Fransız poeziyası Cavanşir Yusiflinin tərcüməsində

Xəlbir

Nə qədər çox anlasa, o qədər əzab çəkər. Nə qədər arif olsa, bir o qədər ağrıyar. Fərasəti dərdinə, inadı məyusluğuna tən gələr hər an...

Arzu nə səpilir, nə də biçilir, ürəyində qalar sənin, çin olmaz, içinə sıxılıb qalar. Ancaq özünü ən varlı adam bilərsən.

Gənclər, siz, anacq siz indi həqiqəti deyə bilərsiniz - dodağından qaçan təbəssümün rəsmini çəkərək.

Siz dolanbac bilməzsiz, keçib gedərsiz. Bizsə keçdiyimizə inanıb, gözümüzü son mənzldə açarıq. Görərik ki, qəlbimizin içindən keçən gələcək, yoxdu, keçib, uçulub...

Sevginin pıçıltısı, qəzəbin batan səsi. Itib getməz, kasıblığın cın-cındırı içində gizlənər, görünməz, hərbi sirr kimi..., kimsə bilməısin, eşitməsin...

Uşaq nağılının taxtapuşu yavaşca ovular, qaranquşlar ard-arda uçub gedər.

Röne Şar

Ədəbiyyat qəzeti.- 2020.- 4 iyul.- S.31.