O
uzaqda olan qız
Saçlarının
sitayişində
qoxlayıram tellərini ki,
qısqansın mələklər...
Saçlarını
darayıram
Hurilər
seyr etmək üçün
cənnətdən
boylansın.
...Sənə
şeir söyləyirəm,
kəlmələr kef alsın,
keflənsin,
ölsün!
...Əllərinin
sitayişində
əllərimin ürəyi
kiçik
barmaqların üçün
darıxanda
onları
Günəşin qarşısına sərirəm ki,
Günəşin
tutulması ilə istinin vəhdətində
uzaqlığına məna qazandıram.
Səsinin
sitayişində
bu sərsəri
kitablar
daima
çəkisizdir - deyirlər,
və rəngi,
dadı, ya qoxusu,
həcmi
yoxdur,
görünmür
səsin...
Basdırın
bu kitabları,
sözləri eşitməkdən dəliliyə çatan
o uca
söyüdün altında ki,
bir kədərli
kişinin fitvasına görə
hər
cümə axşamında
səsinin
"zərih"inə dəxil düşür.
Gözlərinin
sitayişində
öz əlində
deyil...
Məsumiyyətliyin
ucbatından
sevgi
cinsində parıltısından
günortalarda sülənən ruhları
daş
bir skamya üstündə öldürürlər
gözlərin!
***
Saçlarının
sünbüllərini istəmirəm...
Qaşının
yayını,
gözünün nərgizi,
ağzının qönçəsi,
qamətinin sərvi,
ləbinin ləlini
Və ay üzünü istəmirəm.
...Bu ruhun
vəhşi atını
ram etməyə
bir şey vardısa
səsin,
səsin, səsin!..
Sadəcə
səsindir,
uzaq
yolda telefon arxasında...
***
Darıxıram
gahdan
adi
sözlər üçün,
sadə
sözlər üçün...
"Nə
gözəl havadır"
"dünən şama nə yedin?",
"Mandana
evləndi" - sözünə,
"Şadi
oğlan doğdu" üçün..
Və nə
qədər yorulmuşam "niyə",
"necə"- sözündən.
Yorulmuşam
çətin suallardan,
qarmaqarışıq cavablardan,
ağır kəlmələrdən,
dərin
fikirlərdən,
sərt
döngələrdən,
mənalı, mənasız nişanələrdən.
Darıxıram
gahdan,
bir sadə
"sevirəm səni" - sözünə,
iki
"fincan isti qəhvə",
Qışda
üç "gün" tətildən ötrü,
dörd
dəfə ardıcıl "qəhqəhən"
üçün
və
sevimli o beş "barmağ"ına darıxıram.
Sən
danışmaq istəyəndə,
mən
tufan qorxusundan
masaya,
külqabına,
qələmə zilləyirəm gözümü ki,
külək apara bilməsin məni göyə.
Sən
gülmək istəyəndə
ağlı uçmuşlar kimi
əllərinə,
qızıl rəngli qol saatına,
köynəyinin qoluna zilləyirəm gözümü ki,
batıb
yerə girməyəm.
Gecə,
anam
"sən dünənki
gündən
batmısan" - deyirdi,
"E"də,
"Ş"də,
"Q"-
hərfində,
Nöqtələrdə...
Sənə
inanmağım birinci səhvim idi,
sənə aşiq olmağım ikinci səhvim.
Səninlə
xoşbəxt olacağımı
düşünməyim
isə üçüncü səhvim.
Səni
yüz dəfə bağışlamağım
növbəti
səhvim,
özümü heç zaman pəncərədən
çölə
atmamağım mininci səhvim.
Hələ
də səhv edirəm ki,
səninlə danışıram.
***
O uzaqda
olan qız
gecələr fizika kitabının qıraqlarında,
neçə həndəsi xəttin arasında ki,
eşqin
kəlmələrini yazmaqdadır,
mənim
məşuqəmdir.
Açıq
qəhvə rəngli gözlərlə
kiçik bir otaq içində
pəncərəsi açılmış dənizə,
səhraya,
ormana,
hündür binalara,
üzü qonşunun evinə,
tərk
edilmiş bir meydana,
üzü uca divarlara,
"Gəlin"
sabunun köpüyü ilə
islanmış
röyalarla yaşayır.
Atası
ağac karxanasında bir fəhlə,
kitabçı,
taksiçi,
bank
işçisi,
poçt
idarəsində işlə məşğuldur.
Anası
məhəllənin dərzisi,
dövlət xəstəxanasının tibb bacısı,
məktəb müəllimi -
evdardı.
Və
günortalar mətbəxdə
mənim
məşuqəmə röya bişirər,
həsrət, gərginlik, ümid, dua ədviyyatı ilə.
Evləri
üç küçə yuxarıdadır...
Dərrusda,
Hafiziyyədən
sonra,
Ötüz-üç
körpüsünə çatmamış,
Dübbədüz Daş dağı ilə üzbəüz.
O uzaqda
olan qız
Məhnaz
ya Nəstərən,
Pərəstu,
Tuba,
Arzu,
adı
Süsəndir
və hər
səhər
şurdan
bir xırman
məsumiyyət cinsində əlləri ilə
məhz
şəhərin çırağını yandırır.
Yaxşı
yadımdadır -
dəmir
yolu dayanacağında,
bacımın doğum günündə,
şimala
gedən avtobus içində,
Yəhya
imamzadənin həyətində,
Qrand
otelin aşağı mərtəbəsində,
Qissə
sinemasının qarşısında
mənə vururdu.
...ya
Gözlərinə görə,
ya əllərinə,
səsinə görə,
ya da
ağ güllü çadrasına görə,
ya da
mavi yaşıl çəhrayı yaylığı ki,
narın
narıncı bənövşəyi
gülləri
var idi, ona görə...
...iki il öncə boşandı ərindən
Bir
oğlu və iki əkiz qızı...
Özü
subay və on doqquz yaşlı
amma əri
kompüter mühəndisi,
yol
polisi,
fəlsəfə fakültəsinin tələbəsi,
aktyordu.
Və hər
gecə Beyli və İlder
filmlərini izləyər.
Gecələr,
yatmazdan öncə
Universitetin
yataqxanasında
anası
ilə yaşayar bir binada,
metro
stansiyasında,
xatirə
dəftərində,
uşaqları və əri gözündən uzaqda,
mətbəxin nəfəsdən düşmüş
işığı altında,
darıxmaq cinsində bir qələmlə,
sirr
cinsində bir kağızda,
uzaqda
qalmış günlərin zövqü ilə,
xatirə
yazar.
Və
indi mən burda
bu
acı kəlmələrin oxucuları qarşısında,
dərin
təvazökarlıqla,
sonsuz
hörmət ehtiramla
bu nəfəsi
tükənmiş kiçik şeiri
ona hədiyyə
edirəm.
Şadiyə,
Pərəstuya,
Tuba, ya da
Arzuya,
adı
Sofiyadı
və
yeddinci Şərqi küçədə
bir
röya içində yaşayır...
"Sevirəm
səni" - deyib getdin,
heyrətə gəldim.
Uzaqdan qəribə
kölgələr gəlirdi
darıxmaq rəngində, kədər...
Qürbət
və tənhalıq
Və bəlkə
də sevgi...
Özümə
dedim mütləq sevməyəcəm səni!
Sevgini istəmirəm
dedim,
qorxub
qaçdım...
Nə
vardısa, onun sonuna getdim, itdim...
Bunlar
hamısı
sənin
gülümsə hekayəndən
öncəki sözlər idi...
***
Bu
danışılmamış minlərcə söz,
yazılmamış minlərcə şeir,
minlərcə ağrəngli çoban üfürcəyi
gizlənmiş minlərcə "sevirəm səni"
sözünün qasidləri
əbədiyyət məsafəsində
təkcə bir addımlıq uzaqdadırlar.
"Sənə
ithafdır ki, təvazökarcasına" yoxsan!
Və
bir-bir mənim ruhumun
hüceyrələrində
yuva qurmusan.
Mustafa Məstur
Tərcümə etdi: Ümid Nəccari
Ədəbiyyat qəzeti.-
2019.- 12 oktyabr. S. 14.