Uşaq dünyası-İşıq dünyası

Atımızın yalmanı

Yəhərsiz də minirəm,

Atımızı çox zaman.

Sərt enişdə-yoxuşda,

Tuturam yalmanından.

Keçirəm dağ-dərəni,

Dolanıram hər yanı.

Qoymur yıxılam məni,

Atımızın yalmanı...

Zoğal ağacı

Havalar sınır daha,

El-obadan köçür qış.

Tez çiçək açmaq üzrə,

Bağda başlanır yarış...

Yazın hənri vurduqca,

Tumurcuqlar oyanır.

Bağda zoğal ağacı,

Birincilik qazanır.

Torpaq toru

Mən deyirəm:

- Ay baba,

Torpaq bəzən sürüşür!

Dayanmır öz yerində,

Bir-birindən gen düşür...

O deyir:

- Çox ağac ək,

Kökü getsin dərinə.

Balıqçı toru kimi

Hörülsün bir-birinə...

Bil ki, salmış olarsan,

Onda torpağı tora.

Ha can atsa da belə,

Sürüşməz ora-bura...

Arıquşu

Qaradır qol-qanadı,

Sinəsi sapsarıdır.

Çox itidir dimdiyi,

Əsas yemi arıdır...

Arını havada cəld,

Haqlayar arıquşu.

İmkan tapa bilməz heç,

Sancmağa arı quşu!..

Ağac yıxılacaq...

Bağda alça ağacına,

Dırmaşmışdı neçə uşaq...

Turqut dedi:

- Düşün yerə,

Yoxsa ağac yıxılacaq!

Ələsgər ƏLİOĞLU

Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.- 1 iyun.- S.7.