Söyləsək, bəlkə də, yüngülləşərik

Bizdən soruşsalar ki, günəşə ilk dəfə nə vaxt baxmısız, böyükdən böyük ehtimalla bu sualı cavabsız buraxarıq. Amma ilk dəfə (lər) baxdığımızda əlimizi üzümüzə tutub gözümüzü necə qıydığımızı danışa bilərik. Adamlar var ömrümüzə günəş qədər səssiz doğurlar, narın yağış kimi təvazöylə səpələnirlər. Rüfət kimi, neçə ildi tanıdığımı bilmirəm, amma bəlkə, naşiri, redaktoru, tərcüməçisi, müəllifi olduğum onlarca kitab onun əlindən gəlib keçib, hər dəfə peşəkar mətbəəçi işini vicdanla, fədakarlıqla görüb və şəxsən mən müddət ərzində onun dilindən hər hansı bir şikayət eşitməmişəm. Şeirləri onun xarakterinin və deməli, həyatının güzgüsüdür. Rüfəti tanımasaydım, onun şeirlərini müəllifini tanımadan oxusaydım və məndən müəllifin portretini çəkməyimi, təsvir etməyimi istəsəydilər, həmin adam yenə də həmin o böyük ehtimalla Rüfətə oxşayardı. Bu isə, bəlkə də, ən vacib keyfiyyətdir. Sözünün adama, müəllifinə oxşaması.

Səlim BABULLAOĞLU

Ədəbiyyat qəzeti.- 2022.- 12 mart.- S.31.