İnanma mənə...

Sənə danışdıqlarımın hamısı yalandı...

İnanma mənə...

Heç vaxt tutmadı əllərimi, demədi sevirəm səni...

Hər gün daha çox sevmədi məni

Çiynimin çuxurlarında

dünya boyda kədərlərim var...

Qalanlarıma baxma sən,

mənim neçə-neçə gedənlərim var.

Göz bəbəklərinin divarlarında

mənə demədiklərin,

səbəblərin...

Səbəblərim var!

Bilirəm, görürəm, anlayıram və gedirəm.

Ovuclarının istisini söndürərkən meta reallıqlar

Dodaqlarında Zərdüştün əbədi alovlarını daşıyır

Yaşayır öldürərək, yaşayır o.

Sevə bilmir əzizim, sevə bilmir...

Ənənəvi qəbullanmanlar

hakimiyyət quraraq zehnində...

İtələyir məni qəlbindən məntiqinə...

Mən ovuclarımda gizlədirəm

qürur izlərini

Göy üzünü...

Bircə göy üzünü saxlasın mənə,

qalanı boş, dahası təfərrüat

Sənə danışdıqlarımı unut, beynindən sil və at...

Yum gözlərini, əbədi olmayan bir yuxuya yat

Qoy sarsın ruhunu çəhrayı bir düş

Yalanı sevmirəm, başa düş.

Dözə bilmirəm, belə çox sevmə məni

Axı ən çox sevdiyim,

hər gün daha çox sevmədi məni.

Beynimdə tikdiyim xoşbəxtlik sarayının

bütün kərpicləri uydurmadır,

bütün sütunları qürur.

Taxtadandır ruhumdakı bütün istehkamlar

Beynimin içi ən dəbdəbəli mədrəsədir

Döşəməsi göz yaşı, tavanı sürur...

Bircə göy üzü ümid yağdıra bilir melanxoliyama...

Hər gecə gözlərimi beləcə zilləyirəm ulduzlara...

Sentimental deyiləm, gülmə mənə...

Get-gəlli bir həyatın qalıcı melanxoliyasıdır,

mənim payıma düşən...

Bilmirsən necə çətin olur

yıxılan xəyalların yalın əllə yenidən qurulması,

İnanma mənə...

Heç vaxt demədi həyatımın qadınısan,

Heç vaxt almadı sənə danışdığım

o yabanı çiçəkləri,

Bağışla məni... hamısını uydurmuşam

O da heç mənim həyatımın adamı deyildi

Adamsızlığım idi

Sadəcə bu.

Nargis

Ədəbiyyat qəzeti.- 2020.- 19 sentyabr. S. 6.