Bomba və
general
"Üç nağıl"
kitabından
Bir atom vardı.
Bir də qızılı baftalı mundirli general vardı.
Dünya
atomla doludur. Hər şey atomlardan ibarətdir; atomlar çox xırdadır, amma onlar bir yerə
yığılanda molekulları
əmələ gətirirlər,
molekullar isə öz növbəsində
bizi əhatə edən hər şeyi yaradır.
Ana - atomlardır.
Süd - atomlardır.
Qadın
- atomlardır.
Hava - atomlardır.
Alov da atomlardır.
Biz hamımız atomlardan ibarətik.
Nə qədər ki, atomlar bir yerdədir, hər şey qaydasında gedir. Onların mehribanlığı
həyatımızı təmin
edən əsas şərtdir. Amma nəbadə
atomlardan biri parçalansın... Onun hissələri başqa atomları parçalayır,
onların hissələri
başqalarını və
beləcə davam edir. Dəhşətli partlayış baş verir! Və atom ölümü gəlir.
Burasını da demək lazımdır
ki, dünyada bomba toplayan generallar da az deyil. Bizim
general da çardağa bomba
yığırdı.
- Çoxlu bomba yığım, - deyirdi,
- müharibə başlayacağam!
Bunu deyib ürəkdən gülürdü.
General hər gün çardağa təzə
bomba qoyurdu.
- Bütün çardağı
bombayla doldurum, - deyirdi, - elə müharibə başlayacağam
ki!
Əgər bu qədər bomban varsa, necə
ola bilər müharibə
fikrinə düşməyəsən?
Bombaların içindəki atomlar
çox kədərlənirdilər.
Axı onların ucbatından qorxunc fəlakət törəyə
bilər! Bütün
analar ölər, bütün uşaqlar, bütün pişiklər,
bütün keçilər,
bütün quşlar
ölər, bir sözlə - hər şey ölər. Şəhərlər yer üzündən silinər.
Qırmızı damlı
ağ evlər, onları əhatələyən
yaşıl ağaclar
göyə sovrular... Yerdə sadəcə qara çuxur qalar.
Və atomlar generala qarşı üsyan etməyə başladılar.
Bir dəfə gecə
yarısı, səs-küy
salmamağa çalışaraq
bombaların içindən
düşüb zirzəmidə
gizləndilər.
Səhəri gün general bir
neçə hörmətli
cənabla bir yerdə çardağa çıxdı. O cənablar
dedilər:
- Biz bu bombalara xeyli
pul tökmüşük.
Burda boş-boşuna qalmalı deyillər ki! Nəsə etmək vaxtıdır!
- Doğrudan da, - general cavab
verdi, - təcili surətdə müharibə
başlamaq lazımdır.
Yoxsa mən heç vaxt məşhurlaşmayacağam.
Və
general müharibə elan etdi.
Yaxınlarda atom müharibəsi başlayacağı
haqda xəbər yayılan kimi adamlar qorxudan əsməyə başladılar.
- Generalların bu qədər bomba yığmasına necə
icazə verdik? - dedilər.
Amma artıq çox gec idi. Hamı
şəhərlərdən qaçmağa başladı.
Ancaq hara qaçacaqdılar?
General bombalarını təyyarəyə
yığıb onları
bir-birinin dalınca müxtəlif şəhərlərə
yağdırmağa başladı.
Amma bombaların içi
boş olduğu üçün yerə düşəndə partlamadılar!
Təhlükənin sovuşduğuna
sevinən adamlar (buna inanmaq nə qədər çətin
olsa da!) bombaları güldan kimi istifadə etməyə başladı. Onda hamı başa düşdü ki, bombasız
yaşamaq daha yaxşıdır. Və daha müharibə etməmək qərarına
gəldilər. Analar
buna çox sevindi. Elə atalar da. Bir sözlə - hamı.
Bəs
general necə oldu?
Daha müharibə olmadığı
üçün onu işdən çıxartdılar.
General qızılı baftalı
mundiri heyif olmasın deyə mehmanxanada qapıçı
işləməyə başladı.
Hamı sülh içində yaşadığı
üçün mehmanxananın
qonağı çox
olurdu. Haçansa generalın sıraya düzdüyü əsgərlər
və keçmiş düşmənlər də
qonaqların arasında
idi.
General gəlib-gedənlər üçün
mehmanxananın şüşə
qapısını açır,
kobud şəkildə
təzim edib deyirdi:
- Xoş gəlmisiniz!
Onu tanıyanlar, kim olduğunu bilənlər isə soyuq tərzdə deyirdilər:
- Bu nə biabırçılıqdır!
Bu mehmanxanada qulluq çox aşağı səviyyədədir!
General qızarıb susurdu. Çünki o daha qara qəpiyə də dəymirdi.
Tərcümə etdi: Həmid
PİRİYEV
Ədəbiyyat qəzeti .- 2023.- 5 avqust.- S.8.