“Torpaq nə rəngində”

Ağaçlar qurumağa budağın ucundan başlar

Başını quma gömən köklər yuxuya qalsın.

Çəkilərkən gövdədən öz mayesiylə yaşlar

Ölümün ayaq səsi yaxınlaşdıqca yavaşlar

Yavaşlar, yavaşlar

Torpaq can rəngində.

Məhəbbəti ipisti sarar siyah qaranlıq

Kirpiklərin yuxuya səd çəkməsinə inad

Sevdanın ətəyinə dolanarsa şeytanlıq

Güvənsizlərə ömür, sonrası pərişanlıq

Pərişanlıq, pərişanlıq

Torpaq hicran rəngində.

Qoyun-qoyuna yatmış göyə qonşu dağların

Başında ağ kəlağayı, ətəklərində bahar.

Gözyaşı qədər bərraq, bulağın soyuq suyu

Ay bir addım uzaqda, üç addımda ulduzlar

Ulduzlar, ulduzlar

Torpaq asiman rəngində.

Bu gün dünəndən hüzünlü, yarınlarsa bu gündən

Hər bəbəyin gənzinə dolar barıt qoxusu.

Boşa keçmiş həyatlar nə gün dönər sürgündən

Canlı cənazə ruhlar, bixəbər öldüyündən

Bixəbər öldüyündən, bixəbər öldüyündən

Torpaq qan rəngində.

Sevda könül borcudur büllur fənərdə gizli

Məsumiyyət özünü təslim etmiş əkinə.

Hörümçəyin toruna düşürmüş sərsəm ağlı

Fikri durmuş adamlar, şeytani çıngıraklı

Şeytani çıngıraklı, şeytanı çıngıraklı

Torpaq hüsran rəngində...

Mustafa BƏRÇİN

Ədəbiyyat qəzeti.- 2021.- 14 avqust. S. 9.