Heç zaman sönməyir eşqin yanğısı,

Dolçatək ovcunda su içdiyim qız.

İmpressionizm

İşıq fırçasıyla çəkir Tanrı

dünyanın bütün rənglərini.

Dünyanın bütün boyaları işıqdan keçir.

Bir dəfə çəkilir təbiətin hər anı.

Səmada buludları,

Küləyin qaldırdığı tozu,

Dənizin ləpələrini,

Çayın axarını -

Həyatın hər anını mümkün deyil təkrar çəkmək,

Hər vuranda ayrı duyğuyla döyünür ürək

Qaytarmaq olmur ömürdən ötən hər bir anı,

Hər an ayrı baxışla seyr edirik dünyanı.

Bir işığın min çaları bir kölgədə gizlənir,

Fələklər də ulduz-ulduz, işıq-işıq düzlənir.

Daş da, torpaq da, dağ da, qaya da

yağışda yuyunur,

Günəş işığına bürünüb yaşayır həyatı.

Tanrı işıqla hər gün təzələyir kainatı.

Bir eşqdə vəhdət tapır kainatda hər şey,

Yerin təki, göyün qatı.

İnsanın gözlərilə çəkilir

Allahın bir anlıq təəssüratı.

Abstraksionizm

Allahın yaratdıqlarından uzaq,

Təbiətin ölçülərindən fərqli,

Sözlə çəkilən,

Eşqlə ölçülən

Diqqətdənkənar görüntülər,

Düşüncələri yaran,

Çərçivəsinə sığmayan fikirlər,

Ölçüləri sındırıb keçən xətlər,

Həddini aşan sədlər,

Rənglənmiş, boyalanmış

rənglərə, boyalara sığmayan

Xəyal dünyası.

Yaradıcı insan düşüncəsinin

Qeyri-adi həyat kompozisiyası.

Ölümə üsyan edən olum,

Batıya üsyan edən Doğu,

Tanrının dərkolunmaz sonsuzluğu.

Söz adam

Azər Turana

Sədəfin mirvari doğduğu andı,

Bar verən dəryadı, dürdü söz adam.

Dağların dibində yanar vulkandı,

Uca zirvələrdə qardı söz adam.

Məkanın zamanı ölçən saatı,

Göylərin əngini, yerlərin qatı,

Xalqın milyon illik mənəviyyatı,

Namusdu, qeyrətdi, ardı söz adam.

Tanrının eşqindən od, ocaq çatır.

Zaman bu işıqla, nurla boy atır.

Qəlbində ən zəngin xəzinə yatır,

Dövlətdir, sərvətdir, vardır söz adam.

Sevən könüllərdə imana dönən

tarixdir, ruhunda qorunur dünən.

Haqqa, həqiqətə köklənib dinən

Oxuyan kamandı, tardı söz adam.

Ürəyi müqəddəs eşq ilə vuran,

Yaşatmaq eşqiylə yaradan, quran.

Qaranlıq qəlblərin bağrını yaran

ağ üzdə işıqdı, nurdu söz adam.

Haqqın dərgahında ali məqamdı,

Vəhdət şərabıyla dopdolu camdı.

İlahi nəğmədi, səsdi, muğamdı,

"Rast"dı, "Çahargah"dı, "Şur"du söz adam.

Sadiqdir eşq adlı imana, dinə,

Sevgisi nur saçar hər gələn günə.

Dərmandır dünyanın hər bir dərdinə,

Cənnət ağacında bardı söz adam.

Əbədi alışıb yanan çıraqdır,

İşıqlı sabahdan gələn soraqdır.

Ürəkdə bəslənən oddur, ocaqdır,

Qəlblərdə qorunan qordu söz adam.

Bitib-tükənməyən haqqın səsidi,

Yaşamaq yanğısı, eşq həvəsidi.

Allahın dediyi "Ol" kəlməsidi,

İsrafil çaldığı Surdu söz adam.

İnsan

Qürurundan ad alıbdır,

Sevgisindən dad alıbdır.

Haqq odundan od alıbdır,

Saf işıqdır, nurdur insan.

Həm ağıldır, həm ürəkdir,

Böyüklükdə o da təkdir.

Ha qandal vur, dara çəkdir,

Qəlbi azad, hürdür insan.

Göydən gələn Tanrı səsi,

Süd qoxusu, od nəfəsi...

Haqqın sehri, möcüzəsi,

Tapmacadır, sirdir insan.

Min sirr yazan izi nədir,

Ocağı nə, közü nədir?

Ən zəngin bir xəzinədir,

İnci, sədəf, dürdür insan.

Eşqi ilə alır nəfəs,

Ona nisbət yoxdur əvəz.

Haqdan gələn İlahi səs,

Nəğmə, nəva, şurdur insan.

Qürub çağı, dan yeridir,

Ruh yeridir, can yeridir.

Yerin, göyün and yeridir,

Müqəddəsdir, pirdir insan.

Odur son da, odur ilk də,

Məcnunluq da, kamillik də.

Böyüklükdə, alilikdə

Birdir Allah, Birdir İnsan.

Dolçatək ovcunda

su içdiyim qız

Min sirr gizlənmişdi baxışlarında,

Sevgisi, hikməti dərindən-dərin.

İz saldın bəxtimin naxışlarında,

Su kimi duruydu bulaq gözlərin,