Ağaclar, Marqo və yaxud notların dedikləri

Frederik Şopenin

"Noktürnlər"ini dinlərkən...

Ağac qollarını açıb səmaya

Quşları geri səsləyir, qoynundakı yuvaya!

***

Hava sakitdirsə,

demək, ayrılıq havasıdır.

Bu dəfə külək ağacları tərk edib!

***

Şəhərlər

ağacların həbsxanasıdır!

***

Oyuncaqlarıyla böyüyən uşaqlar

Xəbərsizdir

oyuncaqlarıyla ölən uşaqlardan...

***

Bax, Marqo,

yanımızdan əlidolu keçən zamandır!

***

Ağaclar Tanrının nidasıdır!

***

Səni, əbədiyyən unutmaq istedadını daşıyıram özümlə,

O istedad ki, heç vaxt kəşf olunmayacaq!

***

Ağacların yaddaşına köçmək istəyərdim,

əbədi yaşamaq üçün!

***

Yaxşı şeirlər fatihə kimi

hər dəfə ayrı-ayrı insanların xatirəsinə oxunur!

***

Küçə telefonlarında

iyirmicə qəpiyə

doğmalıq satılır!

***

Bir meşəlik kitab yazan adam

bircə dəfə yad etmədi

ağacları...

***

Vitrindəki qırmızı lentlər

və

parkda yemlənməyi gözləyən göyərçinlər üçün çox

darıxıram, Marqo.

Yəni, qızım üçün!

***

Həyatın mündəricatı olmur

Ki baxıb, xoşbəxt günlərin səhifəsini açasan birbaşa!

***

"Əlvida" sözü

dünyanın bütün dillərində eyni cür oxunur,

kədərlə!

***

Əslində, insanlar getmirlər, Marqo!

Bizim getdi sandıqlarımız

heç vaxt gəlməyənlərdir.

***

Nə çox istərdim, çəhrayı səbətli velosipedim olsun

mənim də

uşaqlığımın ən şirin xatirələrini daşıdığım

sonra,

sonra

heç nə gəlmir ağlıma...

həə, hə,

bir də

Yasəmən ağaclarıyla dolu bir küçə

bütün sevdiklərimlə yaşadığım.

***

Bu dünyada hər ayrılıq bir günahın cəzasıdır, Marqo;

Və ya bu dünyada hər günahın cəzası ayrılıqdır, Marqo;

Bu dünyanın (!) cəzası ayrılıqdır, Marqo...

Amma bütün ağrılara və ayrılıqlara rəğmən,

nə gözəldir yaşamaq! İnsan olmaq!

Musiqi bəstələmək, musiqi dinləmək,

çiçəkləri sevmək, buludlara gülümsəmək,

qollarını səmaya qaldırıb günəşi qucaqlamaq,

yeni insanları, yeni yerləri kəşf etməyin arzusunda olmaq,

birinci və sonuncu olmadığını, olmayacağını bilmək,

bu duyğunun verdiyi dincliyi hüceyrələrinə qədər

hiss etmək!!!

Nə gözəldir dağıntılar altında qaldığın vaxtları xatırlayıb

gülümsəmək,

"keçəcək" kəlməsinin sadəcə bir söz deyil,

həm də sehrli bir iksir olduğunu dərk etmək,

bütün keçənləri sevgiylə salamlamaq!

Nə gözəldir canlıların da dilinin olduğunu öyrənmək,

quşların uçaraq, güllərin açaraq danışdığını görmək,

nə gözəldir yaşamağı bacaran dostların olması.

Üstəlik, o dostların sadəcə insanlarla məhdudlaşmaması!

Bəzən susqun bir göl, hər səhər pəncərənə

qonan sərçələr, mövcud olmasa da xatirələrində

yaşayan tut ağacı ilə dost ola bilmək, nə gözəldir!

Nə gözəldir sadəcə adından, ünvanından ibarət olmadığını,

bir quş, bir bitki və ya havada uçan lələk kimi kainatın

kiçik bir parçası, dayanmadan dövr edən enerjinin

zərrəsi olduğunu anlamaq!

Nə gözəldir üzünə toxunmaq,

dərindən nəfəs ala bilmək, ən çətin işlə məşğul olarkən

dilinin altında sevdiyin musiqini zümzümə etmək,

nə gözəldir gözləmək, darıxmaq,

beləcə, hər şeyin yalnız bizim üçün yaradılmadığını bilmək,

müdaxilə etmədən, sorğulamadan, qınamadan,

bəzi şeyləri sadəcə sevməklə kifayətlənmək,

Nə gözəldir "nə gözəldir" cümləsini qura bilmək!!!

Cahan SEYİDZADƏ

Ədəbiyyat qəzeti.- 2021.- 30 yanvar.- S.5.