Fransız poeziyası Cavanşir Yusiflinin tərcüməsində

Bircə an

Bir barmağın ucuyla

dənizin duzunu necə biliriksə,

Əbədiyyət dediyin də

bircə anın həyəcanlı gözləntisidir.

Gözün xəbəri oldumu

Göz qapağında kirpiklərin ilk titrəyişindən.

Bu kirpiklər milyon dəfə çırpılmalıdır ki,

Ən uzun kirpiyin ucunda

adsız bir ulduzun işığı yansın

O işığın

göz bəbəyinə çatmağını gözlə

əbədi qaldığı yerə

Şəffaf mavi toranlıqda,

göy qübbəsinin altında

Dan yerinin ağarması

İnsan intizarıdır...

Yerin tumurcuq gözləri açıq olunca

Dan yerindən min-min dünya ağarıb,

dövrlər gəlib keçib

İçində, ruhunda canlı nə varsa

Beləcə, dünyayla bir

həm boya atıb, çoxlaıb,

Həm gizlənib içində

Dünyanın sonunadək...

Bir dəfə hamının gördüyü,

sonra dan yerinin ağına sıxılmış,

güzgüdəki surəti

olmayan bir ulduzun heç sönməyən işığı...

üfüqlərin qaşında atılıb-düşsən

bir quş...

içindədi,

uyuyub...

Sıxılmış dişlər

Nəyə belə nifrət eləyirəm

Soruşmayın, üstünü vurmayın.

Sükut adalarındakı uçurumların

Üstündə

Bir ağ yaylıq kimi yellənir səma,

Bir də ölənlərin nifrəti...

Nə var bu xarabada?

Bir-birini bastalayan,

Baltalayan

Sözlərdən başqa?!

Yalan badəsində and içən

Solğun dodaqlardan başqa?!

Bu yalan qarışan havamız

Sütülcə pozğundur,

Sözüm, səsim,

Siz ruhumun dərinliklərində də

Çamıra batdınız.

Azadlıq həsrəti -

Bu quduz həsrət,

Ürəyimin içində qana bulaşıb

Mən ancaq dişlərimi sıxıram

Bərk-bərk.

Onların arasında milyon lal-kar yatır.

Azadlıq həsrəti

Bu quduz aclıq...

Sızmağa çalışan qan tək

Dişlərimin arasında sıxılıb,

Qalıb.

Yaxşı ki, üzünə baxıb

Ümid etməyə

Nifrət qalıb...

Pyer Emmanuel

Ədəbiyyat qəzeti.- 2020.- 4 iyul.- S.30.