***

Hənirtini duyacammı

ya acımasız-acımasız

əzib keçəcək kölgəmi?

Bir baxsana

neçə yorğun-yorğun titrəyir

ayaqlarının altında...

***

Pəncərəmə yağır qar...

unudulmuş bir mahnını zümzümə edir

gecəyarısı rüzgar

ancaq ağrılı günlərimi xatırladır

elə rəhmsizdi xatirələr.

***

Dünyasını dəyişən dostlarıma

bir-bir zəng edirəm:

- Alo, alo!

otağımı çürümüş xəzəl

və torpaq qoxusu bürüyür...

***

Səni xatırladım;

yerişini,

gülüşünü,

gözlərini -

kölgələr bir-birinin içindən keçib

ağrılarımı bölüşəndə...

***

Döyürəm qapıları

döyürəm gecə-gündüz.

bütün qapılar səssiz,

bütün qapılar kimsəsiz.

Yer üzündəkitək

göy üzünün də qapıları cəftəsizdi -

məni yox eşidən!

***

Bir gecəliyə

bir günlüyə olsa da

mağaraya dönmək gərək,

uzaq illərin qoxusunu duyan

mağara adamıtək.

***

Ürəyim kəpənək qanadı,

Təsəllinin ömrü üç gün çəkmədi.

külək də gecikmədi -

əllərində can verən çinarı

çəkib apara bilmədim şeirimə...

***

Hava kəskin dəyişəcək, söyləyir

yaşılgöz sinoptik qız.

isti yerlər buradan çox uzaq.

bir ömür qar yağacaq

eyvana çıxmasın qanadsızlar!

***

Yuxu tutdu

huş apardı məni.

hara getdim

harda itdim?

Yad gördü...

dost olsaydı tapardı məni.

***

Çırpına-çırpına düşdü əlimə

nəfəsi kəsildi gül ləçəyinin.

elə zərif, elə kövrəkdi...

ipək saplar kimi süzüldü birdən

gözlərim baxa-baxa soldu,

üzüldü birdən...

***

1

Hələ yazılmamış şeir kimisən

misra-misra pıçıldayıram səni

gözlərini, dodağını

rədifli qafiyətək xatırlayıram.

Sözlərə, səslərə bölürəm

nəfəsim tükənir, boğuluram...

yenə də can atıram

hər gün səni görməyə

və xatırlamağa -

misra-misra...

qafiyə-qafiyə...

2

Bir başqa ayrılıqdı bu ayrılıq!

sənə təsəlli verəmmirəm.

heç özüm də bilmirəm

özünü itirən adamların

təsəllisi nə?!

3

Dönüşü olmayan bir yolda

səni gözləyirəm

son bahar səmasıyam elə bil -

gah günəş,

gah bulud...

biri deyir - gözlə,

biri - unut!

4

Səni sevmək

göz işlədikcə uzanan "gedər-gəlməz"də

ev tikmək kimi bir şey,

susuz səhralıqda

dəniz axtarmaq qədər gülünc...

Səni belə sevdim,

belə hördüm-

kərpic-kərpic...

5

Ayrılıq qara saçlar kimidi

ağarmağa başlayır,

sən ona alışırsan.

özünə haqq qazandırmaq -

guya heç nə vecinə deyil

olsa-olsa saçları rəngləməyə bənzəyir

Ayrılıq gözləməkdi

günlərlə durub

uzağa baxmaq kimi.

Bax bu tindən, o dalandan,

içini saran

lənətə gəlmiş o şirin yalandan

"bir gün çıxıb gələcək!"

6

Sən bir bülbül nəğməsiydin

qəfəsə rast gəlməsəydin?

qəfil küsüb-barışmağın, şıltaqlığın

elə dadlı-duzluydu ki.

İndi elə şit

hər eşitdiyim söz,

hər udduğum loxma.

bilirdim, inanırdım amma

bu sevdadan

mütləq duz yığılmalı qana,

həm də, o duz daşa dönməli

yeriməli ürəyin başına!

Sentyabr, oktyabr 2019

Fəxrəddin Əsəd

Ədəbiyyat qəzeti.- 2020.- 18 yanvar. S. 9.