Allahdan daha şox sevdim mələklərini...

 

 

Köç yeri

 

Duman və sis qalxan türkün

 

      köç yerindən başladı dünyada həyat:

 

bunu sərsəri, sərgərdan

 

      gecələrin üzünə ağaclar deyir,

 

bunu səfilanə gəzənə qızıl-qırmızı

 

      şərabla salxımlar deyir,

 

bunu yurddan-yurda qoşur ulduzlar belə

 

bu gur axan çayların geridə qalan səsidi!

 

 

 

Və mənim tək bir istəyim

 

      yatıb qalmaq sənin köksündə...

 

14 yanvar 1917

 

 

 

Hüznlü anlar

 

İsti soba yanında

 

gecələr keçirirəm,

 

yelləyirəm elə hey

 

körpəciyəz oğlumu.

 

 

 

Nil çayında zənbildə

 

axmaq daha yaxşıdı!

 

Atan yaddan çıxarıb

 

bu öz gözəl oğlunu.

 

 

 

Gecə ötdü... və başqa gecə

 

gəldi onun növbəsinə.

 

Şah yuxu alsın deyə,

 

Bir incəbel ayaqda.

 

 

 

Anası pıçıldayır,

 

səhrada İsmayıla:

 

- "Atan səni unutdu,

 

sevimli oğlum mənim!".

 

 

 

Ey zavallı şahzadəm,

 

sən də böyüyəcəksən.

 

Bir vaxt anlayacaqsan

 

əbədi deyil heç nə!

 

 

 

Hüznlü bir saatda,

 

isti soba yanında

 

ayrısı deyəcək:

 

- "Atan səni unutdu,

 

Sevimli oğlum mənim!".

 

2 fevral 1917

 

 

 

Avqust

 

Avqust - çiçəkləri bir özgə,

 

Avqust - ulduzları bir ayrı,

 

Avqust - qızılı salxımlar ayı,

 

üzüm tənəkləri və quşarmudu ağacları

 

qırmızı-qonur - avqust!

 

Dolğun, bəyənilən dadı,

 

                        şahənşah almalar ayı

 

uşaq kimisən, rəqs edirsən, avqust.

 

Ürəyimə ovcumun içi kimi naxış çəkirsən

 

imperator adınla, şöhrətinlə,

 

Avqust! - Tək qəlb, tək ürək!

 

 

 

Gecikmiş busələr ayı,

 

ura qızılgüllər və öləziyən ildırımlar!

 

Ulduzların yağışı -

 

Avqust! - ulduzların paradı keçən ay!

 

07 fevral 1917

 

 

 

Qaraçı toyu

 

Nalların altından -

 

çamır sıçrayır!

 

Baş şalı üzlərdə - bir sipər kimi.

 

Ərgənləri şəhərdə

 

daha elçi düşən yox!

 

Heç olmasa sən apar

 

Uzun yallı at bizi!

 

 

 

Bizə izin vermədilər

 

bu atalar, bu analar -

 

zəmi, bıçənək yeri -

 

soyuq və şehli yataq!

 

 

 

Şərabsız və çörəksiz

 

tox görünər keflilər -

 

alatoranda bunu

 

qaraçı toyu deyər!

 

 

 

Qədəhlərin

 

dolusu var, boşu var

 

gitaranın harayı,

 

Aylı gecə və çamır

 

sağa, sola yıxılan

 

qaməti əyilən

 

bir knyazdı qaraçı,

 

qaraçıdı - o knyaz.

 

 

 

Cənab, özünü qoru -

 

Səni də yandırarlar!

 

bu qaraçı toyunda

 

İçib sərxoş olanlar.

 

 

 

Ordakı o komada

 

kürk və bir də baş şalı

 

zəng səsi və xışıltı

 

pıçıldayan dodaqlar.

 

 

 

Mahmızların zil səsi,

 

sikkədən boyunbağı

 

kiminsə əlindən

 

bir gözəlin əynindən

 

ipək köynək sürüşür.

 

 

 

Kimi də bu gecədə

 

öküz kimi böyürür.

 

Sübhə yaxın yatışan

 

bu, qaraçı toyudu...

 

25 iyun 1917

 

 

 

İki qanadın sənin və həvari Yəhya

 

Mən səni geri alaram bütün Yer üzündən,

 

lacivərd göy üzündən,

 

geri alaram səni,

 

çünki orman mənim

 

            beşiyim və məzarım orman,

 

çünki bu torpaqda varam, yalnız bir ayaqda,

 

çünki haqqında nəğmə oxuyuram -

 

istəsə də özgə heç kim bacarmaz...

 

 

 

Bütün zamanlardan, siyah gecələrdən

 

geri alaram səni

 

qızıl şanlılardan,

 

            qılıncla döyüşə girənlərdən,

 

açarları tullayıb bir yana

 

qovaram artırmalardakı köpəkləri,

 

çünki qış gecələrində belə

 

köpəklərdən daha sədaqətliyəm...

 

 

 

Səni geri alaram

 

bütün yadlardan, ondan və birindən

 

sən olmayacaqsan kiməsə adaxlı,

 

mən - kiməsə qadın!

 

son bəhsdə alaram səni - sus! -

 

həvari Yəhya onun yanında

 

gecələr keşikdə sərvaxt duran kimi...

 

 

 

Hələlik səninçün dua etmirəm

 

Tale, qismət köksümdə və bərabərimdə,

 

oh, lənətlənmişlər! - özündə qalırsan sən

 

fəzaya kilidlənib iki qanadın sənin, -

 

çünki dünya beşiyin sənin və

 

            məzarın da bu dünya!

 

15 avqust 1916

 

 

 

Şöhrət taxtındakı kimi əyləşən biri

 

Yaşayır, ölməyib heç də iblis içimdədir!

 

vücudumda - həbsdəki kimidir,

 

həbsdəki kimidir - özündə...

 

Dünya - dörd divar,

 

çıxış yerində - balta.

 

("dünya - bir səhnə", -

 

kəkələyir oyunçu.)

 

kələk gəlmir topal, axsaq təlxək.

 

Vücudumda -

 

şöhrət taxtındakı kimi əyləşən biri,

 

vücudumda - bürüncəkdə, sanki ehramda...

 

 

 

Uzun və çox illər yaşa, üstündə əs!

 

(təkcə şairlər sümüyünə qədər -

 

yalanın içindəki kimi!)

 

yox, kef çəkmək bizlik deyil

 

nəğməkar qardaşlar vücudunda

 

pambıq sırıqlıda, bənzərsiz xalatda...

 

 

 

Vərəmləyərik yayın istisində

 

biz də yaxşılığa dəyərik.

 

Vücudda bordağa bağlanmış kimiyik,

 

içimizdə qazanın dibindəyik...

 

 

 

Faniləri yığmarıq, aşiq deyilik,

 

bu, bir heykəl yapmaq kimidir.

 

Vücudda - hər kəsə bəlli kimi,

 

vücudda - sərdabdakı kimiyik,

 

vücudda - çarəsiz kimiyik,

 

sürgündə saralıb-solan kimiyik...

 

 

 

Ah, dəmir rübənd!..

 

Vücudda - gizlindəki kimiyik,

 

ingilis arağında qaracöhrə yazı və naxışıq...

 

5 yanvar 1925

 

 

 

Allahdan daha çox sevdim mələklərini

 

Qayğılardan

 

qaməti əyildi Allahın və sakitləşdi.

 

Bax, odur gülümsədi

 

bax, gör mələkləri...

 

 

 

Onları bəmbəyaz,

 

şəfəq saçan kimi yaratdı,

 

böyük qanadları var, qanadsızı da olur...

 

 

 

Və o üzdən daha çox ağlayıram,

 

ona görə, Allahdan daha çox sevdim

 

onun əziz mələklərini...

 

15 avqust 1916

 

 

Marina SVETAYEVA (1892-1941)

Çevirəni: Şükür ŞƏNOL

Ədəbiyyat qəzeti.- 2020.- 18 yanvar. S. 29.