Donurdu Hadinin əlləri

 

Soyuğu başladı yetim bir məmləkətin,

 

Keçən ilin soyuğu qıçında

 

kasıb qaçıb gizlənmişdi

 

cındırının içində.

 

Soyuq ayı dərisindən də keçirdi,

 

kasıbın cındırından keçmədi,

 

- Gözümüz aydın!

 

                 Kasıb soyuqdan küsüb!

 

Qapılılar bağladı qapısın,

 

Pəncərəlilər pəncərəsin;

 

Özləri bilərlər -

 

Kasıb soyuğun, soyuq kasıbın.

 

 

 

Hamı qaçıb gizlənəndə,

 

çəkiləndə bu dünyadan,

 

            hətta şeytanın da ayağı,

 

sınıq pəncərələrə tutulmuş

 

                                  qəzet kimi

 

şairlərə gəlir dünyanın soyuğu...

 

 

 

Donurdu Hadinin əlləri,

 

Qapılılar qapısın bağlamışdı,

 

pəncərəlilər pəncərəsin.

 

Buzdan, şaxtadan yollar da qalın,

 

Qara torpaq da qalın, qalın,

 

üstündə nə qəbir qazılar,

 

                        dua oxunar, -

 

Allah da bağlamışdı

 

                        o dünyanın yolun.

 

 

 

Bir atlı keçirdi

 

Allah bağlayan, dərd açan yoldan,

 

atlının bığları eşmə,

 

dərdin yolları sürüşkən,

 

- Canım atlı, gözüm atlı,

 

bu dünyanı keçməyə

 

ya bu atı bağışla,

 

atı bağışlamırsan,

 

atın ağzındakı odu bağışla.

 

Odu da bağışlamırsan,

 

gəl, bu bığları bir də eşmə!

 

 

 

Donurdu Hadinin əlləri

 

səsinə at dayandı,

 

atın ağzında od dayandı,

 

Atlı qamçıladı atı,

 

od çıxırdı atın ağzından,

 

Donurdu Hadinin əlləri,

 

Qaça-qaça saldı əlini atın ağzına,

 

Atlı qamçıladı atı,

 

At qaça-qaça yumdu ağzını...

 

 

 

Donurdu Hadinin əlləri

 

Çıxartdı ürəyinin yanından

 

Sata bilmədiyi şeirləri,

 

od vurdu şeirlərə

 

saldı əlini odun içinə,

 

orda əli ürəyinə dəydi,

 

orda ürəyi əlinin içində,

 

əli ürəyinin içindəydi.

 

 

 

Şeirin odu axıb, axıb isitdi

 

çölləri, dağları, məzarları da,

 

isitdi ölümsüz məzarların

 

ölümsüz etdiyi bu ulu yurdu.

 

...O anda, yurdun bir qırağında

 

qalxıb ulu məzarından Mirzə Ələkbər

 

Ciyərinin qanını yuyurdu.

 

 

Vaqif Bayatlı Oder

Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.- 30 noyabr. S. 7.