Göz yaşını göstərmədən,

Axıb gedir bəyaz sular...

 

Şair ömrü

 

Ulduzlara baxıram,

 

İçin-için alışaraq, yanaraq -

 

Ömür, sanki qızıl qanla

 

Bir bənd şeir yazılmış yaşıl yarpaq...

 

 

 

Dağlar, gözləyin məni

 

Fələk bağlayıb yolumu,

 

Kələfçələyib qolumu.

 

Kim deyir qaranlıqda

 

İşıqtək sönəcəyəm...

 

Dağlar, gözləyin məni

 

Bir gün geri dönəcəyəm.

 

 

 

Ya bir bahar axşamı,

 

Ya bir yağışlı gündə.

 

Ya qalxanla dönəcəyəm,

 

Ya da qalxan üstündə.

 

 

 

Yaşasaydı

 

Qarabağ uğrunda gedən döyüşlərdə

 

şəhid olmuş igid döyüşçü

 

Elçin Müzəffər oğlunun xatirəsinə

 

 

 

Yaşasaydı bir qız sevərdi,

 

Heyva gülü, nar çiçəyi.

 

Bədirlənmiş Ay doğanda

 

Susdu onun ürəyi.

 

 

 

Yaşasaydı bir ev tikərdi,

 

Pəncərəsi gündoğana.

 

İndi bir gül qız solur hardasa,

 

İndi namaz üstə ağlar bir ana.

 

 

 

Yaşasaydı o mənə dost olardı,

 

Doğma qardaşdan irəli.

 

İndi göy üzündədi,

 

Tanrının ətəyində çırpınır əli...

 

 

 

Alın yazısı

 

Rüzgarlara qoşulub uçur, uçur

 

Axar suların aydınlığına.

 

Ömrün qızıl çağlarında,

 

Bəyaz sularda yarpaqlar.

 

 

 

Yelkənsiz qayıqlar kimi,

 

Üzür, üzür qərq olur.

 

Axar bəyaz suların aydınlığı,

 

Qara rüzgarlarla dolur...

 

 

 

Yelkənsiz bir yarpaq qayıqda,

 

Mənim taleyim üzür bu gün.

 

Göz yaşını göstərmədən,

 

Axıb gedir bəyaz sular...

 

 

 

Boz günlərdə

 

Boz-bulanıq günlərdə

 

Haçansa yazdığım şeirlər

 

Bir ilıq təsəllidi

 

Bu ilıq təsəlli də artıq

 

Ovutmur qəlbimi, bu da bəllidir.

 

 

 

Min illərdi insanlar

 

Əyir Femidanın tərəzisini

 

Ümid sonda ölmür daha

 

İndi əvvəlcə ümidi öldürürlər.

 

 

 

Bir ömür yaşayır hər şair

 

Bir şeir yazanacan,

 

Bir dua edənəcən

 

Neçə yol öldürürlər şairi

 

Bir gün tabutu çiyinlərdə gedənəcən.

 

 

 

Sən

 

Əlim çatmayacaq qədər,

 

Səsim yetməyəcək qədər,

 

Uzaqsan, uzaqsan sən.

 

 

 

Bəzən göy üzündə bəyaz bir mələk,

 

Bəzən yer üzündə.

 

Taleyinə gülümsəyən

 

Körpə bir uşaqsan sən.

 

 

 

Bəzən içimi yandırıb yaxan

 

Bir sirr, bir günahsan.

 

Bəzən pəncərəmdə bədirlənmiş Ay,

 

Bəzən gözlədiyim bir sabahsan.

 

Bəzən iki damla göz yaşı,

 

Bəzən qərib ahsan...

 

 

 

Taleyin dönəndə, bəxtin yatanda

 

Qızım Nərgizə

 

Bu yay gecəsində ulduzlar solğun,

 

Bu gecə mələktək girdin yuxuma.

 

Bu yay gecəsində ürəyim yorğun,

 

A qızım, od düşüb yorğun ruhuma.

 

 

 

Ay da haradasa yoxa çıxıbdı,

 

Yuxusuz gecələr əzabdır mənə.

 

Sanki bəxt ulduzum göydə axıbdı,

 

Qızım, ipək səsin titrədi yenə.

 

 

 

Yenə də bu dünya başıma dardı,

 

Yenə də göz yaşım içimə axır.

 

İlahi, nə xoşbəxt günlərim vardı,

 

İndi ayrılıqlar arxamca baxır.

 

 

 

Qızım, bu şəhərdə qəhr oluram mən,

 

Axşamlar dənizdə günəş batanda.

 

Ay da yoxa çıxır göyün üzündən,

 

Taleyin dönəndə, bəxtin yatanda.

 

 

 

Əsirgəmə məndən dualarını

 

Sənsiz yaşamaram deyirdim, gülüm,

 

Bir zindana dönər sənsiz bu dünya.

 

Niyə yaşayıram, mən niyə sənsiz

 

O ötüb keçənlər bəlkə bir röya.

 

 

 

Həsrətin hər zaman kəsib yolumu,

 

Vəfalı köpəktək önümdə durub.

 

Bağlayıb əlimi, tutub qolumu

 

Bəzən dərdli-dərdli boynunu burub.

 

 

 

Pəncərə önündə ümidsiz, yorğun

 

Dayanıb baxaram, gözüm yol çəkər.

 

Nə uzanan yollar gətirər səni,

 

Nə də bu həsrətin məndən əl çəkər.

 

 

 

Niyə yaşayıram, mən niyə sənsiz

 

Məhbəs divarları yıxılmır niyə.

 

Nə yerə sığıram, nə göyə sənsiz,

 

Bu həsrət, bu hicran yox olmur niyə.

 

 

 

Bəlkə bu bir yuxu - harda, hardayam?..

 

O isti, mehriban baxışın hanı?

 

Yaman çətindəyəm, yaman dardayam

 

Əsirgəmə məndən dualarını...

 

 

 

Payız ayrılığı

 

Göy üzü qəfildən tutulur, dolur,

 

Yarpaqlar tökülür, yarpaqlar solur.

 

Ötən bir məhəbbət xatirə olur,

 

Unut məni, unut məni, əlvida.

 

 

 

Bir də bu şəhərdə çıxma qarşıma,

 

Taleyə qarışma, baxta qarışma.

 

Daha bir kimsədən məni soruşma,

 

Unut məni, unut məni, əlvida...

 

 

 

Taleyə inandım, baxta inandım,

 

İnandım, aldandım, yenə inandım.

 

Haqqın qapısında gəlib dayandım,

 

Unut məni, unut məni, əlvida...

 

 

 

Payız ayrılığı kəsdi yolumu,

 

Qırdı qanadımı, qırdı qolumu.

 

Ömür bumu, tale bumu, bəxt bumu?-

 

Unut məni, unut məni, əlvida.

 

 

 

Axşam düşür

 

Dərmansız dərdlərə tutular könül,

 

Dost qara bağlayar, fələklər gülər.

 

Analar ağlayar, oğullar susar,

 

Oğullar ağlasa, analar ölər.

 

 

 

Mən naşı deyiləm, naşı deyiləm,

 

Bu dünya fanidi, ömür girovdu.

 

Sevgilər, sevdalar şirin röyadı,

 

Ölüm bir ovçudu, könül bir ovdu.

 

 

 

Axşam düşür... Bayraq kimi yellənir,

 

Pəncərəmin sarı güllü pərdəsi.

 

Ürəyimi dəlik-deşik eyləyir

 

Uçub gedən qərib quşların səsi.

 

 

 

Axşam düşür... Könüllər havalanır,

 

Nəğmələr də kövrəlir ayrılıqda.

 

Fani dünya şairlərin əyninə,

 

Ax, Allahım dar gəlir ayrılığa...

 

 

 

Sən mənə sevgi ver

 

Necə əlçatmazsan,

 

necə uzaqsan

 

Məni xəyalların qoynundan qopar.

 

Ölümdən betərmiş sənsiz yaşamaq,

 

Apar sən məni də özünlə apar.

 

Bu hicran nə yaman aldatdı bizi,

 

Gecikmiş bir eşqin əsiri olduq.

 

Bu hicran hər zaman aldatdı bizi,

 

Aylı gecələrdə saralıb solduq.

 

 

 

Aylı gecələrdə səni düşünmək,

 

Hər şeydən betərmiş demə dünyada.

 

Sən yoxsan bu həyat yox imiş demək,

 

Batmışam kədərə, qəmə dünyada.

 

 

 

Neyləyim, hayana, kimə üz tutum,

 

Tətiksiz, çaxmaqsız tüfəng kimiyəm.

 

Sən mənə sevgi ver, sevgi bir udum

 

Həsrətdən çatlamış ürək kimiyəm.

 

 

 

İnciklik

 

Neçə gündü

 

Telefonun susur sənin

 

Neçə gündü təsəlli arayıram

 

gözəl xatirələrdə.

 

Elə bil məndən küsüb

 

İnciyib sənli xatirələr də.

 

 

 

Həqiqət naminə

 

Çıxmadı dostların çoxu sınaqdan,

 

Sürtük izlər gördüm çaydaşı kimi.

 

Bir vaxt cəzb edənlər məni uzaqdan,

 

Düşdü gözlərimdən göz yaşı kimi.

 

 

 

Açdım ürəyimi doğmaya, yada

 

Həqiqət naminə yolları yordum.

 

Zaman atlı oldu, mənsə piyada,

 

Ömrümü kül edib göyə sovurdum.

 

 

 

Neyləyim

 

Bu gün sənin ad günündür, əzizim,

 

Yolum bağlı, gələmmirəm, neyləyim.

 

Gözlərində gilələnər göz yaşın,

 

Əlim çatmır, siləmmirəm, neyləyim.

 

 

 

Könlüm dualarla ovunmur daha.

 

Mələk göyə çəkir, fələk günaha.

 

Ölüm çox ucuzdur, torpaq çox baha,

 

Gücüm çatmır, öləmmirəm, neyləyim.

 

 

 

İtirmişəm günün, ayın vaxtını,

 

Yazı yazan necə yazdın baxtımı?

 

Tufan qopdu şimşək vurdu taxtımı,

 

İstəsəm də güləmmirəm, neyləyim.

 

 

 

Cavanlığım uçdu getdi əlimdən,

 

Qaçqın oldum, köçkün oldum elimdən.

 

Məhbəslərdə ayrı düşdüm gülümdən

 

İndi daha biləmmirəm, neyləyim.

 

 

 

Adil, yenə coşar təbin, ilhamın

 

Kim söndürər haqdan yanan bir şamı?

 

Həsrətinlə qarşılaram axşamı,

 

Tənhalıqda qalammıram, neyləyim.

 

 

 

A dünya

 

Cavanlıqda məclislərdə tost dedim,

 

İnsanlara qardaş dedim, dost dedim.

 

Şeir yazdım, dərd üyütdüm, qəm yedim,

 

Gənclik bitdi, dostlar getdi, a dünya.

 

 

 

Dünya dondu, mən çeşmətək çağladım,

 

Cihad dedim misir qılınc bağladım.

 

Ölən öldü, qalan qaldı - ağladım,

 

Kim deyir ki, cihad bitdi, a dünya.

 

 

 

Mənim qəlbim uca dağ şəlaləsi,

 

Mənim ruhum göydə Ayın haləsi.

 

Qeybdən gəlir mələklərin xoş səsi,

 

Fələk mənə zülm etdi, a dünya.

 

 

 

Dağ başında o gördüyün daş qala,

 

Mən hördüyüm, sən hördüyün daş qala...

 

Biz atları çapıb getdik dördnala,

 

Dağlarda izimiz itdi, a dünya.

 

 

Adil Şirin

Ədəbiyyat qəzeti.- 2020.- 23 may. S. 25.