Gördüm
bu "döyüşdə" məğlub olmuşam, əlimi
qaldırdım "ağ bayraq" kimi
Ümidim hələ də can verməmişdi
Qapınız döyüldü bir axşamçağı,
Sizə elçi gəldi, bizə ayrılıq.
Yenə niyyətini dəyişməmişdi,
köhnə libasında təzə ayrılıq.
Daha toy havası başında sənin,
yol gəldik şübhədən yalana
qədər.
Ümidim
hələ də can verməmişdi,
aşıqlar "Vağzalı" çalana
qədər.
Məni
nə havada buraxıb getdin...
xar oldum obada, millət içində.
Mənim
ciyərlərim alışıb
- yandı,
sənin elçilərin
şərbət içəndə.
Gəldi
qapınıza gəlin
maşını,
səni çöl çəkirdi, eşik çəkirdi.
Getdiyin yolların ayrıclarında
mənim baxışlarım
keşik çəkirdi.
Sənin
getdiyin yol, uzaq yoldu ha...
günüm bahar görməz, işim qışladı.
Sən gəlin köçməyə
hazırlaşanda
mənim ümidimin
köçü başladı.
...Daha xatirən də mənə uzaqdı,
gəlir qulağıma
bir soraq kimi.
Gördüm bu "döyüşdə"
məğlub olmuşam,
əlimi qaldırdım
"ağ bayraq" kimi.
Qapınız döyüldü bir
axşamçağı,
sizə elçi gəldi, bizə ayrılıq.
Yenə
niyyətini dəyişməmişdi
köhnə libasında
təzə ayrılıq.
Kənddə və şəhərdə
darıxmağın əks
bərabərliyi
Gülüzlüm, şəhərdə sənsiz
darıxmağa nə var ki,
burda zülümdü
-
gül-çiçəkli dağ cığırında
adam ölür darıxmaqdan.
Burda otlar-çiçəklər,
arılar-kəpənəklər,
bənövşələr-böcəklər,
hər şey qoşulub adama
darıxır, darıxanda...
...Şəhər küçələrində
nə var ki,
sənsiz darıxmağa...
olsa-olsa bir qəpiklik
hörməti olmayan
küçə itləri
tək adam darıxar
şəhərdə.
Bir də tinlərdə
veyillənən boş şirə qutularıtək...
və bir də dörd fəsli eyni donda
qarşılayan küknar
ağacı kimi...
burda darıxmaq canlıdı:
çiçəklər, arılar,
kəpənəklər
və bir də böcəklər kimi...
darıxdım...
Suriyadan son xəbərlər
Bu il də
Suriyada
ağ göyərçinlər
intihar elədi...
...Güllə səsindən
qorxan
anaların bətni
döl vermədi.
Adına
"bəşər" deyilən
və nələr deyilən
adam süd dişini
nişan aldırdı
ağzında körpələrin.
"A",
"B"... hərfləri güllələndi
uşaqların barmaqları
arasında.
Mağaza
vitrinlərindən
toz basmış uşaq
başmaqları yığışdırıldı.
...Dünən müasir
silahlar gətirildi Suriyaya.
Ağ göyərçinlərin
intiharı davam edir...
Bu kənd
Cavanları qazanc arxasınca
yad ellərə üz tutan, 5-10 qarı-qocanın ixtiyarına
qalan kəndin mənzərəsi
Tin-tin, küçə-küçə qocalır bu kənd,
üstündən, başından
yetimlik yağır,
damından-daşından yetimlik yağır.
Küçələrin gözü yol çəkir,
bu kəndin itləri yad nəfəs gəzir
hürməyə...
Gedəni-gələni yoxdu bu kəndin.
Burda qulaq batır sükut səsindən.
Qonşu
uşağın ərköyünlüyündən
beli əyilən ağac çəpər,
indi olsa qulağına səs təpər.
Hörümçəklər tor bağlayıb
qapıların kilid yerində.
Sükutdan rəngi solub,
boyası saralıb
pəncərələrin.
Qulağı bir addım səsinə təşnə.
Çox
qoca görünür
bu kənd yaşından,
bu kəndin "cavanı" yetmiş yaşında,
bu kəndin qocası yaşını
bilmir,
itirib ağlını,
huşunu, bilmir.
Burda arzuları dəfn eləyirlər,
başdaşı qoyurlar xatirələrdən.
Burda ölüm
dəbdə, əcəl
sevilən.
Bir-birə başsağlığı verməzlər
burda.
Qəbristanlıq böyüdükcə, kənd
kiçilir.
Bir gün bu kəndin
girəcəyində
bir lövhə asılacaq: burda insan yaşamır.
Burda sonuncu ölünü
Tanrı götürəcək yerdən.
Payız adam
Payız
adam,
bu fəsil sənin çiyinlərindən
nimdaş plaş
kimi asılı qalıb.
Qış kürkünü görmədim.
Dörd
ildi gözlərimdə
bir fəsildə qalmısan:
bomboz rəngdə.
Payız
adam!
Bu fəsil əynində
köhnəldi sənin.
Ürəyinə qabqardığın
heydən düşmüş
arzularınla
can üstə olan xatirələrinə
yol gedirsən.
Hələlik...
Payız
adam...
Şəkilli şeir
Mənə şəkil göndərdin...
o şəklin içində
hər şeyin
öz şəkli var:
Baxışın öz şəkli
var,
ürəyin öz şəkli var.
Ağrının öz şəkli
var,
göynəyin öz şəkli var...
Mənə şəkil göndərdin...
...bilirsənmi gəlişi
heç hansı
ana düşdü?!
sənsizliyin ağrısın
çəkən
məqama düşdü.
Mənə şəkil göndərdin,
nə rəngli şəkildi...
Bomboz ağrılarıma
duz basar, "məlhəm" olar...
Göyərər ağrılarım,
qaysaqlamaz, nəm
olar.
Bundan belə hər dəfə
o şəklə baxanda
xumarlanar gözlərim,
baxışlarım dəm olar...
Mənə şəkil göndərdin...
Vağzal gəraylısı
Uzun ayrılıqlar
vağzallardan başlayır...
Qatarların, təyyarələrin...
çiyinlərində daşınır
şəhərlərə...
Vağzallarda doğulur,
daşınır ayrılıqlar.
...Divarların yaxasına
mıxlanmış tablolar
alın yazımız sanki.
Böcək gözlü işıqlar
tale
yolumuzu aydınlaşdırır.
Yellənən əllər və
"hələlik" sözü
ayrılığın təsdiqidi
burda.
Hər qərib baxışın
rəsmi cızılır
vağzal divarlarına.
Gedənlərin dilində vağzal
bayatısı
ikicə kəlmə
-
"mən getdim...".
Namiq Dəlidağlı
Ədəbiyyat qəzeti.-
2020.- 12 sentyabr. S. 30.