Gecikmə, uzaqlardan

Ömrümə gələn adam.

Bilmirəm

Qolumda köhnə zəncirim,

əlləşib qıra bilmirəm.

Ağrısı məndə yurdlaşıb,

Bu dərdə çara bilmirəm.

Duman, çən düşüb izimə,

Toru çəkilib gözümə.

Elə hopmuşam dözümə,

Ayağa dura, bilmirəm.

Gecə fikir, gündüz fikir,

Yağış gözümdən nəm çəkir.

Ömür ağrıdan tükənir,

Üz tutum hara bilmirəm.

Zaman ağrılardan keçir,

Guman ağrılardan keçir.

Dərd gələndə bizi seçir,

Niyəsin sora bilmirəm.

Öz şələmdi kürəyimdə,

Qəm gül açıb diləyimdə.

Qisas ölür ürəyimdə,

Qılıncı vura bilmirəm.

Payız şeiri

Havalar soyuyur, göy qəhərlənib,

Yağış yağır gülün, çiçəyin üstə.

Üzümə çırpılır qürbətin yeli

Ağrılar şığıyır ürəyin üstə.

Dərələr duman geyir əyninə,

Ömrümə kədərdən bir cığır salır.

Bu göndən baxıram dünənki gönə,

Yadımda xatırə göynəyi qalır.

Ürək bir tilsimli sevda yeriymiş,

Heç kəs bu tilsimdən baş aça bilmir,

Bir gön bu ömründə yolu dönəcək,

İtən sevgilər də geriyə dönmür.

Payız xəyallarım bürüyüb məni,

Xəyallar içində hər gün azıram.

Yandan ötüb gedən ömrün yazına,

Dumanlı bir payız şeiri yazıram.

Yadımdadı bir vaxtlar

Xəzərdə mayaklar yanardı.

Dalğalar Xəzərə

Sevgi şərqiləri oxuyardı.

Ruhumuz Xəzərdən

Mavilik qoxuyardı.

Xəzər hünərli, səxavətli, varlı idi,

Kürüdə görərdik.

Balıq da öz yerində,

Ömrümüzün gənclik illərində,

"Azəri", "Çıraq" yataqlarından

Polad dirəklər üstündən

Borular boylanır indi,

Sahildə neft karvanları hoylanır indi,

Yedəyi yad əlində.

***

Mənim dostum dalğalar,

Həzin-həzin pıçıldayın qulağıma

qəlbinizdə hər nə var.

Bir vaxt mən də sahildən

Ayağımı kəsəcəm,

Xəzərə vida eliyib

Bu dünyadan köçəcəm.

Əlini ver əlimə,

Sahil yatmır könlümə.

Düşüm, qarışım sizə,

Baş vuraq göy dənizə.

Verək ürək-ürəyə,

Söykənək kürək-kürəyə.

Sizinlə şahə qalxım,

Ya elə göy sularda batıb

Qəfildən yoxa çıxım.

Yeni həyat qaynasın

O qərıb nəğmənizdə,

Bir əksim, bir də sevgim

əbədi qalsın sizdə.

Xəzərə yağış yağır

Xəzərə yağış yağır

Gözümün yaşı kimi.

Sığınmışam mən ona

Dostu, sirdaşı kimi.

Yağış yağır Xəzərə

Hər dənəsi inci, zər,

Yağışın laylasından

Sanki dincəlir Xəzər.

Sahilində durmuşam

Xəyallar aləmində.

Damcılar bir ovcumda

kövrələn ümidlərim

sıxılır bir əlimdə.

Yağış yağır şıdırğı

Bütün aləm sevinir.

Sanki anamız Günəş

Yağış gölündə çimir.

Sanıram yağış yağmır

Göylərdən nur ələnir,

Yollar, cığırlar baxışlarımda

mavi işığa dönür.

Ayrılıram xəyaldan

Nə Xəzər var, nə yağış,

Göz yaşlarım yaxama

Düzülüb naxış-naxış.

Kimsə çağırır məni

Qulağımdadı səsi.

Bu yağış səsidirmi,

ya qəriblik nəfəsi?..

Ürəksiz adam

Sən məndən gen dolan, ürəksiz adam,

Mən çəkən dərdləri çəkə bilməzsən.

Şam kimi üzülüb gecə sübhədək,

İynənin gözündən keçə bilməzsən.

Vətənsiz heykələm, doğma vətəndə,

Əli baltalılar budayır məni.

Günahı yumadım, neynim hələ də,

Torpaq günahlarım qınayır məni.

Mən, o mən deyiləm sevda başında,

Saçına sevgidən çiçəklər düzən.

Yurdsuz bir dərvişəm ahıl yaşında,

Haqqın sorağilə dünyanı gəzən.

Hirsimin yanğısı sinəmi ütüb,

Özümün ağrımı özüm çəkirəm.

Üstümə zamanın qayğısı çöküb,

Dünya ağrıdadır dözüm çəkirəm.

İçimdə bir göynər dünyam var hələ,

Bu qəm tufanında ta üzüm gülməz.

Mən söz adamıyam başdan-ayağa.

Duyğuma yad nəfəs yol tapa bilməz.

Zəngin bir ölkənin ac şairiyəm,

Ehtiyac mənimlə hər gün görüşür.

Qələmin ucundan ağ vərəq üstə,

Gecə misra-misra göz yaşım düşür.

Belə yaranmışam, belədir təbim,

Yalana, yaltağa uzağam, yadam.

Vətən ürəyində, torpaq dilində,

Hələ yer tapmayan, ürəksiz adam!

Ürəyimdə gözləyirəm

Təzə mənzil almışıq -

geniş, işıqlı,

Təmtəraqlı, yaraşıqlı.

Heç bənzəri yoxdur köhnə evimizə,

Göz aydınlığı veririk bir-birimizə.

Bu gözəllikdən təzə ruh köçür

Sanki ömrümüzə.

Qızım, nəvəm həvəslə

Köçməyə hazırlaşırlar.

Sevincdən aşıb-daşırlar.

Mən onlara ancaq xoş günlər diləyəcəm,

Andıma, inadıma,

Yol çəkən baxışlarıma,

İslanan yuxularıma güvənəcəyəm,

Səni köhnə evimizdəki

Doğma odamızda gözləyəcəyəm.

Bir-birimizə söykənə-söykənə.

Bir-birimizə yükünə-yükünə

Ömrü başdan başlayaq,

Ürəyimizcə yaşayaq, doyunca.

Bir gün evimizin buz bağlamış

Divarından asılan,

Bir çərçivəyə iki ömür sığınan

Şəkil olunca.

Yaman təşvişdəyəm,

Qaçıram pəncərəyə, qapıya,

Qorxuram gəlməyəsən

İnadım məni qınaya.

Təkliyimlə doludur evim, odam,

Gecikmə, uzaqlardan

Ömrümə gələn adam.

Ayaq səslərini ürək

döyüntülərimtək izləyirəm,

Səni ürəyimdə gözləyirəm.

Allah bəndəsi

Atam Qulam Kəlbalı oğlu

ağır bir elin ağsaqqalı,

37-dən sağ çıxan

Üç qardaşın yeganə yadigarı,

Vətən savaşını çətin zəhmət illərində,

Ağır qurşun qəlpəsı

Bir əlində,

Ülgüc, bülov birində,

Titə çiynində,

Bir sağ ola, bir salama,

Üz qırxardı, saç vurardı.

Sənətini hər yerdə öyərdi,

Sonra da müştərini çaya,

qayğanağa qonaq edərdi,

Nənəm elə deyinərdı.

Hər gün üzü qibləyə,

Dualar eləyib, salavat çevirərdı,

Gizli saxladığı "Qurani-Kərim"dən

ayələr oxuyar,

Şəhadəti bizə öyrədərdi,

Allah kəlamıdı, bala, - deyərdi.

O vaxtlar buna ciddi qadağalar vardı,

Hər dəfə partiya cəzası,

Ya həbs gözləyirdi onu,

Yenə də unutmurdu,

Allah bəndəsi olduğunu.

Həmid kişi, Ziyad, Cəmil kimi

Etibarlı dostları vardı,

Ürəyində Ağamurada xüsusi yer olardı.

Ülgüc vura-vura

Zarafatından qalmazdı,

Şaqqıltı ilə gülməyinə,

Toyda oynamağına tay olmazdı.

Erməni faşistlərı,

Torpaq hərisləri.

Sinəsinə çəkdilər dağı.

Dağıldı başının yığnağı,

Şəhid oldu kənd növrağı,

Görən indi dururmu Allah bəndəsinin

Horovlu qəbiristanlığındakı

başdaşı güllələnən,

yana əyilən məzarı?

Ziyarətinə tamarzıdı övladları.

Bu ömrü dəyişirəm

Hava buludludu,

Göylər qarışıb.

Hər tərəfə çöküb qatı çən-çisək,

Lift də yenə işləmir

Həmişəkitək.

Çoxdan çölə çıxmıram

Tərli pəncərəmdən baxıram.

Çocuqluqda olduğu kimi,

Yenə kövrəlib ürək.

Sığınıram səbrə, dözümə

Ayaqlarım xəyanət edib mənə,

baxmır sözümə.

Xəyanət edib mənə ömür də, yaş da,

Aciz qalmışam bu ümidsiz savaşda.

Payız durnalarım da tələsik

köçüb gedirlər.

Yönlərı haradı, mənzillərı hara,

Bir də qayıdarlarmı

Bizdən küsən dağlara?

Təbim də məndən küsüb,

Payız sükutuna düşüb, dinmir,

Qələmim həvəssiz-həvəssiz

Sözlərin, hecaların

Arasında veyillənir,

Qaçqın duyğularımın qarasına gileylənir.

Geyimlərim də üzə dururlar bir-bir,

Biri yaşıma düşmür.

Biri əynimə gəlmir.

Ayaqqabılarımı da toz basıb,

Yetim-yetim üzümə baxırlar,

Gəzdiklərı yerlər üçün darıxırlar.

Yenə payız gəlib, qəhərlənirəm,

Təzədən fürsət düşə əlimə

Bu ömrü dəyişdirəm.

Şövkət Zərin HOROVLU

Ədəbiyyat qəzeti.- 2020.- 8 fevral. S. 25.