Təkliyin bir üstünlüyü var

ölüm xəbəri gec çıxır.

Rəqslə imza

Müharibəyə gedən yolda yolüstü

rəqs edən şəhid Fədailin xatirəsinə

Onu görən inanmazdı

döyüşə gedir bu kefnən,

Şübhələnib deyərdilər -

görüşə gedir bu kefnən.

Çağırmışdılar elə bil,

yol almışdı Çənlibelə.

Təzə dil açan bülbültək

nəğmə idi könlü belə.

İllərin tamarzısıdı,

Vətən buyruğa göndərsin.

Bağdan, bağçadan ayırsın

yaraqla dağa göndərsin!

Bəlkə niyyət eyləyibdi,

niyyəti hasil olubdu,

Bu gün göydəndüşmə kimi

Allahdan nazil olubdu,

Parladı bir qılınc kimi,

gün altında qəmzə qaldı.

Ana torpağın üstündə

rəqsi ondan imza qaldı.

Borc

Şəhidin dilindən

Sevgisinə yetişmədiyim qız,

Ardınca qarabaqara

yolların dabanını çıxartmaq

boynumun borcu idi...

Daş qalalar bürcüynən,

şəhid ömrü borcuynan deyilər.

Şəhid nağılı acı nağıldı -

Keçmiş qranit daş kimi ağırdı,

gələcək boyunbağı kimi dağıldı.

Borc borcun üstünə mindi,

borc borcun üstünə yığıldı.

Dərdini döşəsən, yer çatmaz,

yük vursan Devi - çəkməz,

Şəhidin ehsanından

acın da təbi çəkməz.

Yəqin, anan mənə eyib tutacaqdı, -

səni cırnatmaq üçün

ən yaxşı halda meymuna oxşadacaqdı,

amma çayı

hansı mürəbbə ilə xoşladığımı da soruşacaqdı.

Səni sıxmalı sinəmə avtomatı sıxdım,

Görüşünə çıxmalı yerdə

quş qatarıynan gələn güllə qabağına çıxdım.

Bu döyüşdü - kim öldü, kim yaralı çıxdı,

Ürəyimdə çırtlamayan sevgi başda idi,

amma Vətən ondan irəli çıxdı.

Sevgimi sanballamadım,

bahasını yaşamadım...

Sinəm bazar yeri -

sevgim bazarda müftə qaldı,

Zifaf gecəsi

üstümüzə örtüləcək yorğan yükdə qaldı.

Söz sözü çəkib gətirir,

söz dolanmadığı künc qoymur,

Sevgisinə yetişmədiyim,

adını bilmədiyim qız,

sənə olan borc məni

qəbirdə də dinc qoymur.

Müharibə

Müharibə qəribədir

Hər kəs öz vəznində olur, -

Hər gedən bir işə gedir.

Kimi şəkil çəkdirməyə,

Kimisi döyüşə gedir.

Şirinlik

Torpağı alacağımızı

əvvəldən bilirdilər,

Oğul doğulduğumuzda

şəhidlik bahası

şirinlik alırdılar.

Təkliyin estetikası

Yığışıb dağ arxasına aşan

günəştək batmaqdı təklik.

Doğmalara zəng daha çox

özünü xatırlatmaqdı təklik.

Evin bir açarı da çöldə olar -

"Yataram ayılmaram" qorxusu

canında nəbz kimi atar,

Qapının dalını vurmaz,

bağlayar açarı çıxarıb yatar.

Təklik ağrısından yana

nə etsən gücsüz olur, bivec çıxır,

Təkliyin bir üstünlüyü var

ölüm xəbəri gec çıxır.

Sonra

Yaz yağışı gün gətirir,

qış küləyi sazaq...

Qulaqlara qurğuşun! -

sevgi ayrılıqdan sonra əzab.

Faraş ölümlər

Ölüm kağız pul kimi düşdü dəyərdən,

Əzrayılın gəlişi arımıza gələr...

Ağlıkəsməz uşaq əlində açılan

havayı güllə karımıza gələr.

Uşaq bağışlanar, biz də onları

ölümlə faraş tanış etdiyimizin

bədəlini verərdik.

Azər bəy Məcid oğluna

Azdan-çoxdan tanıyıram,

seçirəm adam safını.

Əlimdə bir şeir payı -

gəlib döyərəm qapını.

Ağrıya üz turşutmarsan,

"Xoş gəldin!" də eyləyərsən.

Xeyirə qanad taxarsan,

şəri yoldan əyləyərsən.

Xeyir-bərəkət olarmı,

küləklər sərt əsən yerdə?!

Dostlar səni xatırlayar

düz əyrini kəsən yerdə.

Zaman amansız hökm etdi, -

kim ayırar suyu undan?!

Ot kökü üstündə bitər,

bəylik yağır suyumundan.

Bəy oğlu, bəy yadigarı,

sən bəy yurdu, bəy yerisən...

Bu günlə dünən arası,

keçmişdən üzü bərisən.

Öz aləmin, öz halın var,

ayrı halla uyuşmadın.

Həmişə dağ ətirlisən,

sən ətrini dəyişmədin.

Yaddaşında bir uşaq var, -

uşaqların ən şuluğu...

Bənna daş üstə daş qoyar,

sən üst-üstə yaxşılığı.

Sələflərdən qalma miras -

lap bir az da boyad olsun!

Bəylik bəyliyə mindikcə

bəylərin ruhu şad olsun!

Mir Hadi oğlu Salmana

İlahinin qaydasıdı -

Qalxar, enər pilləkənlər...

Hamını heyrətdə qoyar

Daş üstündə gül əkənlər.

Seyid kimi mərhəmətdən

Ucaldıb qala salmısan,

Qaranlığa düşən olsa,

İşığa yola salmısan.

Hər adamın işi deyil

Qürbətdə ad-san qazanmaq.

Gül çox olar, tez seçilər

Arasında qara zanbaq.

Bayram olanda dost-tanış

Sənin başına cəm olar.

El-obadan kim buyursa,

Müşkülünə əncam olar.

Səni tanıyan tanıyar,

Səni bilən bilər, kişi.

Kim ki faniyə bağlanmaz,

Sənin kimi gülər, kişi.

Sevgi sualları

Halına yanmaq yasaqdı,

Oduna necə?!

Yanına gələ bilmirəm,

Yadına necə?!

Bu nəğmə belə oxunmaz,

Bu xalı belə toxunmaz.

Üzünə dodaq toxunmaz,

Adına necə?!

Zəhmindən qorxu damandı,

Kərəm sahibi, amandı!

Eşq yaşlı kişiyə mandı,

Qadına necə?!

Ürək öldürən

Ey ürək öldürən,

dəniz eşqi qorundan keçirirsən,

Beş günlük qonağı

gen dünyanın darından keçirirsən.

Bu eşq qu nəğməsi,

yaşılın sarıya çalan rəngidi,

Buyruqdu, yazıdı -

hər payız yaşıl sarıda səngidi.

Heç qulaq verdinmi

sarıda yaşılın nəğməsi bitir?!

Ey ürək öldürən,

gəl, ürəkdə səndən qalanı götür.

Şadlıq

Eşitdim ki, darıxmısan -

mənim üçün - çox sevindim!

(Yalandısa, gerçək olsun!)

Güzgü qabağına keçdim,

Baxana qəşəng göz basdım,

Dedim: - Qalmaz daha dərdin?!

Üzbəsurət təbrik etdim,

Gözaydınlığı da verdim.

Təklik

Təkliyin hüznü

ölüm hüznü kimi 40 gün çəkir.

Bir olduğun bağlar qırılır -

birdən təkə çıxırsan,

Yolun qəfil diklənir,

elə bil yer əkəndə

boşdan bərkə çıxırsan.

Köhnə tərzindən soyuyursan,

yaydan qışa ağac kimi -

yolüstü yarpaq tökürsən,

Payız yarpaq üçün marığa durur...

Bükülmüş yarpaqlarda xatirələr

səndən qopur qırağa durur.

Dəyişirsən get-gedə

qədərlə barışırsan,

Qışdan yaya yazın yarpaqlarıyla

yeniyə alışırsan!

İlham QƏHRƏMAN

Ədəbiyyat qəzeti.- 2021.- 24 aprel.- S.10.