Gəmilər fit verir yuxularımda

 

Tərk edilib, suyun dibinə batmış

Gəmilər fit verir yuxularımda

Əlsiz-ayaqsız düşmənim

Dili lal, gözləri kor dünənim

Hücum çəkir üstümə qoşun-qoşun

Qarsız amma qaranlıq bir gecəsiydi qışın

Dörd dost idik

Qaranlığa yelləncək qurub

Söyüşlü şeirlər oxuyurduq

Qaranlığı qan qırmızısı

            şəraba boyamaq istəyərək

Dənizə qarşı.

Yaşamağa çalışırdıq uduzub-udub

Üstündən illər keçib həmin gecənin

Mən burdayam,

Xoşbəxtəm evimdə,

Xoşbəxtəm hər səhər gözümü açanda

            sevdiyim qadını gördüyüm üçün,

Dünənki Malik ölüb,

Sabahkı Malik tərk edib bizi,

Bircə söyüşlü şeirlər oxuyan Malik qalıb

Hələ

O qaranlıq gecədə...

Dodaqaltı şeirlər pıçıldayır...

 

 

 

 

 

Asi bir rüzgar

 

Həmişə olduğuntək qal

Dəyişmə,

Hər zaman

Azadlıq nəğmələri kimi

Bir az asi,

Bir az çılğın qal, qadınım,

Dəyişmə...

Dəyişdirməsin

Kor yolçu kimi asta dönən dünya səni.

Dünyada nəğməsi yarıda kəsilmiş

Bu qədər sevgi varkən,

Elə ilk gündən sonacan

Asi bir rüzgar kimi qal,

Qır çürük budaqlarını ömrünün

Rüzgar kimi qal,

Ən asi nəğmələri bəstələ

Ruhumda əsərkən...

 

 

Divar saatı

 

1

 

Hər tik-takında

Bir xatirə yatan divar saatını,

Xatirələri oyatmaqdan qorxurmuşcasına

Usulca götürdü divardan.

 

2

 

Həyatın hər anına

Şahidlik edən divar saatının

Yazdığı cümləyə nöqtə qoydu,

Kəllə sümüyünü deşib-çıxan gülləylə.

 

 

3

 

Yalnız adamlar

Bir yerdən sonra əşyalarına çevrilirlər,

Məsələn, ürəyi əsir yalnızların

Birdən ürək döyüntüsü,

Divar saatının tik-takından ayrı döyünər.

 

 

 

Kədərli uşaqlar

 

1

 

Bəlkə oyuncaqçı,

Əli yetməyən oyuncaqlarda

Gözü qalan uşaqların,

Kədərli baxışlarını,

Silirdi vitrindən...

 

2

 

Mən qar yağmasın deyə, dualar edən

Uşaqlar gördüm,

Allah,

Mən

o uşaqların cırıq çəkmələri şahiddir

O gecələrə.

 

 

 

 

Suya düşmüş xəyalların paradı

 

Başucundakı divara cızıq ataraq

Çəkəcəyi cəzanın hesabını tutan dustaq kimi

Ürəyində suya düşmüş xəyalların paradı var.

İlk cızıq atandan yadigardı ürəyində

Səni necə tərk etmişdi xatırlayırsan?

Gələcəyim demişdi

O gün gözləyə-gözləyə öyrənmişdin

Həyatın ağzından tikə kimi torpağa düşən

heç kəs geri gəlmir.

 

Ananı itirdiyin gecə

Heç xəbərin olmamışdı yan otaqda

Bir yuxudan daha

            dərin yuxuya adlayan qadından

O gündən sayı-hesabı yox

ömrünə qar kimi enən ağrıların, dərdlərin

O gündən ürəyin mil-mil şagird dəftəri...

 

 

 

Usta dirijor qələbə nəğməsi

 

Qollarını itirsə geri dönməyən əsgər

Olmayan qollarıyla

Yol göstərmək istəyirdi yoldaşlarına

İndi,

Fərqi yox idi açma

Ondan uzaqda döyüşən qolları

Ön cəbhədə

Usta dirijor kimi,     

 

Qələbə nəğmələri bəstələyirdi...

 

 

 

 

Ağaclar həsrət tökür burada

 

 

Danışdırma bu şəhəri

Danışsa çox şeylər üzə çıxar

Ölülərin sayı itər

Qanlar dizə çıxar.

 

 

O alışıb susmağa

Danışdırma bu şəhəri

Gündüzünə qarışmasın gecələri

Uçulmasın binaları

Dağılmasın küçələri.

 

 

Qırıq-qırıq ümidlər tökülər

Bakının dilindən

Ağacları həsrət tökər hər payız yarpaq əvəzi

Ayrılıq qoxuyar gülündən.

Ağaclar həsrət tökür burada

 

 

Keçmişdən gəlmə bir səstək

Dolaşır küçələri kimsəsiz adam

Divarlara sual verir

Yollardan alır cavab

Özündən qaçar burada

Özünə qaçır adam...

 

 

 

 

Sındır bütün güzgüləri

 

 

 

Yeniyetmələrin zirzəmilərdə

            gözlərdən iraq çəkdiyi siqaretlərtək

Ayıb bir şeymiş kimi

            içində gəzdirdiyin sevgi

Sevgi deyil, Əli...

 

 

Dağıt həyatını köhnə məhlələr kimi,

Dünənlərinin aynasından acıqla

            gülməsin deyə, xatirələr

Sındır bütün güzgüləri...

Uçurt özülünü sabahların

Pərən-pərən elə həyatının sütunlarını

Qaç evindən

Qaçanda yaddan çıxarma

Sevinclərinin altını söndür,

Xəyallarını ümidlərdən ayır, Əli...

 

 

Sevgini ümidlərini

Daşıyacaq sabahın,

Böləcək kimsən qalmayıb

Sonuncu pulunla aldığın kökənin

Yarısını quşlara atırsan

Pişiklərə verirsən yarısını, Əli...

 

 

 

 

Birdən səndən gec ölərəm

 

Bir az qorxuram, deyəsən.

Birdən səndən gec ölərəm...

Üzülərəm,

Üzülərəm...

Üzülərəm kəndir kimi

Qoparam özüm-özümdən

Birdən sənsiz doğar günəş,

Sənsiz düşər birdən gecə,

Heç bilmirəm...

Harda, necə..?

Keçirərəm bu həyatı.

Necə nəfəs alaram,

Necə ötürərəm günü, saatı

Bir az qorxuram, deyəsən...

 

Malik Atilay

 

Ədəbiyyat qəzeti.- 2022.- 20 avqust.- S.4.