Qadın

Sənin də

çaşqınlığını ələ verdi

"namərd" gözlərin,

mərd qadın.

Bir baxışdan ömrünə

Günəşin doğa biləcəyini də

Çox yox,

Bircə dəqiqə sonra

Bütün keçmişini unudub

Şaqqanaq çəkib güləcəyini də...

Satdı səni gözlərin, qadın,

Gözünün içində

Uşaqlıqda qurduğun evciyin

Böyüyüb həyət-baca olmuşdu.

Şüşə bəbəkli gəlinciyin

Yalançı səslə ağlamırdı ta,

Gözü gerçək dolmuşdu.

Bir əks cinsli oyuncağa tovlanmışdı, bəlkə də,

Ovlanmışdı, bəlkə də.

Görürsən, hər şeyin əks cinsi var,

Hətta kəlmələrin də...

Yenə salım yadına,

"Ovçu" kişiyə aid,

"ov" kəlməsi qadına...

Gözlər də ovçulartək,

Namərd olurmuş, demə,

Xəyallar qırılırmış,

Şüşə bəbək dolanda.

Bir ov qəşəng, ovçu namərd olanda.

Səni, baxışların ələ verdi,

Mərd qadın,

Kədər qadın, dərd qadın!

Namərd ovçu hardan anlasın ki,

Sənin gözündən yağan

Ehtiras yox, sevdiyin kişiyə

Ona bənzər oğul doğmaq istəyi...

Nə qansın ki, xoşbəxtlikdən

Süstləşmiş ovcundan düşən

Bütün xəyanətləri

Yumub boğmaq istəyi.

Səni gözlərin ələ verdi,

Nə qoyaq ki, adını,

Bəxt, tale, qədər, şans,

Bilmirəm ki, hansı gerçək,

Hansı yox.

Bir şey dəqiq,

Nə yazıq ki,

Ovun ovçu

Seçməyə heç şansı yox.

Hara yazım adını

Bir adlıq yer

Ürəyimi ağrıdır.

Hara yazım,

Hara cızım adını?!

Xəyal məni aparır...

Nə ola, müəllimlər gələ,

Qulağımı dartalar,

Üstünə "səni sevirəm" sözün

Cızdığım o partalar

Necə oldu, görəsən?!

Necə oldu, görəsən?!

O göyçək qız, o yanmış,

Bu gün

çərşənbə tonqalında

bir parta taxtasını

güclə xilas elədim

parası odda yanmış.

Yanıq yarası olanlar anlar məni...

Bir gün

Ürəyimin üstünə dağ basdım,

Dişlərimi bir-birinə sıxa-sıxa,

O qızın adının axırına çıxa-çıxa,

İndi mən bir evin kişisi,

Sən bir evin qadını,

Hara yazım adını?!

Çoxdan anlamışam ki,

Dəriyə döymə ziyan,

Ağacı cızmaq olmaz, partanı yazmaq olmaz.

Şeirdə hamı duyar,

Qumu ləpələr yuyar,

Divarları çimizdirər yağışlar,

Hara yazım adını,

Yer tapmıram, bağışla!

Tənha rəssam

Bayırda narın yağış,

Rəssam otaqda yalqız.

Otaq soyuqdu, bumbuz.

Tabloların əlindən

Barmaq basmağa yer yox;

Meşə, orman, heyvanlar,

Çay, körpülər, balıqçı,

Dəniz, gəmi,

Günəş, bulud, dağ, dərə,

Səhra, dəvə, dəvəçi,

At, araba, yol, cığır,

Ana rəsmi, körpəsi,

Nə bilim, nələr, nələr...

Bu rəsmlər

Örtüb divarın

Çatlarının eybini...

Çılpaq və yarıçılpaq qadın rəsmlərinin

Heç nə örtmür eybini.

Ehtiraslı rəsmlər

Dolu olan otaqdan

Qadın iyi heç gəlmir.

Toz basıb şəkilləri,

Bəlkə də, bura çoxdan

Bircə qadın da gəlmir.

Günəş rəsmlərdən boylanır

Pəncərəsiz otağa.

Nəfəslik nəfəs almır,

Nəfəs alsa, boğular

Önündəki toz basmış

Boyaların iyindən.

Bu rəssamın

Nəyi varsa, köhnədi.

Dünya gözündə köhnə,

Gülüş üzündə köhnə.

Satılmayan şəkillər

Küncdə çoxdan köhnəlib.

Üzbəüz rəsmləri

əyib əyri göstərən

güzgü çoxdan köhnəlib.

Yağış yağır,

Tavan damır,

Rəngli qablar düzülüb damcıların altına.

Adama elə gəlir

Fərqlidi damcılar da,

Rənglidi damcılar da.

Yağış yağır,

Solğun bir peyzajdakı

Güllər sanki su içir.

Rəssamın yuxusunda

Sevimli natürmortu kətana gəlin köçür.

Sehran ALLAHVERDİ

Ədəbiyyat qəzeti. - 2021.- 31 iyul.- S.24.