Məğlub  

 

Monoşeir

 

xırda pulların uğur gətirdiyinə inanıram

dörd dənə beş qəpikliyim

iki dənə üç qəpikliyim

bir dənə bir qəpikliyim var

marketdə qaytarıblar qalıq qalanda

çox adam bu xırda pulları götürmür

yerinə kibrit istəyir

ya da birdəfəlik çay paketi

mənsə götürürəm

çünki xırda pulların uğur gətirdiyinə inanıram

çantamda gəzdirirəm həmişə

sonra onları təzədən marketdə götürməsələr

satıcılar üç qəpiklik beş qəpiklik uzatdığımı görüb

ikrahla baxsalar da

(vaxt keçə-keçə başqalarına fikir verməməyi öyrənmişəm)

 

əyalət şəhərciyinin mərkəzindəki

köhnə beşmərtəbəli binanın dördüncü mərtəbəsində

bir otaqlı mənzilim var

paytaxtdakı evim iki otaqlı idi

daha doğrusu evimiz

anamla yaşayırdıq orda

sonra anam öldü

mən qorxmağa başladım

gündüzlər evdə tək qalmaqdan

gecələr tək yatmaqdan

səhərlər evdən getməkdən

axşamlar evə qayıtmaqdan qorxdum

elə bilirdim o biri otaqda kimsə var

məni izləyir

məni güdür

yuxum çəkildi əvvəlcə

sonra rahat çimə bilmədim

tikələr ilişdi sonra boğazımda

evi satıb qaçdım şəhərimdən

sığındım əyalət şəhərciyinin bir otaqlı mənzilinə

 

indi bu darısqal evim

bir üst-üstə iyirmi yeddi qəpik xırda pulum var

bir hər şeylə maraqlanan yaşlı qapı qonşum

bura təzə gələndə tək yaşayırsan soruşmuşdu

yox demişdim

tək üçün yaşayım ki

pişiyim var demişdim

üç rəngli şirin pişikdi

tez-tez çimizdirirəm demişdim

yanımda yatızdırıram demişdim

inanmışdı

inanmağa davam etsin deyə evə pişik yemləri

müxtəlif konservlər almağa başlamışdım

indi alıram

hər dəfə həftəlik alver edib marketdən qayıdanda

qonşumla rastlaşmağa çalışıram

pişik yemlərini konservləri göstərib

pişik məni boğaza yığıb deyirəm

qazandığım buna gedir deyirəm

yaman qarınquludur deyirəm

gülümsəyib başını tərpədir

koservləri özüm yeyirəm sonra

pişik yemlərinisə tullayıram qara torbanın içində

 

evim xudmanidi rahatdı

əşyası azdı

mənə çatacaq qədərdi hər şey burda

paytaxtdakı evimdən gətirmişəm hər şeyi

birnəfərlik çarpayım

bir şkafım

bir dənə stolum

bir dənə stulum

bir dənə nimçəm

bir dənə qaşığım

bir dənə çəngəlim

bir dənə qazançam

(onu həm tava yerinə işlədirəm)

bir dənə fincanım

bir ovuc günəşim

bir çimdik rahatlığım

bir hər şeylə maraqlanan qonşum

bir üst-üstə iyirmi yeddi qəpik pulum var

 

pəncərəmin nəfəsliyinin şüşəsi sınıb

mən gələndə çatlaq idi

siləndə sındı

karton yapışdırdım yerinə

şəhərdəki evimdə qeyd etdiyim

axırıncı səkkiz martda yoldaşımın hədiyyə verdiyi

şokolad qutusunun kartonunu

şəkilli tərəfi içəri yapışdırdım

hər səhər oyananda

pəncərəmdən boylanan günəşlə bir yerdə

süd içində üzən şokoladları da görürəm

ərimir günəşdə

çox da dadlı görünür

hərdən iştahım çəkir

narazı deyiləm günəşimə şərik çıxsa da

(bura köçdüyüm iki aydı

hələ bilmirəm soyuq havalarda

yağışda

qarda

şokoladların necə göründüyünü)

 

üstündə günəbaxan çiçəkləri şəkli olan yataq dəstim var

bir hər şeylə maraqlanan yaşlı qonşum

çox şey soruşmaq istəyir məndən

gözlərindən görürəm

yolda həyətdə pilləkanlarda

qapının ağzında rastlaşanda

tez salam verib keçirəm yanından

suallarından yayına-yayına

yaşlı qonşum hər şeyi bilmək istəyir

amma bilmir ki

bura elə hər şeylə maraqlanan

hər şeyi bilmək istəyən

üçün evlənmirsən

bəlkə sevdiyin var

bəlkə haçansa sevdiyin olub

səni atıb başqasını alıb

bəlkə haçansa təcavüz ediblər sənə

                                    təsirindən çıxa bilmirsən

bəlkə nəsə xəstəliyin var

bəlkə görüşdüyün var amma evlənmək istəmirsiniz

soruşan qohumlarımın

qonşularımın

rəfiqələrimin

yoldaşlarımın əlindən qaçmışam

(inanmayın bayaq dediyimə

hələ hamıya fikir verirəm

böyüsəm ağıllana bilməmişəm hələ)

ananın bircə qızıydın muradını gözündə qoydun

anan sənin əlindən çərləyib öldü

o qədər zəhmət çəkib təkbaşına səni böyütdü

sənsə qucağına bir nəvə vermədin

deyən qohumlarımın

bu yaşda çətin subay birinə gedəsən

yaxşı dul kişilər var görüşdürək tanış ol

evlən lap uşağı da olsa eybi yox

bu yaşdan sonra uşaq doğan deyilsən ki

deyən qonşularımın

bədbəxt olsalar da

(bunu dəqiq bilirəm)

qabağımda xoşbəxt rolu oynayıb

öz aləmlərində mənə acıq verən

sırf göz dağı vermək üçün məni evlərinə çağıran

(hər halda mən belə qəbul edirəm)

uşaqlarını qucağımda otuzduran

ərlərini tərifləyən

rəfiqələrimin əlindən qaçmışam

boynuma çox şey qoyurdular

müxtəlif həyat hekayələri yazırdılar mənimçün

(bekarçılıqdandı məncə)

 

əsas səbəbisə heç kim bilmirdi

bilsə heç kim demirdi əsas səbəbi

demirdilər ki

atam mən qucaqda olanda

                                anamı atıb getdiyi üçün evlənmirəm

istəmirəm mən atılım

istəmirəm uşağıma həm ana həm ata olum

istəmirəm kişi olum

burda sakitəm

burda rahatam

burda təkəm

poçtda işləyirəm

cüzi maaşım bəs edir mənə

xəyali pişiyimin yemlərinə

xudmani evim

hər şeylə maraqlanan qonşum

bir üst-üstə iyirmi yeddi qəpik eləyən

dörd dənə beş qəpikliyim

iki dənə üç qəpikliyim

bir dənə bir qəpikliyim var

 

əyalət şəhərciyinin mərkəzindəki

köhnə beşmərtəbli evin dördüncü mərtəbəsindəki

bir otaqlı mənzilimin

nəfəsliyinin şüşəsi sınıq pəncərəsindən baxıram dünyaya

xoşbəxtəm

inanıram xırda pulların xoşbəxtlik gətirdiyinə

 

İyul, 2018

Həmid Piriyev

 

Ədəbiyyat qəzeti.- 2020.- 5 dekabr.- S.16.