Bir ovuc yağış olub

Bu toxumluq insanı

Uyutmaq istəyirəm...

Adamların zəhər sözün

Oyaq başla çəkmək olmur,

Tanrım, mənə yuxu ver...

Alışmışam,

Xoş nə varsa, ver özgəyə,

Göz yaşardan dumanından

Gətir, çəkim ahı,

ver...

Buludlanmış fikirləri,

Xoşbəxtliyin abidəsin

O adamın dodağında

Sözdən sözə yıxıb, ver...

Bir orqan bağışı kimi,

yaddaşımı,

Ver alzeymer xəstəsinə,

Anam səhvən doğub,

ver...

Şans istəsəm, yolun azar,

qəza edər.

Atılası nə dərdin var,

Ver,

nə varsa yığıb, ver...

Tanrım,

gücün çatsa məni,

Təkrar zalım biri kimi

Bu dünyaya doğub ver...

***

Öpdüyüm barmaqları gözümün üstə qoydum,

Bir dözülməz həsrəti dözümün üstə qoydum.

Eşqi ən şah beytimin, sözümün üstə qoydum...

Yalqızlıq gəmirdikcə gözümdə dərd uladı,

Əlimin tərsi ilə yanağımı buladım,

Doğmalar "dəli", deyib bir-bir başın salladı...

Qəm oxunu atdıqca kirpiklərim qanadı,

İçimdəki saflığım döyüldükcə anladım

Səadət axtarırmış bu qürursuz inadım...

Əzildikcə hey əzdi yükü ağır qayğılar,

Axı mənim nəyimə yaraşır saf duyğular?!

Ömür ölümmüş demə, yaşamaqmış yuxular...

Mən yatmaq istəyirəm,

Torpaq sinəmin üstə

Bir ovuc yağış olub

Bu toxumluq insanı

Uyutmaq istəyirəm...

***

Göz yaşlarımı

sapanda qoydum,

Atdım bu şəhərin yanaqlarından.

Suları qasırğada

dördnala çapan,

Xəzər oldum...

Arzuların

yosun saçlarını hördüm,

Sildim

göylərin rəsmini

dalğaların başı üstdən,

pozar oldum...

Keçmişin

sönmüş yaddaşında susdum,

Ayaq açdı

Uşaqlıq xatirələrim

başdaşında,

Özümü

Atamın

Şəkildən baxan gözündə

Gəzər oldum...

Dəliliyin

bəyaz donunda

dolaşdım ismətimlə,

Allaha

bir pərdə uzaq, bir pərdə yaxın.

Hər şeyi düşündüm,

"Heç nə" olmadım,

Bircə

Bu ölkədə bəxtsiz şair,

"Yazar" oldum...

İspaniya şeirləri silsiləsindən...

Bir ispan

kafesindən

baxıram Allaha,

Ruhuma qürbət damır.

Şərab qoxulu küçələrdə,

Kilsə zəngləri

toxtamır...

Duyğular - boş çərçivə,

Təkliyi qoyub içinə,

asıram boşluqdan.

Ümidsə yarıyuxulu,

Təklikdən, sərxoşluqdan...

Necə də kədərlidir

həsrətin tərcüməsi...

Burda heykəl çılpaqlığı

mədəniyyət,

Yaşamaq özü bir sənət.

Hər kəs sənətkar,

Qaç... qurtar...

Flamenko rəqsində

addımlayır

burda ömür,

İspanca danışıram, ispanca darıxıram,

senyor,

ispanca...

Bəs o?.. Heç kimsə bilmir...

Ruhumdakı qabarmalar

Çəkilmir...

Okean suları altda

Çamura bulaşmış arzuları

axtaran

balıqçıdır əllərim,

Kirpiklərimi tilov atdım,

Toruma düşən göz yaşına...

Senyorita,

Qayğısız ömründən bir gün ver mənə,

Çırpım keçmişimin

Boz yaddaşına...

Başdan-başa

körpüyə dönüb

Göy üzü,

Qanad taxdım qollarıma...

Düşməsin deyə,

qəlbimi

dimdiyimdə

gəzdirirəm qürbəti...

Senyorita,

Çünki, o ürək

mənə uzaqların əmanəti...

Gec-tez burdan ayrılacaq nəfəsim,

Burda qəribəm.

Çırmala ətəyini

suların,

yol ver,

Biskay körfəzi...

Siqaret dumanında

rəqs edən qəhqəhə səsi -

Yaşamağın

savabı,

Yanağı qızarmış qədəhlərdə

səndələyir

ispan şərabı.

Çəkilib bir küncə

Gəzirəm məni tapanı,

Yuxumu qaçıran xəyallara

bir fincan, limonlu

çay süzərək

İzləyirəm

Avropanı...

Ağlımda

Vətənim, həyatım

Və yağış gölməçələri.

Bir də yanımdan ötən

maaşım,

Payızın

palçıqlı ayaqlarıyla

savaşı...

Sonuncu zəngini çalır

Kilsə,

Yuxulu gözlərinin duası qaçıb...

Ovuclarımdan çırpılır zənglərə

Bakının

küləkli havası

uçub...

Bir neçə saat sonra

Həftənin ilk

günüdür,

Dincələcək badələr.

Qəhvə ətri yayılacaq

kafelərdən,

İşə tələsəcək

xoşbəxt ifadələr...

Mənsə,

Hər İki ölkədə,

saat fərqində

beləcə

mürgüləyəcəm ömrə...

Bəzən əqlim çaşacaq,

Oğlumu qorusun deyə,

Başqa dildə

dua edib

Yalvaracam Allaha

Sonra...

***

Hər gün bir tel qopur

ruhumun

sevgi simlərindən...

Yavaş-yavaş

Xaric səslənirik

Oxuduğumuz eşq nəğməsində.

Do notu

barmaqlarım arasında susqun,

Re-ni üzgün görürəm.

Bir həsrət çaları var

Mi səsində...

Fa notu yolun ortasında

peşman və üzgün,

Sol səsi

Sol açarından küskün,

Lya - oktavada

ayrılığa gedən yolun sonu,

Si - bu sevgidəki ən yanıqlı

nöqtə.

Peşmanlıq

Və yanlış həyatımdakı

son beyt,

Məqtə...

Budur,

bizim musiqimiz səslənir,

Bir günahsız sevgi

ömrün son akkordlarında

bəstələnir,

Gözlərimdəki kədərdə

Dəfn olur...

Maestro,

Götür bu şeiri,

İfa et, əlvida əvəzi

Mavi gözlü göy adama,

bulud əlçimlərində...

***

Sübhün gözlərini dua öpürdü,

Təsbehlər adını zikr edirdi,

Minarələrdən

Tanrı nəfəsi axırdı...

Bir məsciddə Azan səsi

İsanı

doğurdu,

Çarmıxlar çiçək açmışdı.

Bütün dinlər

minbərə çıxmışdı

kəlmeyi-şəhadət

gətirirək.

Şeytan daşlayan adamlartək

Mən də

Günahlarımı daşlayırdım

Səni sevərək...

Kirpiklərim yenicə

səcdədən qalxmışdı ki,

İlahi bir eşqlə

Sevginə ibadətə oturdum

o gündən

İllərin necə ötdüyündən xəbərsiz,

Daha

Allahsız kimiyəm

Mən sənsiz!!!

Aysel Xanlarqızı SƏFƏRLİ

Ədəbiyyat qəzeti.- 2025.- 5 dekabr, №47-48.- S.15.