Əziz Katull! Söyüşək, mübahisə eləyək,

tündməcaz Falernoyla gəl oturaq diz-dizə;

bu dərdisə eybi yox, eləcə ötüşdürək

və boylanaq güzgüdən elə bir-birimizə.

Al tüstülət bu qəmi. Soruşma ki, kiməm mən?

Harda? Nə vaxt? Qırxmıram niyə axı bığımı?

Həm də səni güdürəm şüşənin arxasından? -

sən bir hiperboreyin - özü də qaşqabaqlı -

qonağısan unutma. Biz səninlə nə yuxu,

nə də ki müəmmayıq, istəsən çay dəmlərik

limon qabıqlarıyla, otlardan çoxlu-çoxlu,

hələ yarım piltə də biz şokolad yeyərik.

Yəqin bir on il keçib olmamısan Romada:

indi toqa dəb deyil, gülərlər xısın-xısın.

Hə, mənimçün beləydin - göygöz, yaxşı formada,

boy uzun, qamət şamşax, saçlar da ki, sarışın -

xəyalımda sən daim - dəftərlərin bəyazı

əbədidən həyata qaytarıb sətirləri

oyadıb qaralanda. - Əziz Katull, ən azı

gəl ittifaq bağlayaq, dəyişək ürəkləri.

***

Qınayıram özümü, bu suçumu mən indi

bütün ömrüm boyunca daşıyacam özümlə:

bir də geri dönməzsən o dünyanın sakini,

o yerlərə bilirsən, gedər-gəlməz deyirlər.

Cani-dildən yüz ildi sən xidmət eləmisən,

amma bir an içində parçalandın ortadan -

ey siyənək nimçəsi, ey gözümün nuru sən,

sonuncu yolçuluğa çıxan paraleloqram!

Qoymaram unudulsun, əziz adın heç zaman -

fərq eləməz ya bayram, ya da axşam yeməyi,

sən süfrənin əvəzsiz, şirin yeri olmusan,

kökəlməmisən, amma olubdu bər-bəzəyin.

Vətəndaş müharibəsi, daha əvvəl inqilab,

iki dünya savaşı, sovetlər, ağrı-acı,

doxsanlar, daha nələr, nəyə gətirmisən tab,

öz ömründə nələri görmüsən sən, ay bacı.

Bağışla ki, bağrına duz basmışam-sevirdim,

bir də ki kərə yağı, soğan, bıçaq gözləyən

hisə verilmiş balıq, bəzisi dilim-dilim,

nələr yaşamamısan axı mənim üzümdən.

O böyük qab dəstindən bircə sən yadigardın,

hər gün daha əzizdin, hər gün xatırladardın,

hər gün cingildəyərək duyurub əcdadları, -

necə oldu qoruya bilmədim, xırçıldadın.

Birdəfəlik qab əsri, onun oğluyam mən də,

amma ki bəyənmədim hər cürə zir-zibili;

nə çörəyə dəyişdim, nə də ki səni qəndə,

otuzlarda döymədim qapısını "torqsin"in.

Ailə yadigarı, "Kuznetsovsk"lu, əlvida!

- səni gələcək nəslə ötürməyəcəm daha,

bir ayrı cənnəti var, içimdən gəlir nida,

sabiqədəm şeylərin bolluğu var hardasa.

Maksim Amelin

(1970)

Tərcümə etdi:

Səlim Babullaoğlu

Ədəbiyyat qəzeti.- 2023.- 21 oktyabr, №40.- S.8.