləvanım.

Qoy sənə qurban olsun,

Qoşa buynuz çəpişlər.

Onsuz da axşamacan,

Görürlər, çəp-çəp işlər.

- Nənə, yaxşısı budur,

Dinc burax bu çəpişi.

Şabalıd qabığıdır,

Dırnağının papışı.

Buynuzları şeşədir,

Tükləri rəngbərəngdir.

Hey yellənən saqqalı,

Elə bil çərpələngdir.

- Gəl, onda qaçırmayaq,

Bu söhbətin duzunu.

Qoy sənə qurban edim,

O qumralgöz quzunu

- Yox, quzuya toxunma,

O, hələ çox zəifdir.

Burnu fındıq boydadı,

Tükləri də zərifdir.

Qulaqları çiyələk

Yarpağına bənzəyir.

Onun hər mələməsi,

Çəmənləri bəzəyir.

- Onda qalır danamız,

Yaşıl gözlü ağ dana.

Düzü, bir sözüm qalmır,

Daha bundan o yana.

- Yaxşı ki, onun adı

Keçibdir, lap axıra.

Bizim təpəl danamız,

Çoxdan gedib nahıra.

Anasının yanında,

Atılıb-düşür indi.

Dünən dərsdən gələndə,

Məni görüb sevindi.

Mən sənə qurban olum,

Nənə, nənə, ay nənə.

Heç nəyi qurban etmə,

Bundan sonra sən mənə.

Gəl əlindən yapışım,

Gedək gəzək çəməndə.

Sağ-salamat yaşayaq,

Dünyada sən də, mən də.

Keçilər də yaşasın,

Danalar da yaşasın,

Körpələr də yaşasın,

Analar da yaşasın.

Torpağın məhəbbəti

Qışın ağ saçından utandı dağlar,

Üzünə dumandan bir örpək çəkdi.

Yayın həsrətinə dözmədi bağlar,

Söyüd yarpaq-yarpaq göz yaşı tökdü.

Qar yağdı, hər ağac qurdu bir dəyə,

Meşələr bənzədi, bir ağ obaya.

Uşaqlar doyunca sevinsin deyə,

Qayalar çevrildi Şaxta babaya.

Yollar da, çöllər də geydi ağappaq.

Dünya ağcaqayın meşəsi oldu.

Sübhəcən yem gəzib bərkdən ulamaq,

Yenə yalquzağın peşəsi oldu.

Qış qalib gəlsə də köhlən atında,

Canında bir qorxu atəşi görür.

Yer rahat yatsa da qarın altında,

Hər gecə yuxuda günəşi görür.

Görür, yoxa çıxıb ağcaqayınlar,

Qış da uşaq kimi çöldə bürüşüb.

Quşlar da çıxarır min cür oyunlar,

Dünya öz əvvəlki şəklinə düşüb.

Görür ki, baharın yaşıl saçından,

Çöllərə gül-çiçək yağışı yağır.

Yapışıb günəşin qızıl saçından,

Çiçəklər çəməndə incilər yığır.

Hər il bu nağılı deyir təbiət,

Hər il bu yalanlar faş olub gedir.

Bu soyuq nağılın sonunda əlbət,

Qış yazın önündə quş olub gedir.

Nə qədər qar, boran olsa da fəqət,

Torpağı qızdırır, öz məhəbbəti.

Üç ay qış paltarı geyir təbiət,

Qəlbində yaşadır, yaz məhəbbəti.

Qış gedir, bahar gəlir...

Damlalar yumrulanıb

Buludlara düzülür.

Şimşək çaxır, onların

Əli göydən üzülür.

Onlar mavi səmada,

Uçur kəpənək kimi.

Dağlarda, dərələrdə,

Bitirlər çiçək kimi.

Nə çox çiçək göndərir,

Buludlar yer üzünə.

Belə getsə bu dünya

Dönər gül dənizinə.

Çiçəklə yola salır,

Təbiət qoca qışı.

Küləklər at belində

Salamlayır yağışı.

Mən babamın dostuyam

Babam ürəkdən gülür,

Körpə uşaqlar kimi.

Qəzəbi də kövrəkdir.

Təzə yağan qar kimi.

Gülüşləri elə bil,

İlk bahar nəfəsidir.

Danışanda deyirsən,

Səsi bulaq səsidir.

O güləndə göylərdən,

Qara bulud çəkilir.

Sənə salam verəndə

Üzündən nur tökülür.

Səhər məni yuxudan,

Oyandırır birtəhər.

İkimiz də gedirik,

Birinciyə hər səhər.

Babamın bir dostu var.

Onun adı Gülbaba.

Böyüyəndə olacam,

Onun kimi bir baba.

Məni elə öpür ki,

Üzümdə yeri qalır.

Sanki çiçək üstündə

Kəpənək zəri qalır.

Amma mən incimirəm,

Çünki onun dostuyam.

Həm babamın dostuyam,

Həm dostunun dostuyam.

Kirpilər və körpələr

Körpünün altında,

Kirpinin damına

Kim vurub kilidi?

Dinmədi körpələr

Qorxudan kiridi.

Kar kirpi, kor kirpi,

Qabağa yeridi:

- Kirpinin damına

Körpələr vurmayıb kilidi.

Dovşan və paxlava

Dovşan gördü paxlavanı

Dedi ki, bu, şirniyyatdı.

Yedi, burdu bığlarını,

Səhərəcən şirin yatdı.

Ağcaqanad

Ağcaqanad, ağcaqanad,

Üz gözümü azca qanad.

Sən olasan əziz canın,

Yavaşca çal kamançanı.

Qoy ilin bu may ayında,

Bu ən gözəl yay ayında.

Bir doyunca rahat yataq,

Yuxumuza sevgi qataq!

Sən sancırsan, mən vururam

Elə bil çalınır çəpik.

Səhərəcən döyüşürük,

Sillənin biri bir qəpik.

Cızıltın tutub otağı,

Yatammıram gör haçaqdı?!

Hey sancırsan, dişləyirsən.

Yanağım papaq-papaqdı.

Qaranlıqda qanadların,

Ayın dümağ şöləsidir.

Şirin dillə öpmə məni,

Sevgin düşmən sevgisidir.

Ağcaqanad, ağcaqanad,

Üz gözümü azca qanad.

Yağış və duman

Yağış yağır yer üzünü

Cənnətə döndərmək üçün

Duman qalxır, sevgimizi,

Allaha göndərmək üçün.

Göyqurşağı yaranır ki,

Huriləri, mələkləri,

Torpağa endirmək üçün.

Yaz günəşi şairdir

Üfüqdə gülümsənən

Yaz günəşi şairdir.

Torpağa şeir yazır,

Yarpağa şeir yazır.

Qələminin ucundan,

Çiçək yağır çöllərə.

Qartal qalxır göylərə,

Ördək qonur göllərə.

Sözündən ilhamlanıb,

Meşə nəğmə oxuyur.

Açır bütün çiçəklər,

Dünya ətir qoxuyur.

Hər misrası bahardır,

Qaranquşlar ötüşür,

Bülbüllər cəh-cəh vurur,

Torağaylar öpüşür.

Sözləri çox şirindir,

Gülüş doğur üzlərə,

Ürəklər pərvazlanır,

Sevinc dolur gözlərə

Qələmindən tökülür

Yer üzünə çalçağır.

Onun şeirlərindən

Dünyaya sevinc yağır.

Meşə nəğmə oxuyur

Yarpaq titrədi xışşşş xışşş...

Budaq dilləndi xoşşş xoşş...

Xışşş xoşşşş... xışşş xoşşşş...

Bu meşədir, oxuyur.

Çəmən şehə bələndi,

Çiçəklər cilvələndi,

Bir cənnət ətri gəldi,

Bənövşədir qoxuyur.

Zahid Xəlil

Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.- 9 fevral.- S.15.