Bir dəfə dəli olmuşdum,

Hamı məni sevirdi.

Hamı bir-bir pəncərədən

Evimi seyr edirdi.

Elə bil dünya idim

Hər kəs baxıb keçirdi.

İt də mənimlə

bir qabdan su içirdi.

Salam verməyən qadın,

Mənə yemək verirdi.

Məni bağışlayırdı

Ürək-dirək verirdi.

Allah da məni o vaxt

Ovcunda saxlamışdı.

Çiynimdə günah yazan

İşsiz, yuxulamışdı.

Adamlar niyə belə,

Allah niyə belədi,

Ən çox sevdiyim kəslər,

Məni sevsinlər deyə

Məni dəli elədi?!

***

Açıb çəmən üstə bu lal süfrəmi,

sənə bal süzərdim

susqunluğumla.

Saçına şeh kimi düşərdim ...heyif...

Pis vaxtda getdin.

Kəpənəyə dönüb dəli baxışım,

toxunardı şirin təbəssümünə,

nazını qoyardı gözünün üstə.

Öpüb o utancaq səssizliyini

qonardı açılmış dizinin üstə.

Ən şirin gecənə dönərdim ... heyif,

Pis vaxtda getdin.

Payızı seçmişdim səni sevməyə

Elə sevərdim ki, bahar olardın.

Xəzəl xışıltısı... unutqan cığır...

Axır ki, hər bir şey gözəl olardı...

Sonra, yanağının qəmzə yerində

Yıxılıb sakitcə ölərdim, heyif...

Pis vaxtda getdin...

***

Səni harda sevim mən,

bu dünyanın hər yeri

sevmək üçün balaca.

Ağacları balaca,

çicəkləri balaca...

yalanları dağ boyda

gerçəkləri balaca...

dodaqlarında bir az

Tanrısız yerlər qalıb.

səni harda öpüm mən,

o yerlər də çevrilib haqqa dua eləsin.

daha əlim çatan yer,

arzuma dar gələcək...

sənin o qış saçına sanma bahar gələcək.

gedim harda unudum, harda boğum bu eşqi?

keçməsin mələklərin

şeytanların əlinə...

düşməsin qarıların gəlinlərin dilinə...

gedim harda ölüm mən

çıxmasın ahım mənim.

harda ölüm, ilahi?!

gəlməsin qəbrim üstə bircə günahım mənim!

***

Sən nə qədər unudulmusan yerişindən bilirəm,

Nə qədər sevilmisən gülüşündən bilirəm.

Kişilər unutmağın yüz növünü bilirlər,

Qadınlar iki-üçün.

Sevgi qoxuyursan,

Səndən çox gediblər, bilirəm.

Saçların açıq, ayaqların bağlı,

Tərk ediblər, bilirəm.

Kişilər getməyin yüz növünü bilirlər,

Qadınlar iki-üçün.

Vəfasızlar gözəl olur,

Gözləri mavi, dodaqları ölüm,

Baxışları rahatlıq alır,

Xatirələri zülüm.

Kişilər yüz dəfə vəfalı olurlar, canım

Qadınlar iki-üç dəfə...

***

Ən sonda da hamı, hamı.

Bir ağacın kölgəsində

Yorğunluq kimi,

Atıb gedir adamı...

Belə niyə olur ki,

Əlini gülə uzadırsan, payız çıxır.

Çocuqluğun günaha böyüyür,

Çiçəklər günaha açır...

Bəzən,

tərəzidə 20 qəpiyə adamları çəkən,

dünyanın ən çəkici qarısı qız çıxır.

Bəzən də,

Əlini cibinə uzadırsan, qızının göz yaşı çıxır.

Acı olur oğluna ala bilmədiyin şirni.

Qarşına ömrün ən şirin aldanışı çıxır...

Hərə bir tərəfdən içir gedir,

xoşbəxtliyini, sevincini,

Çay yatağı kimi qalırsan bomboş...

Səssiz, ağrılı...

Gövdədən qopmuş budaq yarpaqlarıtək

can verən yaşıllığa bükülüb qalırsan.

Bəzən belə alınır, qardaşım,

Payız gəlməmiş avqustda tökülüb qalırsan...

Ən sonda da hamı, hamı...

Bir ağacın kölgəsində,

Yorğunluq kimi,

Atıb gedir adamı...

***

Günahdan qaçmaqdan taqətim itib,

Yenə sənə döndüm niyə, bilmirəm.

Səninçün darıxmaq tükənib, bitib,

Oyan, qapını aç, döyə bilmirəm...

Sənin ayrılıqdan uzun saçını

Yenidən yoluma biçib gəlirəm.

Bütün əyin-başım sevgi tozudu,

Yüz dənə ürəkdən keçib gəlirəm.

Fələyin gözündə nə divar, nə sən

O bilir ürəkdə hansı gedişdi.

Bu tavansız otaq, bu da ikimiz,

Qapını bağlamaq mənasız işdi.

Bəlkə unutmusan, yadından çıxıb,

Hər dəfə saçını hördüyün tərəf.

O qədər əlvida sözü çırpılıb

Qırılıb qəlbində sevdiyin tərəf.

Kimə hədiyyədi, kimə yuxudu,

Arzuya açılmır bazar dünyada.

Gedirsən, ya məni, ya dünyanı al,

Tanrı da mələksiz azar dünyada.

Həsrətdən şeytanın qulağınacan

Nə qədər daş görsəm, yığmışam, oyan!

Bu qədər dərdimlə, məhəbbətimlə

Sənin ürəyinə sığmışam, oyan.

Bəlkə şimşək kimi çaxdım ömrünə? -

Bulud da bu boyda eşqi saxlamaz.

Sən yağış damcısı yarpaq könlümə,

Damcılar yarpaqda yaşayır bir az!

Qismət MƏSİM

Ədəbiyyat qəzeti.- 2021.- 17 aprel.- S.4.