Gəmilər fit verir yuxularımda
Tərk edilib, suyun dibinə batmış
Gəmilər fit verir yuxularımda
Əlsiz-ayaqsız düşmənim
Dili lal, gözləri kor dünənim
Hücum çəkir üstümə qoşun-qoşun
Qarsız amma qaranlıq bir gecəsiydi qışın
Dörd dost idik
Qaranlığa yelləncək qurub
Söyüşlü şeirlər oxuyurduq
Qaranlığı qan qırmızısı
şəraba boyamaq istəyərək
Dənizə qarşı.
Yaşamağa çalışırdıq uduzub-udub
Üstündən illər keçib həmin gecənin
Mən burdayam,
Xoşbəxtəm evimdə,
Xoşbəxtəm hər səhər gözümü açanda
sevdiyim qadını gördüyüm üçün,
Dünənki Malik ölüb,
Sabahkı Malik tərk edib bizi,
Bircə
söyüşlü şeirlər
oxuyan Malik qalıb
Hələ də
O qaranlıq gecədə...
Dodaqaltı şeirlər pıçıldayır...
Asi bir rüzgar
Həmişə olduğuntək qal
Dəyişmə,
Hər zaman
Azadlıq nəğmələri kimi
Bir az asi,
Bir az çılğın
qal, qadınım,
Dəyişmə...
Dəyişdirməsin
Kor yolçu
kimi asta dönən dünya səni.
Dünyada nəğməsi yarıda
kəsilmiş
Bu qədər sevgi varkən,
Elə
ilk gündən sonacan
Asi bir rüzgar kimi qal,
Qır çürük budaqlarını
ömrünün
Rüzgar
kimi qal,
Ən asi nəğmələri
bəstələ
Ruhumda əsərkən...
Divar saatı
1
Hər tik-takında
Bir xatirə yatan divar saatını,
Xatirələri oyatmaqdan qorxurmuşcasına
Usulca götürdü
divardan.
2
Həyatın hər anına
Şahidlik edən divar saatının
Yazdığı cümləyə nöqtə
qoydu,
Kəllə sümüyünü deşib-çıxan
gülləylə.
3
Yalnız
adamlar
Bir yerdən sonra əşyalarına çevrilirlər,
Məsələn, ürəyi əsir
yalnızların
Birdən
ürək döyüntüsü,
Divar saatının
tik-takından ayrı
döyünər.
Kədərli uşaqlar
1
Bəlkə də oyuncaqçı,
Əli yetməyən oyuncaqlarda
Gözü qalan uşaqların,
Kədərli baxışlarını,
Silirdi vitrindən...
2
Mən qar yağmasın deyə, dualar edən
Uşaqlar gördüm,
Allah,
Mən
Və o
uşaqların cırıq
çəkmələri şahiddir
O gecələrə.
Suya düşmüş xəyalların paradı
Başucundakı divara cızıq
ataraq
Çəkəcəyi cəzanın hesabını tutan dustaq kimi
Ürəyində suya düşmüş xəyalların paradı
var.
İlk cızıq atandan yadigardı ürəyində
Səni necə tərk etmişdi xatırlayırsan?
Gələcəyim demişdi
O gün gözləyə-gözləyə
öyrənmişdin
Həyatın ağzından tikə
kimi torpağa düşən
heç kəs geri gəlmir.
Ananı
itirdiyin gecə
Heç
xəbərin olmamışdı
yan otaqda
Bir yuxudan daha
dərin yuxuya adlayan qadından
O gündən sayı-hesabı
yox
ömrünə qar kimi enən ağrıların, dərdlərin
O gündən ürəyin
mil-mil şagird dəftəri...
Usta dirijor və qələbə nəğməsi
Qollarını itirsə də
geri dönməyən
əsgər
Olmayan qollarıyla
Yol göstərmək istəyirdi
yoldaşlarına
İndi,
Fərqi
yox idi açma
Ondan uzaqda döyüşən
qolları
Ön cəbhədə
Usta dirijor kimi,
Qələbə nəğmələri bəstələyirdi...
Ağaclar həsrət tökür
burada
Danışdırma bu şəhəri
Danışsa çox şeylər
üzə çıxar
Ölülərin sayı itər
Qanlar dizə
çıxar.
O alışıb susmağa
Danışdırma bu şəhəri
Gündüzünə qarışmasın
gecələri
Uçulmasın binaları
Dağılmasın küçələri.
Qırıq-qırıq ümidlər tökülər
Bakının dilindən
Ağacları həsrət tökər
hər payız yarpaq əvəzi
Ayrılıq qoxuyar gülündən.
Ağaclar həsrət tökür
burada
Keçmişdən gəlmə bir səstək
Dolaşır küçələri kimsəsiz adam
Divarlara
sual verir
Yollardan
alır cavab
Özündən qaçar burada
Özünə qaçır adam...
Sındır bütün güzgüləri
Yeniyetmələrin zirzəmilərdə
gözlərdən iraq
çəkdiyi siqaretlərtək
Ayıb
bir şeymiş kimi
içində gəzdirdiyin
sevgi
Sevgi deyil, Əli...
Dağıt həyatını köhnə
məhlələr kimi,
Dünənlərinin aynasından acıqla
gülməsin deyə,
xatirələr
Sındır bütün güzgüləri...
Uçurt özülünü sabahların
Pərən-pərən elə həyatının sütunlarını
Qaç
evindən
Qaçanda yaddan çıxarma
Sevinclərinin altını söndür,
Xəyallarını ümidlərdən
ayır, Əli...
Sevgini və ümidlərini
Daşıyacaq sabahın,
Böləcək kimsən qalmayıb
Sonuncu pulunla aldığın kökənin
Yarısını quşlara atırsan
Pişiklərə verirsən yarısını,
Əli...
Birdən səndən gec
ölərəm
Bir az qorxuram,
deyəsən.
Birdən
səndən gec ölərəm...
Üzülərəm,
Üzülərəm...
Üzülərəm kəndir kimi
Qoparam özüm-özümdən
Birdən
sənsiz doğar günəş,
Sənsiz
düşər birdən
gecə,
Heç
bilmirəm...
Harda, necə..?
Keçirərəm bu həyatı.
Necə
nəfəs alaram,
Necə
ötürərəm günü,
saatı
Bir az qorxuram, deyəsən...
Malik Atilay
Ədəbiyyat qəzeti.- 2022.- 20
avqust.- S.4.