Payız keçib buradan,

Yolunda yarpaq qalıb…

Kərəm mənim qardaşımdı

Qardaş, aşığa deynən,

Sazı boynunda çalmasın,

Çalırsa,

Biz tərəfə gəlməsin, yoxsa...

Qəmi qışqırtmasın, ulatmasın,

Saz əlində oynamasın,

Arxadakı züy tutanı unutmasın,

Unudursa,

Biz tərəfə gəlməsin, yoxsa...

Qardaş, o aşığa deynən

Alnına pul yapışdırmasın,

Kabab iyinə süzməsin,

Kərəmi yüz yerdən qırmasın,

Kərəmin əlini üzməsin.

Qardaş, o aşığa deynən

Kərəm mənim qardaşımdı.

Bağban

Gül açılanda bağban ölür,

Nə qəribə misradır,

Görən güllər, meşələr,

Neyləyir bağban öləndə?

"Səhər-səhər bağa girdim

Nə bağ bildi, nə də bağban".

Bağban niyə bilməsin ki,

"Əl uzadıb bir gül dərdim",

Bağban niyə bilməsin ki...

Hanı bağban, bəlkə yatıb,

bəlkə ölüb?

"Nə bağ bildi, nə də bağban",

Bəlkə çiçək olub, yarpaq olub

Bəlkə dönüb torpaq olub?

Nə qəribə dünyadı,

Bağban öldü,

Üstünə gül tapılmadı,

"Nə bağ bildi, nə də bağban".

Yaz

Qoz qəhqəhəsi, fındıq gülüşü,

Aləmi götürüb başına.

Çiçək sevdası sızır,

Qaralmış daşın başına.

Havanın ucundan tutub

İlan sürünür bulud kimi.

Qarışqa gözüylə yeyir

Uzaq mənzilləri,

Məsafələri.

Ay düşür aşağı

Yerdən uşaq götürməyə.

Uşaqlar gözüylə Ayı saxlayıb

Qoymurlar yerə düşməyə.

Göyə güllə atırlar,

Kimi qovurlar görən?

Kimdi kədəri yuyub,

Sevinci çəpərə sərən?

Məsələn

Məsələn, deyirəm,

Biz ölsək, yəni ayrılsaq,

Harda görüşə bilərik -

Bir-birimizi nədən tanıyarıq?

Məsələn, bizim adımız

Nə olar onda.

Sən məni tanımazsan

Mən səni tanıyanda.

Məsələn, sən dayanmazsan

Mən dayananda.

Məsələn, sən doğulmazsan,

Mən doğulanda.

Ayrılıq nə güclüdür,

Uzaqda dayanma,

Məsələn, hələ yatma,

Hələ oyanma.

Könlümdən

Söykənib ot tayasına,

əyilib it balasına,

dərin bir xəyala getmək

keçir könlümdən.

Dərsə gedən uşaqlara baxıram,

Atalarının

Maaşları baxır üzündən,

Onların damcı gözləri

içir könlümdən.

Həyat qədər çətindi,

Əyilə-əyilə yaşamaq.

Gülə-gülə ölmək,

Bir ayrı cür yaşamaqdı.

Yaxşısı xatirələri qucmaqdı.

Xatirələr saf-saf duyğuları

seçir könlümdən.

Təndir çörəyi

Təndir çörəyinin qoxusu

Bürüyüb kəndi.

Taxıl zəmisi yada düşür,

Sonra dəyirman,

Dəyirmançı,

Sonra un qoxusu,

Körpə yuxusu,

Körpə dişləri,

Xırt-xırt.

Yox, yağış - saman qoxusu deyil,

Təndir qoxusudur bu.

Buğdanın

Ən gözəl sevdasıdır bu.

Qoxu daşıyır evlərə buğda dənəsini,

Kaş yeyə biləydim

O çörəyin bir dənəsini -

Əllərim yana-yana.

Qara bir qızdırmadan

Oyana-oyana,

Xatirədən

Qalxa-qalxa...

Qalıb

Payız keçib buradan,

Yolunda yarpaq qalıb.

Bu ağacın başında

Bircə yarpaq sağ qalıb.

Bir quş hələ budaqda,

Civildəyir sazaqda.

Stolumda bu haqda,

Ağappaq varaq qalıb.

Sinəm dönübdü saca,

Bilmir dərd hara qaça?

Baharın bu ağaca

Yolu bir barmaq qalıb.

Nəğmə

Quzu otaranın,

Dərsə gedənin,

Gedən qatarın,

Şeiri çap olunmayan şairin,

Dodağında bir göyərmiş nəğmə var...

Adamı o nəğmə yaman yandırır,

Nə quzular başa düşər onu,

Nə getdiyi məktəb,

Nə sərnişin,

Nə də oxucu.

İllah ki, şair kənd şairi ola,

İllah da biləsən

bu quzuları qəssablar sevir,

Qatarlar səni ayırır,

Və kənd adamları deyirlər,

Əsl şair şəhərdə yaşayar,

Allahşükür, səni yandıracaq

Bu nəğmə,

Başına çarə qıl...

Allahşükür Ağa

Ədəbiyyat qəzeti.- 2020.- 25 iyul.- S.29.