Vida

Niyə gün qaraldı,

Ay kölgələndi,

Ümidlər sovuşdu sonsuz həsrətə?..

İlkin görüşümüz

Sanki dünəndi

Sən bu gün tələsdin əbədiyyətə?!

Yuxusuz gecəni

Açdım kədərlə,

Elə bil bir qolum, qanadım sındı.

Sandım ki, bu ağır,

Qəmli xəbərlə

Nəslimin ilk vida zəngi çalındı.

Yandı misraların

Gur şöləsilə

Nur saçdı hər yeni kitabın sənin

Nəsillər söylədi Vurğun diliylə:

"Şair, nə incədir rübabın sənin".

Ey ata üzünə həsrət qalan dost,

Yaxşı ki, illərin analı keçdi.

Bircə təmənnası

Şeir olan dost,

Ömrün də

Şeirintək

Mənalı keçdi.

Keçdimi?

Əbədi qaldı dünyada

Ucaltdın sənətin nəcib səsini.

Sənə vəzifələr vəd olunsa da,

Sən seçdin

İnsanlıq vəzifəsini!

Durur yadigarın doğma Vətəndə

Cüt övlad -

Qartalın cüt qanadıdır.

Özün fəxri adlar

Daşımasan da,

Adın şeirimizin fəxri adıdır!

Dayansın dostların

Qoy cərgə-cərgə,

Sənin bu sonuncu ziyarətində.

Bizə miras qalan

Şeirinlə birgə

Qalır məhəbbətin, sədaqətin də...

Nəbi Xəzri

Ədəbiyyat qəzeti.- 2020.- 25 yanvar. S. 16.